Αχός βαρύς ακούεται, πολλά τουφέκια πέφτουν;

Πανωλεθρία, Βατερλώ. Η ανάρτηση θα μπορούσε να τιτλοφορείται και ως «Και αν ποτέ το άλλαζα, πάλι κβάντο θα ‘παιρνα», αλλά ας όψεται η δυσκολία της χτεσινής εξέτασης που μου έριξε το ηθικό. Δύσκολα λοιπόν τα πράγματα και το αποτέλεσμα αμφίβολο, το κέρατό μου. Την ώρα της εξέτασης σκεφτόμουνα τόσο πολύ που φοβήθηκα ότι θα πεθάνω! Τα στοιχήματα λένε ότι ο αριθμός των επιτυχόντων θα είναι μονοψήφιος και έχω αρχίσει να πιστεύω ότι ο καθηγητής πουλάει τα μαθήματα στον Μπέο και τον Μαρινάκη. Τα συμπτώματα της υπερέντασης ήταν εμφανή και σήμερα, μάλλον για να το θέσω καλύτερα, σήμερα καθώς προσπαθούσα να συμαζέψω το αχούρι που λέω σπίτι, έβαλα το γκαζάκι του καφέ στο ψυγείο και ΤΟΤΕ κατάλαβα ότι μάλλον το έχω παρακάνει και ενδεχομένως να χρειάζομαι ξεκούραση και ότι σήμερα όλος ο κόσμος θα είναι στις παραλίες, ενώ εγώ είμαι το σπασικλάκι της εφαρμοσμένης κβαντομηχανικής που αν μία γενική κατάσταση περιγράφεται από τον γραμμικό συνδυασμό :

ΙΨ>=c₁Iμαλάκα> + c₂Ιμή μαλάκα>

Η δική μου Ψ_Ν κυματοσυνάρτηση (Ψ της Νάντιας), θα έχει c₁=1 και  c₂=0, που για να το θέσω απλά και κατανοητά σημαίνει ότι είμαι καθαρή ιδιοκατάσταση μαλάκα, ή αλλιώς μαλάκας με περικεφαλαία! Και τί κατάλαβα;

Την ίδια στιγμή ενεργοποιείται η επίκτητη πειθαρχία μου και μου λέει ότι τα αγαθά κόποις κτώνται, και να κάνω ένα μαύρο κουράγιο άλλη μία εβδομάδα μέχρι να τελειώσω και με την πυρηνική και μετά κλαίγομαι και το φιλοσοφώ ΟΣΟ ΘΕΛΩ.  

Αλλά επειδή αισθάνομαι (άρα υπάρχω;) ότι έχω χάσει τον έλεγχο ορίστε ένα τραγουδάκι:

Locomotive Breath - Jethro Tull

Σε κάθε χώρο δουλειάς και σε κάθε χώρο κατοικίας

«Ωραία η λαϊκή συνέλευση, αλλά δεν πρέπει να έχουμε αυταπάτες. Το όργανο αυτό δεν μπορεί να υποκαταστήσει το σύνολο του έθνους. Η μόνη λύση είναι αυτό που κάνουμε εμείς να μεταφερθεί σε κάθε χώρο δουλειάς και σε κάθε χώρο κατοικίας. Όταν γίνει παντού, τότε θα γίνει όργανο εξουσίας.  Να περάσουμε την πραγματική εξουσία στον λαό. .... 

Το ότι διαφωνούμε με την κυρίαρχη πολιτική της Ευρώπης δεν σημαίνει ότι πρέπει να φύγουμε από την Ευρώπη. Στην Ελλάδα έχουμε μία κυβέρνηση που είναι σε πλήρη αναντιστοιχία με το λαϊκό αίσθημα. Να φύγουμε από την Ελλάδα; Πρέπει να μείνουμε στην Ευρώπη και να ενώσουμε τους λαούς της εναντίον των μονοπωλείων. Να απαιτήσουμε Καθολική αναθεώρηση του Συντάγματος υπέρ του λαού. .....

Δημοκρατία είναι η συμμετοχή του πολίτη σε όλα τα κέντρα λήψης αποφάσεων».

Τάδε έφη ο Μανώλης Γλέζος σήμερα στην λαϊκή συνέλευση της πλατείας Συντάγματος.

