Μία χαρά το είχαν σκεφτεί οι πανούργοι συγκλητικοί της αρχαίας Ρώμης. Άρτος και θεάματα. Και επειδή τελευταία με τον άρτον ημών τον επιούσιον τείνουμε να έχουμε ελαφρώς έλλειψη, μας ρίξανε στο θέαμα μπάς και σταγκώσουμε και σταματήσουμε να γκρινιάζουμε. Μεγαλοφυές! Δεν θα μπορούσε να πέσει αυτός ο γάμος σε καλύτερη συγκυρία. Ένας χρόνος πέρασε στο μνημόνιο και αντί για μνημόσυνο εμείς πήγαμε σε γάμο. Και τί γάμος! Μιλάμε για την φαντασμαγορία και το τεχνικολόρ! Μόνο ο Μόουζες – Τσάρλτον Χέστον – που άνοιγε την Ερυθρά Θάλασσα ήταν πιό εντυπωσιακός από το καπέλο βιολί που φορούσε μία πριγκήπισα πίσω από την βασίλισσα Ελισάβετ. Εγώ λόγω πένθους για την γιαγιά δεν πήγα στην τελετή και μου έμεινε το καπέλο με φτερά στρουθοκαμήλου και ολίγον από γιούκα στην ντουλάπα. Η θεία Ελίζαμπεθ είναι πύρ και μανία μαζί μου και διαρρηγνύει το χρώματος έγκ-νογκ συνολάκι της. Αν και εγώ που σνόμπαρα την υπόθεση, οφείλω με συστολή να ομολογήσω, ότι τελικά το παρακολούθησα το πανηγυράκι και έμεινα έκθαμβη με την Πίπα! Μα τί Πίπα ήταν αυτή! Θα μου πείς, κάθε πίπα που σέβεται τον εαυτό της οφείλει να είναι καλή – δεν θα διαφωνήσω, αλλά η συγκεκριμένη ήταν το κάτι άλλο! Ειδικά από πίσω.
Έγινε λοιπόν και ο γάμος, χαρήκαμε άπαντες, αλήθεια γιατί χαρήκαμε; Άλλαξε στη ζωή μας κάτι προς το καλύτερο; Μειώθηκε το χρέος μας; Αυξήθηκαν οι μισθοί μας; Η απάντηση είναι ένα πανηγυρικό ΟΧΙ. Τότε τί πάθαμε; Λάβδανο μας ρίχνουν στο νερό και δεν αντιδράμε; Φοβόμαστε μην τυχόν χάσουμε τί; Το επτακάναλο ηχοσύστημα; Α, παρένθεση, όλα τα κανάλια εκπέμπουν πλέον ψηφιακά μέχρι και το Τηλεάστυ, μόνο το 90,2 που εκπέμπει με τεχνολογία Σοβιετικής Ένωσης δεν εντοπίζεται από τον αποκωδικοποιητή. Θα μου πείς βλέπεις 90,2; Και η απάντηση είναι ναι βλέπω, αλλά με φειδώ γιατί μου εντυπώνονται οι φράσεις και μετά μιλάω περίεργα. Προτιμώ βέβαια να ακούω τους πορωμένους του ΚΚΕ, που τουλάχιστον τα πιστεύουνε αυτά που λένε, παρά τον ΓΑΠ να μου λέει, άκουσον – άκουσον, ότι είναι αντιεξουσιαστής και να μην πέφτει φωτιά να τον κάψει! Κλείνει η παρένθεση.
Με τον φόβο λοιπόν να μην χάσουμε την καλοπέρασή μας έχουμε σηκώσει τα χέρια ψηλά, (καμιά φορά και τα πόδια) και επιτρέπουμε αθόρυβα να γίνονται εκλήματα κατά της χώρας. Ούτε στα εργασιακά δικαιώματα που καταστρατηγούνται θα αναφερθώ, ούτε στην άδικη φορολογία. Μόνο στο ξεπούλημα των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας. Και αμέσως ακούω στριγγές φωνές γραβατωμένων ειδικών: «Ε, μα δεν γίνεται αλλιώς, τί θέλετε δηλαδή, να χρεωκοπήσουμε; Αυτό θέλετε; Όλοι εσείς που είστε ενάντια στο μνημόνιο, τί προτιμάτε δηλαδή; Να γίνει... (παύση για να εντείνεται η αγωνία και μουσική από το Ψυχώ) να γίνει στάση πληρωμών;». Και μόλις ακούει ο κόσμος την καταραμένη φράση «στάση πληρωμών» κάθεται παγωμένος όπως τα γατάκια όταν τα πιάνει η γάτα από το λαιμό και πανικόβλητος λές και έσκασε το Κοζλοντούι και τελειώσανε τα γάλατα από τα σούπερ μάρκετ πρίν προλάβεις να πάρεις ούτε μία κούτα. «Όοοοοχι αυτό! Οτιδήποτε άλλο, αλλά όχι στάση πληρωμών! Ας πουλήσουμε τα λιμάνια, ας δώσουμε τα νοσοκομεία, γρήγορα! Όσο - όσο!»
Δεν θα πώ τί είναι πιό σημαντικό. Ο καθένας έχει δικαίωμα να βάζει για την ζωή του τις προτεραιότητες που επιλέγει. Δεν είμαι εδώ για να δώσω έτοιμες απαντήσεις. Κυρίως γιατί δεν τις έχω. Μόνο μία ερώτηση θα κάνω που την απευθύνω στον εαυτό μου: Είναι ελεύθερη μια χώρα που δεν ελέγχει την ενέργειά της, το νερό της, την παιδεία της και την υγεία της; Ε;
Don’t be told what you want
Don’t be told what you need
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Εμπρός ΘουΒού! Πές μας τί σκέφτεσαι!