Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2011

Alice down the rabbithole


Σοβαρά τώρα, δεν ξέρω από πού να αρχίσω και πού να τελειώσω. ΜΑ ΓΙΑ ΠΟΣΟ ΗΛΙΘΙΟΥΣ ΜΑΣ ΠΕΡΝΑΝΕ? Κάτσε να μην γκαζώσω από τώρα, ψυχραιμία! Εισπνοή – εκπνοή! Εισπνοή – εκπνοή! Κάπως καλύτερα. Πάμε από την αρχή με το μαλακό!

Περάσαμε μία εβδομάδα μέσα στο σασπένς και την ανατροπή, να δείς που θα γίνουμε ταινία, όλα βγαλμένα από την ζωή είναι, με την μία μαλα- συγνώμη, είπαμε με το μαλακό, την μία χαζομάρα να διαδέχεται την άλλη. (ανοίγω παρένθεση: Θυμάστε σε κάτι ταινίες που δείχνει ένα χαζό παιδάκι που προσπαθεί να φάει το ένα μετά το άλλο, ένα βαζάκι κερασάκια μαρασκίνο; Και τα τρώει και όλοι λένε ότι δεν είναι δυνατόν να φάει και άλλα, αλλά αυτό τρώει ακόμα ένα και ακόμα ένα και μετά ξερνάει; Έ, όπου παιδάκι βάλτε τον ΓΑΠ και όπου κερασάκια, τις μα-, ε... συγνώμη, χαζομάρες του. Το πιάσατε το νόημα; Κλείνει η παρένθεση).  Εκεί που λέγαμε ότι δεν είναι δυνατόν να κάνει άλλες καταστροφές, τελικά τις κάνει! Απίστευτο; 




Φτάσαμε λοιπόν να μας δείχνουν όλοι οι ξένοι τον δρόμο της εξόδου από την ΕΕ, παραβλέποντας όλως τυχαίως το ότι δεν μπορούν να μας διώξουν αν δεν φύγουμε, έξοδος που δεν είμαι και τόσο σίγουρη ότι δεν είναι προς όφελός μας, αλλά να φύγουμε με τους δικούς μας όρους, επειδή το θέλουμε εμείς, όχι επειδή μας το επιβάλλουν οι ξένοι. Και εκεί που έχουμε όλοι λουφάξει και περιμένουμε να μας ανοίξουν την πόρτα, να μας ρίξουν μία με την εφημερίδα στον κώλο και να μας αφήσουν να κοιμηθούμε στο πατάκι, νά-σου ανοίγει ο ουρανός μπροστά σου και πλημυρίζει με φως τα όνειρά σου! Το θαύμα που περιμέναμε, το απίστευτο που θέλαμε να πιστέψουμε, ήρθε! Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας σου λέει. Χαιρού περήφανο νιάτο και τιμημένο γηρατιό! Τυχερούλη! Μπορεί να κατούρησες την γλάστρα, αλλά τελικά θα κοιμηθείς και σήμερα μέσα, γιατί ο φόβος για την τιμωρία που μπορεί να σου επιβληθεί είναι το μεγαλύτερο βασανιστήριο που υπάρχει. Σωθήκαμε λοιπόν! Ο "κακός" ο ΓΑΠ θα πάρει τα κερασάκια του και θα πάει σε άλλη παραλία, και ένας "καλός" τραπεζίτης, ή καθηγητής, θα γίνει ο καλός μας πρωθυπουργός να μας φέρει την 6η δόση και να μας σώσει από τα δεινά! Σωστά;

Χμμμ.... Η πολυπόθητη 6η δόση για την οποία θυμίζω ήδη έχουμε ψηφίσει το πολυνομοσχέδιο που μειώνει μισθούς και συντάξεις, τώρα προαπαιτεί και την κύρωση της δανειακής συνθήκης/κουρέματος με όλα τα παρελκόμενα κομπλέ. Ήτοι αλλαγή του δικαίου που διέπει τα ομόλογα από ελληνικό σε αγγλικό που κατοχυρώνει τους πιστωτές με καλύτερους όρους όσον αφορά τις εμπράγματες εγγυήσεις, yeap, καλά το κατάλαβες, τον πλούτο της χώρας! Πού την είδαμε λοιπόν την σωτηρία; Σε τι θα διαφέρει αυτή η κυβέρνηση από την παλιά; Άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε το βρακί του αλλιώς; (το κίτρινο μπροστά, το καφέ πίσω μπρέ!). Αλλά επειδή στην γωνία καραδοκούν οι εκλογές,  όλοι κοιτάνε να βγάλουν την ουρά τους απέξω. Νίπτουν τας χείρας τους. Γιατί όχι ΤΩΡΑ εκλογές; Αφού αντιμετωπίζουμε μείζον εθνικό ζήτημα. Απαιτούνται εκλογές! Γιατί όχι; Τα παγκόσμια αναπάντητα ερωτήματα... Θα επικυρώσει η Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας την δανειακή σύμβαση, θα βάλει το καρφί στο φέρετρο της χώρας και μετά θα μας αφήσει στα όρνια. Όταν θα τελειώσουν οι δανειστές μαζί μας, δεν θα έχει μείνει παρά ένα σοδομισμένο πτώμα. Με την καλή την έννοια. Αλλά εμείς δεν χρειάζεται να κάνουμε απολύτως τίποτα. Όλα καλά θα πάνε βρε αδερφέ. Θα γείρουμε ήσυχα ήσυχα στον καναπέ και θα τον πάρουμε!