Κύριε Γλέζο, δεχθείτε την βαθύτατη εκτίμησή μου. Στο σχολείο διδαχθήκαμε για την πράξη σας να κατεβάσετε την ναζιστική σημαία από την Ακρόπολη. Όμως όταν βλέπεις μεγαλώνοντας στην τηλεόραση τον Ράμπο να «καθαρίζει» ένα στρατόπεδο βιετναμέζους μόνος του, η υποστολή μίας σημαίας δεν σου φαίνεται και τόσο μεγάλη υπόθεση. Όταν βλέπεις άλλα διάσημα σύμβολα αντίστασης του Πολυτεχνείου να εξαργυρώνουν την επιταγή της αντίστασής τους ξανά και ξανά για να αγοράσουν εξουσία, τότε στέκεσαι κριτικά απέναντι στις μορφές της αντίστασης. Κύριε Γλέζο, σας ζητάω ταπεινά συγνώμη! Σήμερα μου δείξατε απλά ότι είστε πιστός σε ιδανικά που με εμπνέανε όταν ήμουν μαθήτρια, σε ιδανικά που με ξυπνάνε σήμερα. Μου δείξατε ότι είναι δυνατόν οι άνθρωποι να διάγουν τον βίο τους με τις αρχές που είχαν νέοι και να μην τις ξεπουλάνε. Μου μαθαίνετε έμπρακτα το ακριβότερο μάθημα της ζωής μου και μου τρέφετε την ελπίδα ότι έχω την επιλογή να μην αλλοτριωθώ. Σας ευχαριστώ θερμά!

Θα γίνει χαμός, θα γίνει πανικός!

ΕΚΚΛΗΣΗ: Μην ακούτε την τηλεόραση, κλείστε την ΤΩΡΑ.

ΧΕΣΤΗΚΑΜΕ που ο πρωθυπουργός πήγε στον πρόεδρο της Δημοκρατίας. Και ο κόσμος πήγε πλατεία. Η σημερινή απεργία και διαδήλωση ήταν μία κραυγαλέα και δυνατή λαϊκή δήλωση ότι η κυβέρνηση δεν έχει νομιμοποίηση. Ακόμα υπάρχει πολύς κόσμος στην πλατεία. Κόσμος που αντιστέκεται στα χημικά. Κόσμος που διαδήλωσε ειρηνικά και απαιτεί να ακουστεί η φωνή του. (Γαμώτο με τρώνε τα μάτια μου). Και αντί να μας νοιάζει η φωνή του λαού, οι δημοσιογράφοι που ανέστηλαν την απεργία τους για να καλύψουν την συνάντηση του πρωθουπουργού με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τραβούν τα βλέματα από την πλατεία και δείχνουν το Μαξίμου. Με όλο τον σεβασμό προς τον θεσμό του προέδρου της Δημοκρατίας, έχω να πω ότι την Δημοκρατία την κάνει ο λαός, όχι ο πρόεδρος. Και βέβαια δεν συμφέρει τους πολιτικούς να στραφεί η προσοχή στον λαό που φωνάζει ότι είναι η ώρα να φύγουν, συμφέρει να συζητάμε αν θα γίνει αποπροσανατολιστικό δημοψήφισμα του τύπου: τί προτιμάτε να σας σφάξουμε ή να σας κάψουμε; Και εμείς ελεύθερα θα αποφασίσουμε τον τρόπο που θα πεθάνουμε. RIP.

Και ταυτόχρονα ακούω δημοσιογράφους να λένε ότι τα επεισόδια δημιουργούν μία μαύρη μέρα της χώρας στο εξωτερικό. Μωρέ τί μας λέτε; Η ψήφιση του μεσοπρόθεσμου θα είνα μία μαύρη μέρα της χώρας στο εσωτερικό.  

Μας προδόσατε κύριε πρωθυπουργέ. Πουλάτε την Ελλάδα για να αγοράσετε προσωπικό χαρτοφύλακα. Σε άλλες εποχές η προδοσία τιμωρούνταν με θάνατο. Προς το παρόν ο λαός ζητάει μόνο να φύγετε. Μάλλον μας πετυχαίνετε σε φάση μεγαλοψυχίας. Μήπως θέλετε να περιμένετε λιγάκι να το ξανασκεφτούμε;

(Είχα βρεί καταφύγιο στο γραφείο μίας φίλης στο Σύνταγμα. Τώρα έχουν σταματήσει τα χημικά και φεύγω πρίν αποκλειστώ).

Κότες & Αητοί

Κατάφερα επιτέλους σήμερα να περάσω έστω και για λίγο από το Σύνταγμα. Δεν το είχα προγραμματίσει καθώς η μέρα μου ήταν πολύ φορτωμένη, αλλά αλλάζοντας συρμό στο Σύνταγμα κουβαλώντας την τσάντα με τα βιβλία των στοιχειωδών σωματιδίων, με τα ρούχα της δουλειάς, κουρασμένη και νηστική από χθές, σκέφτηκα ότι μιας και ήμουν εκεί αξίζει τον κόπο να ανέβω για λιγάκι, έστω και μόνη μου.  Και ανέβηκα.

