Γράμμα στον Άη Βασίλη

Αγαπημένε μου Άη Βασίλη,

Αύριο είναι Χριστούγεννα, και θα ήθελα σέ παρακαλώ να με θυμηθείς και εμένα όταν έλθεις εν τω ταρανδουχούμενο ελκήθρω σου.

Φέτος ήμουν πολύ καλό κορίτσι! Απελπιστικά καλό κορίτσι! Και μην νομίζεις ότι το έκανα επίτηδες. Προσπάθησα να είμαι κακό παιδί, αλλά δεν με αφήσανε. Εκεί που τα έπαιρνα στο κρανίο και ήμουν στο τσάκ να κάνω σαματά, κάτι γινόταν και με καλμάρανε. (Είμαι πολύ ευκολόπιστο πλάσμα τελικά).

Θα ήθελα να σου ζητήσω μερικά πραγματάκια για εμένα και μερικά για όλη την ανθρωπότητα. Σε παρακαλώ θέλω φέτος να έχουν όλοι οι άνθρωποι να φάνε. Να βρέχει όταν πρέπει για τις καλλιέργειες και να κάνει καλό καιρό για τους ανθρώπους που τριγυρίζουν στο νοσοκομείο και κουράζονται και δεν είναι ωραίο να βρέχονται. Φέτος θέλω οι άνθρωποι να μην εκνευρίζονται και να ΜΗΝ ΜΟΥ ΦΩΝΑΖΟΥΝ! Να γίνεται η δουλειά τους παραγωγική και αποτελεσματική και να τους δίνει χαρά.

Για εμένα τώρα θέλω να μου φέρεις έναν σβίγγο με ένα ράμμα. Επίσης θα ήθελα αυτά που ζήτησα στην ανάρτηση «Ένα παιχνίδι», καθώς και αυτά που έγραψα στον υπολογιστή μου ότι θέλω, αλλά δεν τα ανάρτησα, αλλά εσύ ξέρεις!

Ακόμα θέλω ένα γλυκούλι Marshmallow να το τραγανίσω!
Και να μην ξεχάσω θέλω το "Μαθηματικό Τυπολόγιο" του Schaum, σε παρακαλώ το χρειάζομαι οπωσδήποτε. 

Και τέλος, θέλω να φθηνήνουν τα εισητήρια για Ιταλία για να κάνω περισσότερα πήγαινε έλα στην Πόπη, που τώρα κοστίζουν ο κούκος, αηδόνι.

Να φυλάς την μαμά μου και τον μπαμπά μου και τον αδερφό μου και την γιαγιά μου και να προσέχεις τους ανθρώπους που αγαπάω και να τους έχεις ευτυχισμένους.  Ότι εύχονται οι άνθρωποι για εμένα να τους το δίνεις στο δεκαπλάσιο!

Σε ευχαριστώ πολύ

Νάντια

Άν...

If you can keep your head when all about you

Are losing theirs and blaming it on you;
If you can trust yourself when all men doubt you,
But make allowance for their doubting too;
If you can wait and not be tired by waiting,
Or, being lied about, don't deal in lies,
Or, being hated, don't give way to hating,
And yet don't look too good, nor talk too wise;

If you can dream - and not make dreams your master;
If you can think - and not make thoughts your aim;
If you can meet with triumph and disaster
And treat those two imposters just the same;
If you can bear to hear the truth you've spoken
Twisted by knaves to make a trap for fools,
Or watch the things you gave your life to broken,
And stoop and build 'em up with wornout tools;

If you can make one heap of all your winnings
And risk it on one turn of pitch-and-toss,
And lose, and start again at your beginnings
And never breath a word about your loss;
If you can force your heart and nerve and sinew
To serve your turn long after they are gone,
And so hold on when there is nothing in you
Except the Will which says to them: "Hold on";

If you can talk with crowds and keep your virtue,
Or walk with kings - nor lose the common touch;
If neither foes nor loving friends can hurt you;
If all men count with you, but none too much;
If you can fill the unforgiving minute
With sixty seconds' worth of distance run -
Yours is the Earth and everything that's in it,
And - which is more - you'll be a Man my son!

Απόψε είναι η μεγαλύτερη νύχτα του χρόνου. Το μεγαλύτερο σκοτάδι. Δεν ξέρω άν αξίζει πια να προσπαθώ. Άν μπορώ να αντέχω να κυνηγάω έναν σκοπό που είναι χαμένος.  Δεν μπορώ να περιμένω και να μην κουράζομαι από την αναμονή. Να πιστεύω στον εαυτό μου, όταν με αμφισβητούν. Να μήν τα παρατάω και να προσπαθώ συνέχεια...

