Λεφτεριά ή θάνατος

Πλέον είναι επίσημο. Είναι πόλεμος! 

Πόλεμος ενός λαού που παλεύει να παραμείνει όρθιος και ζωντανός ενάντια σε ένα ολοκληρωτικό καθεστώς, μία δικτατορία που αρνείται να δεί το προφανές, ότι δηλαδή δεν χαίρει της ανοχής του λαού – ούτε λόγος περί του σεβασμού του. 

Εκ του πειράματος αποδυκνύεται και η αφερεγγυότητα των μεταδόσεων των ΜΜΕ.  Στα λίγα πλάνα που είδα πρίν κλείσω το χαζοκούτι ήταν κάδοι σκουπιδιών που καίγονταν, πλάνο εξαιρετικού ενδιαφέροντος, δεν λέω, αλλά πραγματικά πλάνα της πορείας δεν είναι σχεδόν πουθενά. Δεν είναι δυνατόν να είναι σημαντικότερος ένας κάδος από τόσες εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου!!! Στο ίδιο πείραμα αποδυκνύεται επίσης ότι τα ολοκληρωτικά καθεστώτα πέφτουν εν τέλει μόνο όταν το επιτρέψουν τα ξένα κέντρα εξουσίας γιατί εξυπηρετούν τα συμφέροντά τους. Οι διαδηλώσεις στην Αίγυπτο που προκάλεσαν την πτώση του Μουμπάρακ θα ανοίξουν δρόμο «εκδημοκρατισμού», κωδική ονομασία για τον εξαμερικανισμό. Οι διαδηλώσεις της Ελλάδας από την άλλη δεν εξυπηρετούν τέτοιο συμφέρον και για αυτό τον λόγο κατά πάσα πιθανότητα δεν θα προκαλέσουν την πτώση της χούντας, τουλάχιστον προς το παρόν. Χωρίς κανένας να μας εξασφαλίζει ότι την ενδεχόμενη πτώση θα ακολουθήσει πραγματική δημοκρατική εκπροσώπιση της λαϊκής βούλησης και όχι χειρότερο καθεστώς παρουσιασμένο από τα ίδια μέσα ως εθνοσωτήριο. Αλλά αυτό είναι ένα πρόβλημα που θα το αντιμετωπίσουμε όταν έρθει η σειρά του, όντες μέχρι τότε υποψιασμένοι. Ο πόλεμος αυτή την στιγμή είναι στους δρόμους και σήμερα είχαμε και έναν νεκρό. Και μπροστά στους νεκρούς στεκόμαστε προσοχή. Σήμερα φάνηκε ξεκάθαρα ποιοί έχουν σθένος να αντιμετωπίσουν καταστάσεις μάχης.  

Στο βιβλίο φαντασίας «1984», που όταν το διάβασα εν έτει 1995 μου είχε φανεί σκοτεινό και αποκρουστικό, τείνω να αναφέρομαι πολύ τώρα τελευταία. Σε αυτό το βιβλίο, ένα από τα τρία κράτη του κόσμου η  Ωκεανία, κυβερνάται από απολυταρχικό καθεστώς και η ελευθερία της έκφρασης, αλλά ακόμα και της σκέψης έχουν ποινικοποιηθεί. Στην προσπάθεια να ελεγχθεί, έχοντας ως στόχο να καταργηθεί η σκέψη, χρησιμοποιείται η γλώσσα. Η εξουσία ετοιμάζει την «Νέα Ομιλία». «Ο σκοπός της Νέας Ομιλίας είναι να στενέψει τα όρια της σκέψης (!!!!). Στο τέλος θα κάνουμε κυριολεκτικά αδύνατο το έγκλημα της σκέψης, γιατί δεν θα υπάρχνουν λέξεις για να το εκφράσει κανείς». Σήμερα επίσης έπεσαν πολλά προσωπεία και φάνηκαν ξεβράκωτοι οι άνθρωποι που χρησιμοποιούν λέξεις όπως «πατριωτικό καθήκον» και «συνείδηση» για να εκφράσουν ακριβώς αντίθετες πράξεις. Θέλω να πιστεύω ότι τα επίπεδα συνείδησής μας είναι επαρκή για να κάνουμε τον διαχωρισμό ανάμεσα στην ασυμβατότητα της σημασίας των εννοιών και της χρήσης τους από τους πολιτικούς. Θέλω να πιστεύω ότι οι άνθρωποι που ήταν εκεί σήμερα ήξεραν την σημασία των λέξεων «καθήκον» και «συνείδηση» για αυτό ήταν εκεί και όχι μόνο γιατί θίγηκαν τα συμφέροντά τους. Δεν πολεμάμε για να παραμείνει το σύστημα όπως είναι, γιατί έχω ακούσει ξένους να μας κατηγορούν για αυτό, αλλά αγωνιζόμαστε για να αλλάξει. (Φοβάμαι να χρησιμοποιήσω την λέξη «αλλαγή» γιατί έχει συνδεθεί με τον πατέρα του φερόμενου ως πρωθυπουργού, μιας και αναφερθήκαμε στο σημαίνον και το σημαινόμενο).