Ανέβηκα μπροστά στην Βουλή την ώρα που το πλήθος τραγουδούσε «πότε θα κάνει ξαστεριά» και τότε έβαλα τα κλάματα. Δεν προσπάθησα να κρύψω τα δάκρυά μου, έτσι και αλλιώς κανένας δεν μου έδινε σημασία. Κάθησα 15 λεπτά και πλάνταξα στο κλάμα.   Μέχρι σήμερα νόμιζα ότι είχε χαθεί κάθε ελπίδα, ότι αυτή η χώρα θα βουλιάξει και κανένας δεν θα νοιαστεί, όλοι θα κοιμόμαστε. Όλοι θα κωλώσουμε. Αλλά σιγά σιγά ξυπνάμε. Μπορεί να μην ξέρουμε πως θα βγούμε από την κρίση, αλλά ξέρουμε ότι θέλουμε να βγούμε και αυτή η δυναμική με ανατριχιάζει. Αναγνωρίζω ότι θα υπάρξουν δυνάμεις που θα επιδιώξουν να σφετεριστούν αυτή την δυναμική, αλλά αυτό είναι ένα ρίσκο που πρέπει να πάρουμε. Και είναι ευθύνη όλων μας να το αποτρέψουμε.

Είναι καιρός η Βουλή των Ελλήνων να ξαναγίνει σύμβολο της Δημοκρατίας. Όχι εξ’ αιτίας αυτών που είναι μέσα, αλλά εξ’ αιτίας αυτών που είναι απ’ έξω. Αυτοί που είναι μέσα ατιμάζουν την μνήμη του Άγνωστου Στρατιώτη, αυτοί που είναι έξω την τιμούνε. Βρίζοντας; Ναι, βρίζοντας γιατί και αυτό είναι πόλεμος. Δεν νομίζω ο Κολοκοτρώνης πριν την μάχη της Τριπολιτσάς να ξεσκόνισε τα γαλλικά του και να μιλούσε στους Τούρκους στον πληθυντικό.  Ο πόλεμος σήμερα είναι εναντίον μίας σκοτεινής δύναμης που δεν φαίνεται, δεν μπορούμε να την προσδιορίσουμε ακριβώς, αλλά ξέρουμε ότι ήρθε για να μας σκλαβώσει. Και μόλις το καταλάβαμε. Και μόλις μας περνάει από το μυαλό να αντισταθούμε, να επαναστατήσουμε. Οι ήρωες του ’21 και του ΄40 δεν γεννήθηκαν ήρωες. Οι συνθήκες τους έκαναν. Ήταν άνθρωποι με φοβίες και ανασφάλειες, ήταν άνθρωποι μικροί. Αλλά όταν το απαίτησαν οι συνθήκες εγέρθηκαν πάνω από την μικρότητά τους και έγιναν μεγάλοι.

Αδέρφια, οι συνθήκες σήμερα απαιτούνε να δείξουμε το μεγαλείο της ψυχής μας, να αφήσουμε το κοτέτσι, το καλαμπόκι και το κουτόχορτο που μας τάιζαν τόσα χρόνια.  Η ελευθερία μας έχει αγοραστεί πολύ ακριβά, είναι βγαλμένη από τα κόκκαλα του λαού μας, δεν αποτιμάται, δεν παραχωρείται, δεν πουλιέται. Αδέρφια, ήρθε η ώρα οι κότες να γίνουν αητοί.

Νάντια Μ.


Αφιερωμένο σε όσους κατάφεραν να ξεκολλήσουν από τον πάτο. Θα ξεκολλήσουμε και εμείς αδέρφια!


"Είμαι ό,τι δεν φαντάστηκες ποτέ ότι θα ήμουν, πίστεψα σε εμένα και όλα σίγουρα θα γίνουν, ό,τι δεν φαντάστηκες, μα ΤΩΡΑ ΝΑ ΄ΜΑΙ.../ πιστέψαμε σε εμάς και φεύγετε όπου να 'ναι"
Stavento & Λάκης Παπαδόπουλος

  

Από το πουθενά

Μου έχει συμβεί κάτι αναπάντεχα ωραίο, αλλά έχει διαδικασίες, τρεξίματα, χαρτούρες, πιστοποιητικά, κατόψεις κλπ. Θα σας πώ λεπτομέρειες όταν τελειώσουν όλα