Ένα παιχνίδι

Όσο περιμένω φίλους να έρθουν σπίτι να παίξουμε επιτραπέζια είπα να κάνω προθέρμανση και να παίξω ένα παιχνίδι μόνη μου. Άν σας εγγυόταν κάποιος ότι μπορείτε να κάνετε οτιδήποτε έχετε στο κεφάλι σας, τί θα ήταν αυτό; Ο,τιδήποτε! 

Χμμμ.....

1.       Να πάω στις νεροτσουλήθρες
2.      Να ξαπλώσω σε ένα καταπράσινο λιβάδι (χωρίς κουτσουλιές και βουνιές, ε;)
3.      Να μάθω ντράμς
4.      Να ακούσω την φίλη μου την Πόπη στην Scala στο Μιλάνο
5.      Να πάω στην Ανταρκτική
6.      Να κάνω κατάδυση στο Great Barrier Reef
7.      Να οδηγήσω μία Bugatti
8.      Να δουλέψω στο Cern
9.      Να πάω στην Νέα Ζηλανδία
10.   Να κάνω πτώση με αλεξίπτωτο, έστω και αν κατουρηθώ πάνω μου
11.    Να χάσω 7 κιλά (και 7 εκατοστά από τον.... γκούχου μου)
12.   Να μάθω σκί
13.   Να πάω στην Σκωτία και να τριγυρνάω στο Εδιμβούργο και να μείνω σε ένα κάστρο και να επισκεφθώ ένα αποστακτήριο
14.   Να αποκτήσω ένα χειρόγραφο του Neruda
15.   Να έχω μία βιβλιοθήκη δωμάτιο με βιβλία από το πάτωμα μέχρι το ταβάνι, και μία ξύλινη σκαλίτσα και έναν αναπαυτικό καναπέ
16.   Να μάθω Ιταλικά
17.   Να πάω σε μερικά μουσεία που έχω βάλει στο μάτι.  (National Gallery of Art/ Washington DC, Natur Historisches Museum/Βιέννη, ΜΕΤ/Νέα Υόρκη, Λούβρο/Παρίσι)
18.   Να ταξιδέψω 1^η θέση για το 9
19.   Να αποκτήσω μία σφραγίδα-πρέσσα με τα αρχικά μου, για να μπορώ να σημαδέψω ανάγλυφα τα βιβλία μου
20.  Να αποκτήσω ένα παιχνίδι τραινάκι, με τα ούλα του (ράγες, γέφυρες, σηματοδότες τα πάντα)
21.   Να πάω στην Φλωρεντία
22.  Να σταματήσω να τρώω τα νύχια μου
23.  Να μάθω τάνγκο
24.  Να αποκτήσω ένα σπίτι με θέα στον Υμηττό (που ως γνωστόν υπάρχει κάποιο μυστικό)
25. Να τραγανίσω ένα μικρούλι marshmallow

Και η λίστα είναι ατελειώτη. Φυσικά υπάρχουν και ευχές που δεν γράφονται, ε; Και αν γράφονται δεν κοινοποιούνται. Ο νοών, νοείτο.

Και όλα τα παραπάνω με ανθρώπους που περνούν καλά μαζί μου και περνώ καλά μαζί τους.

Το φάντασμα των Χριστουγέννων

Κοντεύουμε τα μέσα του Δεκέμβρη και μόλις σήμερα έπιασε να κρυώνει κάπως ο καιρός. Λίγο η ως τώρα θερμοκρασία που μου με έκανε να πιστεύω ότι κινούμαι σε θερμοκήπιο καταμεσής στο θέρος, λίγο οι έννοιες της δουλειάς και τα τρεξίματα, προσγειώνομαι χθες στον πλανήτη γη και διαπιστώνω ότι όλα γύρω στολισμένα, όλα γύρω φωτάκια και χρυσόσκονη, και δέντρα και εμένα κάτι δεν μου πάει καλά. Τα Χριστούγεννα «πρέπει» να είναι γιορτή της ζεστασιάς και της θαλπωρής και της γλύκας και που ακούς γύρω βιολιά και καμπανάκια να χτυπάνε και αγγελάκια να τιτιβίζουν και να ραίνουν τον κόσμο με ροδοπέταλα, και νιώθεις καρδιές να ζεσταίνονται, και άχ τι ωραία που πρέπει να είναι όλα!  ΚΑΙ ΕΓΩ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΝΙΩΘΩ ΤΙΠΟΤΑ; Ε;

