Σκοτεινός ουρανός

Όσο και να μου αρέσει ο χειμώνας, η ψύχρα των τελευταίων ημερών, αν και απολαυστική, είναι ελαφρώς μελαγχολική. Το καλοκαίρι που πέρασε ήταν από πολλές απόψεις… αποκαλυπτικό.

Slow Jazz Music For Relax,Sleep,Study,Work - Background Music

Γνώρισα καλύτερα τον εαυτό μου (ω ναι, αυτή η ανάρτηση θα είναι ένα ακόμα ψυχογράφημα). Τον γνώρισα, άλλοτε δίπλα και άλλοτε μακριά από ανθρώπους. 

Γέλασα, έκλαψα, είχα αγωνία για ιατρικές εξετάσεις, θύμωσα, λυπήθηκα, αναρωτήθηκα, δεν είχα απαντήσεις, προσευχήθηκα, αγκάλιασα ανθρώπους. Άκουσα ποιηματάκια από δίχρονο, άλλαξα δίχρονο, της έδειξα τον Άρη και τον Κρόνο. Κάναμε κούνια.

Οδήγησα 2,5χιλιάδες χιλιόμετρα σε βουνά και πεδιάδες, κολύμπησα, διάβασα πολλά βιβλία, έκανα βουτιές και ήπια νερό από τη μύτη, βγήκα άρον άρον από τη θάλασσα που πλημύρισε τσούχτρες. Ήπια μπύρες, ούζα και άλλα οινοπνεύματα, πολλούς καφέδες, αλείφτηκα με κουνουπο-απωθητικό. Έφαγα ψητό καλαμπόκι. Έκατσα στην παραλία μέχρι να δύσει ο ήλιος, ονειρεύτηκα. 

Προσπάθησα να μπω στη θέση άλλων ανθρώπων, ακούμπησα τον θυμό μου, την απογοήτευση, την λύπη. Δέχτηκα τους ανθρώπους όπως είναι και αυτό είναι εντάξει. Και τον εαυτό μου. Συγχώρεσα. Έκλεισα υποθέσεις. Αλάφρωσα. Πολύ…

Κατάλαβα ότι δεν υπάρχουν εχθροί, ούτε έξω, ούτε μέσα!

Μαύρισα, ξάπλωσα στην άμμο. Ένιωσα τον ήλιο στα βλέφαρά μου. Χάρηκα με το κάθε τι, παντού. Έζησα!

Είδα πολύ βραδινό ουρανό. Κάθε βράδυ! Στο χωριό ο ξάστερος νυχτερινός ουρανός είναι ικανός να δώσει απαντήσεις σε όλα τα ερωτήματα, μικρά και μεγάλα. Και για αυτά που δεν έχουν απάντηση, απάντηση είναι ο ουρανός. Είναι το μέρος που το μέσα σου ακουμπάει το έξω. Πώς είναι δυνατόν οι άνθρωποι να νομίζουμε ότι είμαστε κάτι σημαντικό, όταν υπάρχει ο ουρανός;

Και τώρα το καλοκαίρι τελείωσε και γύρισα πίσω σε αυτά που άφησα. Δεν με έχει ζορίσει τόσο που γύρισα στο γραφείο, δεν με ζορίζει (τόσο πολύ) το διάβασμα για τις εξετάσεις στην σχολή. Οκ, φοβάμαι λιγάκι για μια επέμβαση που πρέπει κάποια στιγμή να κάνω, την νάρκωση κυρίως. Θα ήθελα να είμαι έτοιμη για οτιδήποτε αντιμετωπίσω τον χειμώνα, αλλά δεν είμαι. Αλλά και πάλι δεν πειράζει. 

Περισσότερο με ζορίζει που ο νυχτερινός ουρανός στην Αθήνα είναι φωτεινός και δεν φαίνονται τα αστέρια…