Περνάω τις τελευταίες μέρες εγκλωβισμένη σε έναν κυκεώνα απραγίας εκτονώνοντας τα νεύρα μου στο ξεσκόνισμα, στους κοιλιακούς και στο στέπ. Ψυχολογικής απραγίας εννοώ, με τόσο ξεσκόνισμα, κοιλιακούς και στέπ, γιατί αισθάνομαι τόσο μετέωρη που είμαι παθολογικά ανίκανη να νιώσω οτιδήποτε. Πρώτο ανησυχητικό σύμπτωμα σήμερα: Μου παίρνει 30 λεπτά οδηγώντας τον Αστραχάν (χρυσαφί Mistubishi Lancer του ΄84) να περάσω ΕΝΑ φανάρι και δεν εκνευρίστηκα ούτε τόσο δα λιγουλάκι. Δεύτερο ανησυχητικό σύμπτωμα: όσο πιο μπερδεμένη να απαισιόδοξη νιώθω, τόσο περισσότερο γελάω. Μου είπε χτες μία συνεργάτης ότι ακούγομαι πολύ κεφάτη και ότι είναι πολύ καλό που αντιμετωπίζω τα πράγματα θετικά. Hello? Σε ντελίριο ίσως, κεφάτη, χμμ δεν θα το έλεγα.
Επίσης με έχει στεναχωρήσει το ότι ένα άτομο που γνωρίζω και συνεργάζομαι πολλαααά χρόνια είπε άσχημα λόγια για μένα. Το πιό περίεργο είναι ότι δεν θύμωσα με αυτά που έμαθα, αλλά στεναχωρέθηκα με την δική μου έλλειψη κρίσης σχετικά με αυτή την επαγγελματική σχέση. Στεναχωρήθηκα γιατί η δική μου επένδυση σε αυτή αντιμετωπίστηκε τόσο επιπόλαια. Τέλος πάντων, δεν υπάρχει τρόπος να πώ περισσότερα χωρίς να εκθέσω ανθρώπους και καταστάσεις. Τις πρώτες δύο μέρες έκανα 80 λεπτά στέπ, 200 κοιλιακούς και 50 κάμψεις. Τώρα μία εβδομάδα αργότερα αρχίζω να το αποδέχομαι. Είμαι τόσο αφελής. Πιστεύω ότι οι άνθρωποι είναι εκ των προτέρων καλοί και τους συμπεριφέρομαι έτσι, ώστε να τους αναγκάσω να επαληθεύσουν την υπόθεσή μου. Και όταν δεν το κάνουν απογοητεύομαι.
Μην με παρεξηγήσετε, συνήθως είμαι η επιτομή της αισιοδοξίας. Επί 31 χρόνια πίστευα ότι εμείς καθορίζουμε το περιβάλλον μας και ως εκ τούτου μπορούμε να αλλάξουμε τις συνθήκες ώστε να είναι πιο ευνοϊκές για εμάς. Ακόμα και αν δεν μπορούμε να αλλάξουμε ολοκληρωτικά τα πράγματα, σίγουρα θα υπάρχει κάποια ελπίδα, ΑΛΛΑ αυτή την συγκεκριμένη στιγμή στον χωρόχρονο όλες αυτές οι θετικούρες μου φαίνονται ένα μάτσο ανεφάρμοστες ΑΗΔΙΕΣ! Και συζητώντας με βιολόγο ερευνήτρια παγκόσμιας κλάσης διαπίστωσα ότι δεν είμαι μόνη, γιατί και αυτή περνάει τα ίδια με μένα. Το να διαπιστώνεις ότι δεν είσαι ο μοναδικός άνθρωπος με μελαγχολίες, υπαρξιακά και άσπρες τρίχες στους κροτάφους είναι μία κάποια παρηγοριά. Δεν έχω αγγίξει κάν το θέμα υπαρξιακά και θα μου επιτρέψετε να μην το αναλύσω περισσότερο. Κάποια πράγματα συζητούνται μόνο από κοντά. Όταν βλέπεις τα ματάκια του άλλου και ακούς την καρδούλα του. Κάποια πράγματα είναι μόνο για εμένα και την φίλη μου την ερευνήτρια.
Τις γυναίκες λέει, της βοηθάει το να συζητάνε για τα προβληματά τους, καθώς τα εξωτερικεύουν τα αντιμετωπίζουν και τα αποδυναμώνουν. Οι άνδρες από την άλλη πλευρά κλείνονται στην σπηλιά τους, στον εαυτό τους να αναρρώσουν από το πλήγμα με ηρεμία, μέχρι οι ίδιοι να βρούν την χειροπιαστή λύση. Αν είστε άνδρας και αναρρωτιέστε γιατί κάθομαι και τα δημοσιοποιώ αυτά, σας ενημερώνω ότι δεν ψάχνω για λύση, άει στην σπηλιά σας!
