Παρόντων τεχνικών
δυσκολιών, το lap-top μου στο σπίτι, έχει παραδώσει πνεύμα εδώ και 3 εβδομάδες και εγώ το
άφηνα για να δω πόσο θα αντέξω. Καλό σαν άσκηση, αλλά τσατάλια τα νεύρα μου,
τσατάλια! Ο εθισμός μου, όπως αποδείχτηκε είναι μεγάλος. Όχι ότι δεν το υποψιαζόμουν,
απλά πλακώσανε τώρα τα στερητικά για να μου το αποδείξουν. Στα ιατρεία διακοπής
καπνίσματος για να βρούν το μέγεθος του εθισμού, ρωτάνε τον καπνιστή πόση ώρα
μετά το ξύπνημα κάνει το πρώτο τσιγάρο. Αν το κάνει μέσα στο 5λεπτο, μαύρα τα
μαντάτα για τη σερενάτα. Εγώ έχω το αντίστροφο. Κοιμάμαι βλέποντας σειρές. Τον
καλύτερο ύπνο, ενώ μιλάει ο Σέρλοκ ακατάσχετα. Βολευόμουνα προσωρινά με
υποκατάστατα, αλλά και τί να σου κάνει το smart phone?
Τον αρχικό
εκνευρισμό της έλλειψης, διαδέχτηκε μια μοιρολατρεία και μετά μια απελπισία.
Μέχρι τηλεόραση αναγκάστηκα να ανοίξω! Και εκεί, η παλιομαζόχα, να μην κάνω
κάτι, έτσι για να δω τα όριά μου και ως που μπορώ να φτάσω. Και αφού γενναία έφτασα
όπου κανένας άλλος δεν έχει πάει, ΣΗΜΕΡΑ δρομολόγησα την επισκευή. Που καθώς
μεσολαβεί τριήμερο, θα ολοκληρωθεί σε μια εβδομάδα, αλλά εδώ φάγαμε τον
γάιδαρο, το final front-ear θα μας μαράνει; Και καθώς δρομολογήθηκε η επισκευή ήταν σαν
να ανοίγει ο ουρανός μπροστά μου, και πλημμυρίζει με φως τα όνειρά μου. Ελπίζω
άμα τη επισκευή που υπολογιστέως βεβαίως-βεβαίως να επιστρέψει και η έμπνευση
μου για συγγραφή. Σύντομα..
