Δεν θα ξαναπαρκάρω σε ανηφόρα στου Ζωγράφου!
Δεν θα ξαναπαρκάρω σε ανηφόρα στου Ζωγράφου!
Δεν θα ξαναπαρκάρω σε ανηφόρα στου Ζωγράφου!
Με την καμία όμως! Αφού την γλίτωσα προχτές, το πήρα το μάθημά μου. Ακόμα τρέμουν τα πόδια μου.
Έχω πάει μία επίσκεψη γυρίζω γύρω- γύρω και δεν βρίσκω τίποτα. Μόνο σε μία τρελή ανηφόρα υπάρχουν θέσεις αν θέλεις κενές. Στις πρώτες γύρες κάνω πως δεν το βλέπω. Στο τέταρτο πέρασμα ενδίδω. Μέγα λάθος! Το φέρνω και αρκετά άκρη στο πεζοδρόμιο, μόνο που στο πεζοδρόμιο υπάρχουν κάτι μεταλλικές μπάρες, δεν πειράζει ψυχραιμία, κλείνω τους καθρέπτες και ισιώνω. Ρίχνει ψιλόβροχο. Ο κλειστός, αριστερός μου καθρέπτης απέχει ένα εκατοστό από την μπάρα. Τραβάω χειρόφρενο, πάω να αφήσω, τσουλάω λίγο πίσω και αριστερά, πατάω συγχρόνως φρένο, ο καθρέπτης σχεδόν ακουμπάει στη μπάρα και το υπόλοιπο αυτοκίνητο βρίσκεται επικίνδυνα κοντά. Ευτυχώς επίτηδες απέχω πολύ από τον πισινό. Σηκώνω το χειρόφρενο λίγο πιο ψηλά, πάλι φεύγει προς τα πίσω. Γαμώτο, αρχίζω να αγχώνομαι. Είμαι αριστερόχειρη και το δεξί μου χέρι δεν είναι και πολύ δυνατό, αλλά με όση δύναμη έχω και δεν έχω, τραβάω το χειρόφρενο όσο δεν πάει άλλο και κλειδώνει στην ανώτατη δυνατή θέση. Αυτή τη φορά το αυτοκίνητο δεν κουνιέται, έχω καταλάβει το λάθος μου, αλλά είναι αργά. Είμαι σίγουρη ότι δεν θα μπορέσω να το λύσω. Με τίποτα!
Με προσοχή σέρνομαι στο διπλανό κάθισμα και βγαίνω από την πόρτα του συνοδηγού μέσα στο ψιλόβροχο, και ευτυχώς το αυτοκίνητο δεν κουνιέται καθόλου.
Με μαύρες σκέψεις ότι κατά έναν περίεργο και μαγικό τρόπο εν τη απουσία μου θα λυθεί το χειρόφρενο και το αυτοκίνητο θα βρεθεί παρασέρνοντας και όλα τα υπόλοιπα πίσω του στην παιδική χαρά που είναι στο πάτο της ανηφόρας, πάω στην επίσκεψη. Μεγάλη χαρά. Ο αγαπημένος μου νονός/θείος μετά από τρεις εβδομάδες νοσηλείας στην διάρκεια των οποίων έκανε μια βόλτα στα νερά του Αχέροντα και γύρισε πίσω, βγήκε από το νοσοκομείο, έχει έρθει ο έτερος ξαδερφός μου από το χωριό να τον πάρει. Με την ευκαιρία έχει στείλει η μανούλα μια τσάντα (σακ βουαγιάζ γίγαντα) από το χωριό γεμάτο προμήθειες μαγειρεμένου φαγητού για τις μέρες που το βλαστάρι της διαβάζει για τις εξετάσεις του μεταπτυχιακού για να μην τρώει μόνο τοστ. Μέσα στην τσάντα και 48 πορτοκάλια! Για να τρώω και να στύβω και να βάζω στη βότκα!
Με την πρώτη ματιά καταλαβαίνω ότι αυτή η βαλίτσα δεν ανεβαίνει την ανηφόρα με τίποτα! Σκέφτομαι λύσεις:
Παίρνω τον γιγάντιο μπόγο και φεύγω με ταξί. Έρχομαι αύριο να πάρω το αυτοκίνητο με την οδική βοήθεια.
Παίρνω την άλλη μου ξαδέρφη μαζί και καλά για να την αφήσω στο μετρό και το πολύ - πολύ αν δεν καταφέρουμε να λύσουμε το χειρόφρενο, παίρνουμε μαζί ταξί.
Πήραμε το δεύτερο σενάριο.
Πλέον δεν θυμάμαι και πολλά από τα γεγονότα. Προσπαθώντας να λύσω το χειρόφρενο, έβγαλα και το κασκόλ και τελικά το πανωφόρι μου, φυσικό αφού ιδρωκόπησα, και παρ' όλα αυτά δεν κατάφερα τίποτα. Δεν πατιόταν καν το κουμπάκι. Είχα πιάσει και τα χερούλια της τσάντας μου ανάμεσα στην ζώνη ασφαλείας και στον λεβιέ, ένας πανικός! Και η βρόχα έπεφτε, στρέιτ θρου! Το χειρόφρενο εκεί, ντούρο!
Άντε να λύσουμε, να ξεκινήσουμε! Ευτυχώς είναι και η ξαδέρφη αριστερόχειρας και κατάφερε από τη θέση του συνοδηγού να λύσει το βρωμο-χειρόφρενο, οπότε άρχισαν οι απόπειρες να ξεπαρκάρω στην ανηφόρα που γλιστρούσε. Έχω φουντώσει για τα καλά. Βγάζω και το ζακετάκι μου. Σιγά σιγά θα μείνω με το βρακί! Δεν μάρσαρα αρκετά, αλλά βασικά δεν κατέβαζα το χειρόφρενο. Μου έσβησε μία φορά, μου έσβησε δεύτερη, το δεξί μου πόδι είχε αρχίσει να τρέμει. Τώρα θα φύγουμε πίσω, σκέφτομαι, ολοταχώς προς την παιδική χαρά.
Η Έφη έλεγε ότι θα τα καταφέρω, ξεπέρασα τον φόβο μου, μάρσαρα, κατέβασα με τόλμη τον κωλο-λεβιέ, και ναι, άρχισε να κουνιέται το αυτοκίνητο (με παντιλίκια), και επιτέλους διάολε, ανεβήκαμε στην κορυφή, που ανάθεμα και την ώρα και τη στιγμή και την φαεινή ιδέα να παρκάρω στην κωλο-ανηφόρα. Για τα πρακτικά, όταν κάναμε τον γύρο και επιστρέψαμε μπροστά από το σπίτι να πάρουμε τον μπόγο με την ανθρωπιστική βοήθεια, ενημερωθήκαμε ότι μας είχαν ακούσει που ξεπαρκάραμε 100 μέτρα μακριά.
Φτάνοντας πλέον στο δικό μου σπίτι, κατέβηκα τρεκλίζοντας και με γόνατα που τρέμανε ανέβηκα πάνω, αφήνοντας τον μπόγο στο αυτοκίνητο!
*Βρείτε πόσες φορές έγραψα την λέξη "χειρόφρενο" σε αυτή την ανάρτηση και κερδίστε ένα δίλιτρο βαλβολίνες.
