Το κρέας

Καθόταν εκεί και του χαμογελούσε. Στα μαργαριταρένια δοντάκια της φώλιαζαν άστρα, κι ανοιξιάτικα πουλιά. Φασιανοί. Κάποτε ήταν ένα εντυπωσιακό, καλλίπυγο πτηνό, από αυτά που βλέπει κανείς στις ξεθωριασμένες γκραβούρες που κοσμούν το ηλιόλουστο δωμάτιο του απογευματινού τσαγιού σε ένα μέτριο σπίτι στο Γιορκσάιρ, ή στις ζωγραφισμένες, λεπτεπίλεπτες, κινέζικες πορσελάνες στο σετ κυνηγίου. Πάει όμως! Ένα μπαρουτοκαπνισμένο «μπαμ», και ο καταπράσινος λαιμουδάκος, έγυρε στο δροσερό γρασίδι. Ματαιότης, ματαιοτήτων... 

Οι θεληματικοί της μασητήρες, άλεθαν και πολτοποιούσαν το καλοψημένο φιλετάκι του φασιανού εμβαπτισμένο σε παλαιωμένο, γλυκό κρασί, αρωματισμένο με αποξηραμένο φασκόμηλο, αφρό νεροκάρδαμου και μικροσκοπικές πέρλες καρπουζιού. Η αριστοκρατική της φυσιογνωμία δεν θα είχε δυσκολία να διαχειριστεί το ελάχιστο προβληματάκι της σκληρότητας του κρέατος. Είχε καταφανώς παραψηθεί. Η ροδοκόκκινη εστία που φιλοξενούσε το επαγγελματικό τηγάνι, υπήρξε υπερβολικά ενθουσιώδης, σε αντίθεση με τον καταξιωμένο, πολυβραβευμένο σεφ, που ήταν άκεφος καθώς απόψε βίωνε μια ανεπάντεχη κοιλιακή διαταραχή που τον ανάγκαζε να περνάει αρκετό χρόνο εκτός κουζίνας. 

Το άριστης ποιότητας κρέας ήταν ωστόσο περήφανο τσαρούχι και η εμβληματική της κουφάλα πάντα πρόθυμη να φιλοξενήσει χαρούμενους επισκέπτες, στέκονταν αξιοπρεπώς στο ύψος της απέναντι στην Αυτού Μεγαλιότητα τον τρίτο γιο του έκπτωτου μονάρχη του δουκάτου της Σαβοϊας, όγδοο στην σειρά διαδοχής ενός χρυσοποίκιλτου, υπέρλαμπρου και πολύφερνου θρόνου που έχει πάψει να υφίσταται από το 1973, αλλά εξακολουθούσε να παράγει γοητευτικούς και κοσμικούς διαδόχους. Με κάθε εύγευστη, ευγενική μπουκιά, οι μαριναρισμένες ίνες του ένοχου, πλην ανύποπτου πουλερικού εισέρχονταν βαθύτερα στα πονεμένα της ούλα, προξενώντας της γνησίως αύξουσα ταλαιπωρία. 

Όταν παραδόξως ο πρίγκηψ ξεστόμισε ένα χαριτωμένο αστείο, δεν άντεξε να μην χαμογελάσει και η ίδια και ο σφηνωμένος φασιανός. Το κατάλαβε στο σκοτεινό του βλέμμα που συννέφιασε αμέσως μετά. Διήρκεσε ελάχιστα, αλλά η συμφορά είχε συντελεστεί ανεπίστρεπτα. Το ξάφνιασμα ακολούθησε μια ευγενική δικαιολογία του αριστοκρατικού σφριγηλού οπισθίου, εγκαθιδρυμένου με κόπους και ιδρώτα σε υψηλής απόδοσης μοντέρνο ελλειπτικό μηχάνημα, καθώς ο αναπάντεχα απελευθερωμένος φασιανός κατεδίωξε τον όγδοο διάδοχο, παίρνοντας εκδίκηση για τα αμέτρητα κυνήγια των εκάστοτε αριστοκρατών στους απανταχού φασιανούς.

Φασιανός Αλέκος (1935 )
Βόλτα σχολική, 1982
Χαλκογραφία , 120 x 79 εκ.
Εθνική Πινακοθήκη - Μουσείο Αλέξανδρου Σούτζου