Κλείνω τα μάτια μου και βρίσκομαι σε ένα πράσινο λιβάδι και έχει λιακάδα και μυρίζει χορτάρι και φυσάει ένα ανεπαίσθητο αεράκι που ίσα ίσα μου κουνάει το τσουλούφι στο μέτωπο. Και γύρω μου, πάντου γύρω μου μικρά κίτρινα λουλουδάκια, και μώβ λουλουδάκια σιωπηλά. Και κάπου εκεί κοντά ακούγιεται ένα γέλιο. Γέλιο κελαρυστό και αθώο και όμορφο. Αυτό το γέλιο είναι ο ωραιότερος ήχος που άκουσα ποτέ. Αυτό το γέλιο και κάτι ακόμα.
Heifetz-Beethoven Romance No. 2 in F Major (Op. 50)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Εμπρός ΘουΒού! Πές μας τί σκέφτεσαι!