Όταν περάσει ο παγοπώλης θα έρθει η Άνοιξη να μας φέρει λουκουμάδες

Oι ανταύγειες της ανάλαφρης μελωδίας του πεπρωμένου

φωτίζουν τα νήματά μου στην ασάλευτη άμμο.

στα κρησφύγετα της οπτασίας μας βγήκε η πνοή του χθες

που πατινάριζε στον πάγο της αδιαφορίας

και πήρε τα μαλλιά μας και τα έκανε θερινή κατασκήνωση

Δεν μπορώ να γυρίσω πίσω, να δω το πρόσωπό σου στ΄ ακρογιάλι

Η συνείδησις της προχτεσινής νύχτας κυματίζει ακόμα στον ευλαβή παπαφίγκο.