Όταν ήμουν μικρή αυτή η γιορτή ήταν το κάτι άλλο. Καταρχάς νηστεύαμε, η μαμά έφτιαχνε μελομακάρονα και την παραμονή κουραμπιέδες και στολίζαμε το δέντρο την μέρα που τελειώνανε τα σχολεία, δηλαδή στις 23 Δεκεμβρίου και γελούσαμε και πειράζαμε ο ένας τον άλλον και παίζαμε με μπαλόνια στο σαλόνι, θυμάσαι Γιώργο τότε που σπάσαμε το καλό βάζο της μαμάς, αυτό που μας είχε πεί ο μπαμπάς ότι αν το σπάσουμε θα μας σπάσει το κεφάλι; Και την ημέρα των Χριστούγέννων πηγαίναμε χαράματα στην εκκλησία και κοινωνούσαμε και εγώ κοίταζα πάντα τον ουρανό γιατί ήμουν σίγουρη ότι θα έβλεπα το αστέρι της Βηθλεέμ. Όπως σας βλέπω και με βλέπετε. Και γυρίζαμε σπίτι και τρώγαμε σούπα, όλα και όλα στο χωριό το πρωί των Χριστουγέννων μετά την Θ. Λειτουργία τρώμε κοτόσουπα και μετά παίζαμε επιτραπέζια στη μοκέτα, και ποιός μου πήρε μακριά εκείνα τα Χριστούγεννα; Γιατί τα τωρινά Χριστούγεννα δεν είναι πιά τα ίδια; Τώρα όλα αρχίζουν από αρχές Νοεμβρίου, οι βιτρίνες στολίζονται, η αγορά ξεφωνίζει στα μούτρα μας «κατανάλωσε, κατανάλωσε!» και όταν φτάσει εκείνη η ευλογημένη μέρα έχουμε βαρεθεί τόσο πολύ τον Αη Βασίλη και τους ταράνδους που θέλουμε να τους βάλουμε το δέντρο ολόκληρο, εκεί που ξέρετε. Πέρισυ είχα πετύχει μία εκπομπή στο τρίτο πρόγραμμα που έπαιξε 10 διαφορετικές διασκευές του “chestnuts roasting on an open fire”, φταίω και εγώ που κάθησα και άκουγα και δεν άλλαξα σταθμό, και όταν τελείωσε δεν ήθελα να δω κάστανα ποτέ στην ζωή μου.

Από την Κυριακή σκεφτόμουνα ότι δεν έχω καμία όρεξη να στολίσω, και αποφάσισα να το κάνω με βαριά καρδιά χτες το βράδυ, να πάει και το παλιάμπελο! Βέβαια, αν είναι να κάνουμε κάτι, σκοπός είναι να το κάνουμε σωστά, έτσι έβαλα μουσικούλα και σιγά σιγά, αφού μπήκαν τα φωτάκια και μετά οι γιρλάντες πόπ κόρν και τα πρώτα ξύλινα στολίδια, άρχισα να χαλαρώνω και να μπαίνω στην διάθεση της εποχής, και καθώς άδειαζε το κουτί με τα ξύλινα στολίδια και κρεμάστηκαν και τα πάνινα στολίδια και τα ζαχαρωτά, και όσο το έβλεπα το δέντρο τόσο μου άρεσε. Βοήθησε και η Dinah Washington, ε και λίγο η Ella Fitzgerald, έβαλε και το χεράκι του και ο Nat King Cole και σαν να έγινε κάπως πιο ελαφριά η ατμόσφαιρα εκεί που δεν το περίμενα. Αρχίσανε να μου μυρίζουν Χριστούγεννα, χωρίς υποψία χρυσόσκονης στο σπίτι, χωρίς αστραφτερά μπιχλιμπίδια, μόνο κάτι μικρά μεταλικά αγγελάκια που ανάβεις από κάτω κάτι κεράκια και αυτά γυρίζουν γύρω γύρω και κάνουν ντίν ντίν!

Μπορεί να είμαι χαζό και αθώο και να παραμυθιάζομαι εύκολα, αλλά μου άρεσε τόσο πολύ η έκπληξη που μου επιφύλαξε για την πεσμένη μου διάθεση το χτεσινό στόλισμα του δέντρου, που πήγα χαρούμενη σήμερα στην δουλειά και ας ήξερα ότι θα ήταν πολύωρη και απαιτητική και ας ξέρω ότι και αύριο θα είναι το ίδιο.  Μπορεί να είμαι χαζό και αθώο, αλλά ακόμα ελπίζω ότι φέτος θα το δω τελικά το αστέρι της Βηθλεέμ.