Εκει που ήμουν έτοιμος να πω ποις σε κακολόγησε να μαζέψω κανά δυο φιλαράκια να παμε να τονε !@#$#@%!@#%^#@$@με με στέλνεις στη σπηλιά μου...
ΑπάντησηΔιαγραφήεε...κι εγώ στη σπηλιά μου κλείνομαι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑρχικά να σου επισημάνω πως εγώ την ημέρα που διάβασα το κείμενό σου είχα να σου προτείνω λύση... Και παρότι δεν είμαι άντρας, με έστειλες κι εμένα στη σπηλιά μου :p Το μπλογκ είχε μπει σε αυτόματο πιλότο και απέρριπτε τα σχόλια μου. Έγραψα 2 τεράστιες κειμενάρες και τις 2 φορές που προσπάθησα να τις αναρτήσω, πολύ απλά διαγράφηκαν. Ήρθα λοιπόν να παραπονεθώ εκ των υστέρων (απλώς γιατί βρήκα τον χρόνο για να το κάνω)και να δηλώσω πως καταλαβαίνω για ποιον λόγο στεναχωριέσαι, έτσι είσαι εσύ, και μεταξύ μας καλά κάνεις, αλλά, εγώ σαν σφαλιαρωμένη από διάφορους κατά καιρούς, πρέπει σαν φίλη σου να σε προειδοποιήσω πως δεν αξίζουν όλοι οι άνθρωποι να επενδύουμε σε αυτούς και στις σχέσεις μας μαζί τους. Και εφόσον εσύ τα έχεις καλά με τον εαυτό σου και με αυτό που προσέφερες, σε παρακαλώ πολύ, απλώς χαμογέλα διότι είναι το μόνο που οφείλεις στον εαυτό σου, λίγη αυτοεκτίμηση, και λίγη χαρά. Και να λες ευχαριστώ που τουλάχιστον έγινες γνώστης του φτυαριού, ώστε πλέον να μην αναλώνεσαι αδίκως με την αφεντιά του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό που απέφυγα να διευκρινήσω ήταν τί αποφάσισα αφού έκανα το στέπ, τους κοιλιακούς και το ξεσκόνισμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑποφάσισα ότι δεν έχω να σταναχωριέμαι για τίποτα, γιατί εγώ ήμουν εκεί ειλικρινής, καλοπροαίρετη και all in. Η δική μου η επένδυση δεν χάνει την αξία της. Αφού δεν εκτιμήθηκε δεόντως, δεν πειράζει γιατί ο καθένας είναι ελεύθερος να πράττει όπως θέλει. ΟΜΩΣ απο εδώ και στο εξής, αυτό το άτομο έχει πέσει δραστικά στην λίστα των προτεραιοτήτων μου. Εξακολουθώ να είμαι ευγενική και να της εύχομαι να είναι καλά,
απλά αφού δεν ήταν σε θέση να εκτιμήσει την εύνοιά μου, δεν θα της λείψει και όταν την χάσει, δηλαδή από δω και πέρα.
Αποφάσισα να ξηγιέμαι έτσι με όλους όσους δεν είναι σε θέση να εκτιμήσουν την Νάντια γενικότερα. Άντε και πολύ ασχολήθηκα.
Πιστέψτε με όταν σας λέω ότι δεν αξίζει να πάτε να τονε !@#$#@%!@#%^#@$@τε!
Τυγχάνει να έχω μεγάλη εκτίμηση στις εκάστοτε σπηλιές και αναγνωρίζω ότι τα αγοράκια τις χρειάζονται για να τα βρίσκουν με τον εαυτό τους.
Λυπάμαι που το σύστημα (να δείς που είναι δάκτυλος Αμερικάνων) δεν σε άφησε να γράψεις σχόλια. Δεν ξέρω τί συμβαίνει. Έχω αλλάξει τις ρυθμίσεις και έχω κάνει τα σχόλια ανοιχτά για όλους. Τί να πω! Στείλε μου μαιλ, μην χάνω και εγώ τα σχόλιά σου. Δεν το θέλω!
:D Ε σιγά το σχόλιο που έχασες κι εσύ! Άλλά έπραξες το σωστό με την λεγάμενη. Έχουμε τόσα και τόσα που μας σκάνε καθημερινά, δεν είναι ανάγκη να αποκτάμε και έξτρα, θα γεράσουμε γρήγορα, θα σπάσει η επιδερμίδα μας και δεν πρέπει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε φιλώ με αγάπη- καλημέρα! :)