 Κοιμήσου Αγγελούδι μου, γλυκά με το τραγούδι μου

Η Christinel με πλάκωσε στην ποίηση του Λουντέμη και με μαλάκωσε κάπως. Φχαριστήθηκες; Τώρα είμαι KAI μέσα στην τσατίλα KAI μέσα στις μύξες από τα κλάματα.

2 σχόλια:

  1. Τουλάχιστον στην παρούσα φάση, μπορεί να πληρώνουμε και να γκρινιάζουμε και να βρίζουμε και να απειλούμε, αλλά δεν κινδυνεύουμε (ακόμα!) με εξορία στη Μακρόνησο... Θα το πιούμε και το πικρό ποτήρι τούτο και θα πορευτούμε και θα επιβιώσουμε. Εγώ κι εσύ έχουμε αντέξει άλλα κι άλλα, δεν μασάμε με τέτοια.
    Πάρε κι εδώ τον Λουντέμη σου να ησυχάσεις... Σε φιλώ με αγάπη...

    "Τι είμαστε; Μόνο η ιερή τούτη γη το ξέρει. Είμαστε δυο αρχαίοι αυτό είμαστε. Κανείς δεν μπορεί να επιμένει ότι δεν είμαστε. Είμαστε δυο έκπαγλοι εραστές με μυρωμένα στεφάνια στις κόμες."

    "MHN ΑΡΓΕΙΣ
    Μην αργείς. Τούτο μόνο σου λέω. Μην αργείς.
    Γιατί σε λίγο, σαν θα χτυπάς την πόρτα μου,
    θα νομίζω πως είναι τα γηρατειά
    πως είναι ο χειμώνας, πως ειν' ο θάνατος.

    Μην αργείς.
    Στάσου κι αφουγκράσου κάτω απ' τα σπίτια
    κι απ' τους δρόμους που περνάς.
    Απ' τα παράθυρα κρέμουνται τα χέρια μου
    και σε καλούν.
    Στάσου κι αφουγκράσου κάτω απ' τα σπίτια.
    Σ' όλα κυλάει ο αέρας σου.
    Όλα ξέρουν τ' όνομά σου
    Μην αργείς.

    Να σε περιμένω είναι πιο γλυκό κι απ' το να 'ρχεσαι.
    Είναι σαν το σκάσιμο της μυγδαλιάς.
    Σαν το πανί που πλέει στο λιμάνι.
    Σαν κελάιδισμα, σαν γέλιο πρωινό.

    Να σε περιμένω είναι σα να ξανάρχομαι στη γη.
    Στο δρόμο μην αργείς.
    Είναι γιομάτοι Φαίακες, είναι γεμάτοι πλάνεμα
    οι δρόμοι.
    Οι δρόμοι γλιστρούν, χυμούν αρπαχτικοί
    και κλέβουν.
    Μην αργείς.

    Μην αργείς.
    Γιατί ώσπου να 'ρθεις θα περπατήσω όλη
    την Υδρόγειο του πόνου μου.
    Θα περπατήσω όλα τ' αγκάθια, κι όλους τους γκρεμούς.
    Γιατί να περιμένω είναι σα να πεθαίνω.
    Γι αυτό : Μην αργείς.

    Από την ποιητική συλλογή: Κραυγή στα πέρατα"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Γλυκιά μου Christinel τέτοια μου κάνεις και με αφοπλίζεις.
    Αλλά να, βρε γλυκό μου, επειδή αγαπάω την ποίηση, επειδή αγαπάω την ζωή, για αυτό λέω ότι πρέπει να σηκωθούμε και να την διεκδικήσουμε. Δεν πρέπει, δεν μπορούμε να αφήνουμε κανέναν να παίρνει αποφάσεις ερήμην μας. Συμφωνώ ότι τελευταία η φρασεολογία μου είναι πιο σκληρή από την τυπική φρασεολογία της γλυκιάς, λυρικής Νάντιας. Όμως πρέπει να αναγνωρίσουμε την προβληματική της σημερινής κατάστασης. Εγώ είμαι εδώ. δεν χάθηκα! Δεν απελπίζομαι! Ονειρεύομαι! Και θέλω να αγωνιστώ. Ήρθε η ώρα να γράψουμε την δική μας ποίηση, την δική μας ιστορία. Έλα να αγωνιστούμε! Θα φορέσω ένα κόκκινο λουλούδι στο στήθος και θα σε περιμένω. Γι αυτό: Μην αργείς.

    Άντε, και θα σε πάω στην έκθεση «Στα άδυτα της εθνικής πινακοθήκης» να δούμε λίγη ομορφιά και να ανοίξει το μάτι μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εμπρός ΘουΒού! Πές μας τί σκέφτεσαι!