Ο ερωτάς μου η αστρονομία

Ξεσκονίζοντας την βιβλιοθήκη μου (το περίεργο είναι ότι ξεσκόνιζα) βρήκα ένα εκπληκτικό βιβλίο λεύκωμα αστρονομίας με ΦΟΒΕΡΕΣ φωτογραφίες. Το εν λόγω βιβλίο, Cosmos – a field guide, που είναι πραγματικά μεγάλων διαστάσεων και δεν χωράει εύκολα σε κοινά ράφια, το είχα ανασκελώσει στο τελευταίο ράφι μαζί με τα επιτραπέζια παιχνίδια. Όμως είναι μία εξαιρετική έκδοση και είχα την ανέλπιστη τύχη να το βρώ σε μία εκπληκτική προσφορά σε ένα βιβλιοπωλείο στην Αμερική και τώρα που το ξεσκόνισα θυμήθηκα τον ενθουσιασμό που με είχε καταλάβει όταν το αγόρασα και όχι άδικα. Έχει εκπληκτικής ποιότητας φωτογραφίες από το ηλιακό μας σύστημα, φωτογραφίες του ηλίου σε φάσμα υδρογόνου, στα ραδιοκύματα, καθώς και της ηλιακής κορώνας, με εξήγηση σε πολύ απλή και κατανοητή γλώσσα.

Νεφέλωμα στον Βόρειο Σταυρό, στον αστερισμό του Κύκνου

 Θυμάμαι την πρώτη μου φορά που είδα τον Δία με τηλεσκόπιο και τον Κρόνο. Αυτός ο Κρόνος ήταν χαρά και σόκ ταυτόχρονα. Το είχα δεί σε ένα σωρό βιβλία, αλλά πλησίασα στο τηλεσκόπιο, (τηλεσκόπιο άλλη αγάπη και αυτή) και είδα ότι αυτή η λαμπερή κουκιδίτσα που έβλεπα με τα ματάκια μου, ήταν στην πραγματικότητα πλανήτης με δορυφόρους, με δακτυλίους, ήταν πραγματικός και υπήρχε εκεί και όχι μόνο στα χαρτιά. Ε, τρελάθηκα τότε! Έχω μεγαλώσει σε χωριό και ο νυχτερινός ουρανός ήταν μία εμπειρία, μπορούσες να δείς με γυμνό μάτι ακόμη και αστέρες μικρού μεγέθους. Εδώ στην Αθήνα είναι τόση η φωτορύπανση που δεν υπάρχει νυχτερινός ουρανός, μόνο η σελήνη, άντε και οι μεγάλοι αστέρες. Και για να πώ και την αλήθεια δεν μου αρέσει και τόσο η σελήνη γιατί είναι πολύ φωτεινή και καλύπτει τα άλλα αστέρια. Προτιμώ τις μέρες που δεν έχει φεγγάρι.  Άλλο όμως να το βλέπεις με γυμνό μάτι και άλλο με τηλεσκόπιο. Το βιβλίο συνέχιζε με αστέρες του γαλαξία μας, με σμήνη αστέρων, νεφελώματα, υπερκαινοφανείς και μακρινούς γαλαξίες. Ένα σύνολο ουρανίων σωμάτων γοητευτικών και απόμακρων. Αντιπαρέρχομαι την άποψη που θέλει μόνο τις χαζοχαρούμενες ερωτευμένες μαθήτριες να σκέφτονται αστέρια και φεγγάρια. Είναι έρωτας, αλλά πέρα από γλυκανάλατους συναισθηματισμούς και «πώ πω κοίτα αστεράκια, της πουτ@ν@ς γίνεται» ο βραδυνός ουρανός είναι μία μαγική εμπειρία, είναι ότι ποιό κοντινό μπορούμε να βιώσουμε στην έννοια του απείρου, αυτό που μεταβάλεται διαρκώς, δεν έχει όρια, δεν έχει άκρη. Είναι το σημείο που γεννηθήκαμε. Μπορεί κάποιο από τα μόρια του σώματός μας σήμερα να είναι κομμάτι μίας έκρηξης ενός αστέρα που συνέβη πρίν εκατομύρια χρόνια. Είμαι κομμάτι του σύμπαντος, το σύμπαν είναι κομμάτι μου.  Δεν μπορώ να περιγράψω τον έρωτά μου για την αστρονομία με λίγες λέξεις, και τώρα είμαι κουρασμένη για πολλές λεπτομέρειες. Σας αφήνω με το ποίημα του Γ. Σουρή.

Και εγώ για να ξεχνώ των στεναγμών τον δρόμο

Μου έρχεται να κάνω συχνά τον αστρονόμο

Και λησμονώ τα βάρη κοιτάζω προς τον Άρη

Και βλέπω προς τον Κρόνο για να περνώ τον χρόνο

Ίσως εκεί ψηλά κανείς βασανισμένος

Εδώ στα χαμηλά κοιτάζει σαστισμένος

Και ο νούς του όλο θλίψη καθώς και ο δικός μου

Ψάχνει να βρεί μια λύση στο πρόβλημα του κόσμου

Και δεν μπορεί και κλαίει και δεν μπορώ και κλαίω

"Όρσε!" Αυτός μου λέει, "Όρσε!" Και εγώ του λέω!

Steve Miller Band - Serenade