Η στιγμή εκείνη
του ύπνου. Το μαγικό δευτερόλεπτο που γνωρίζεις ότι χάνεις τον έλεγχο και
ωστόσο αισθάνεσαι ασφαλής. Ένα τρεμόπαιγμα στο γόνατο και αίσθηση ότι πέφτεις,
αίσθηση απώλειας. Ένα τίναγμα του δείκτη. Όλο το «είναι» καταρρέει σε ένα
σημείο ελαφρότητας και μετά... πούφ, εξαφανίζεται.
Μόνο όποιος έχει
νιώσει το άγχος της αϋπνίας, μπορεί να εκτιμήσει τη σημασία εκείνης της στιγμής
που πέφτεις. Ίσως και να είναι ένας μικρός θάνατος. Μία μικρή πεταλουδίτσα που
σπαρταράει τα φτερά της να φύγει από το χέρι που την κρατάει, να είναι στην
πραγματικότητα αυτό το τίναγμα του σώματος. Η πεταλούδα μένει εκεί. Προσωρινά
εγκλωβισμένη σε μία κατάσταση ανυπαρξίας.
Προσωρινά
εγκλωβισμένες είναι και οι δυνατότητες που έχουμε. Μέχρι να υπεισέλθει η
ελεύθερη βούληση και να γίνουν επιλογές. Ιερό πράγμα η ελεύθερη βούληση.
Κραταιά, παντοδύναμη. Οδηγός των βημάτων και των συναισθημάτων. Σαν να κρατάς στο χέρι σου μία εύθραυστη, σπάνια πεταλούδα. Σπαρταράει για να φύγει. Μένει μόνο η επιλογή. Επιλογές που
καθορίζουν το μέλλον μας. Ακόμη και επιλογές που δεν κάνουμε οι ίδιοι, αλλά άλλοι για τον εαυτό τους και αναγκαστικά επηρεάζουν και εμάς...
Πόρτες μπροστά. Απλώνει κάποιος το χέρι και επιλέγει μία. Για κάθε μία πόρτα που ανοίγει, μια άλλη κλείνει...
Αθόρυβα,
απαλά,
έκλεισε...
Πόρτες μπροστά. Απλώνει κάποιος το χέρι και επιλέγει μία. Για κάθε μία πόρτα που ανοίγει, μια άλλη κλείνει...
Αθόρυβα,
απαλά,
έκλεισε...
