Όλου του κόσμου οι Κυριακές

Πέρασα αυτή την ζεστή Κυριακή σε μια ειδυλλιακή και απενοχοποιημένη απραξία στην παρηγορητική δροσιά του αθόρυβου κλιματισμού, διαβάζοντας στο κρεβάτι με τα πατζούρια μισοκατεβασμένα μέχρι που πόνεσε το κεφάλι μου από το μαξιλάρι και τη βαρεμάρα.  Και πόνεσε και λιγάκι από τις περιγραφές του βιβλίου και από τις αιρετικές μου σκέψεις και την ανυπομονησία μου να κανονίσω διακοπές και όπου φύγει φύγει.

Μπορεί να φαίνομαι άνθρωπος με τετράγωνη λογική και διώκω λυσσασμένα τις αυταπάτες, αλλά σήμερα ήρθα αντιμέτωπη με μια οδυνηρή αλήθεια. Τη θέλω και εγώ την παπάτζα μου, το παραμύθι μου, το ειδυλλιακό το σκηνικό μου. Και ποιος είναι καλύτερος μου πουλήσει παπάτζα από τον εαυτό μου, που εκτός απ’ το ότι ξέρει όλες  τις προτιμήσεις μου, και έχει και τις καλύτερες προθέσεις; Κανείς! Αγόρασα και εγώ άφοβα.

Έφτιαξα σκηνικό βγαλμένο από το pinterest, στήνοντας το τραπέζι και τον υπολογιστή μπροστά στο παράθυρο που βλέπει το πεύκο και το βουνό, με τη λευκή βαμβακερή κουρτίνα να μου ακουμπάει απαλά το χέρι και να ξυπνάει μνήμες απλωμένης μπουγάδας και λουλακιού, φόρεσα ένα άσπρο, βαμβακερό φόρεμα και ψεκάστηκα ενθουσιωδώς με το άρωμά μου, έφτιαξα μια φρέσκια λεμονάδα με μπόλικο πάγο, δυόσμο, τζίντζερ και λίγο πιπέρι καγιέν για την πουτανιά και ευχαριστημένη από τον εαυτό μου κάθισα να δουλέψω.

Η παπάτζα φαίνεται να πέτυχε και η παραγωγή ήτο ικανοποιητική αν εξαιρέσεις τη στιγμή που η καρέκλα του γραφείου μπερδεύτηκε στην κουρτίνα που σέρνεται ελαφρώς στο πάτωμα και παραλίγο να μου έρθει το κουρτινόξυλο στο κεφάλι και μια – δύο φορές που το κλιματιστικό με έφτυσε, εμένα,  τα μαλλιά μου και τα αντικείμενα πάνω στο τραπεζάκι εκβιάζοντας με να αφήσω την λεμονάδα μου μισή. Δεν έχει σημασία, εγώ το έζησα!

Και καθώς πια κάθομαι στη βεράντα, ενώ στο βάθος ακούγονται κάποιοι γείτονες να τσακώνονται,  είναι μια από τις ελάχιστες Κυριακές βράδυ στη ζωή μου που δεν αισθάνομαι την αποτυχημένη μελαγχολία των ανέφικτων προσδοκιών του Σαββατοκύριακου, όχι γιατί έκανα κάτι, αλλά γιατί ακριβώς δεν έκανα τίποτα και το έκανα όπως ακριβώς το ήθελα.