Αρρώστια

Α-α-α-ψού! Τέρμα, είναι πλέον επίσημο, είμαι άρρωστη και με την έγκριση του ΕΟΦ. Όλη την εβδομάδα είχα τόσο πολύ δουλειά, που απλά αγνοούσα τις κρυάδες, τα δέκατα, την καταρροή. Αφού είχα δουλειά, τί να κάνω; Δεν ήμουνα και του θανατά. Τα αυτιά μου βουίζανε σαν παποράκι του Μπουρνόβα και δεν θα μπορούσα να μυρίσω πτώμα δύο εβδομάδων σε απόσταση δύο μέτρων. Την Τετάρτη κοιμήθηκα με ένα ρολό χαρτί υγείας στο κομοδίνο και την Πέμπτη που ξύπνησα το ρολό ήταν κολλημένα κομματάκια – κομματάκια στο πάτωμα, αλλά δεν ξέρω πώς έγινε αυτό! Ορίστε! Το δάσος του Αμαζονίου κινδυνεύει με αφανισμό και φταίω και εγώ για αυτό! 

Μέχρι που σήμερα το πρωί ο γιατρός μου, να είναι καλά το παιδί, μου είπε «μπράβο» που καθόμουνα και πονούσα τόσες μέρες, αλλά κάτι μου λέει ότι δεν το εννοούσε με την καλή έννοια αυτό το μπράβο. Ακόμα μου είπε ότι τα ιγμόριά μου είναι φραγμένα, έχω ωτίτιδα και ότι αν δεν θέλω να κουφαθώ για τα καλά θα πρέπει να πάρω ένα σκεύασμα που μπορεί να μου προκαλέσει είτε υπνηλία, είτε υπερδιέγερση. Ε, ένα σούπερ μάρκετ, μαγείρεμα 2 φαγητών, 40 λεπτά στέπ, και όλο το κεφάλαιο των ερμιτιανών τελεστών αργότερα, δεν με έχει πιάσει ακόμα υπνηλία!  Ακόμα μπορεί να πάθω υπερθυροειδισμό και κατακράτηση ούρων, δεν ξέρω ποιό είναι το χειρότερο, και πάνω απ΄όλα ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ να οδηγήσω JCB!  Πώς θα περάσω εγώ Σαββατοκύριακο χωρίς την μπουλντόζα μου; Όλη την εβδομάδα αυτή την στιγμή περίμενα.  Καλά, αφού δεν μπορώ να κάνω και πολλά πολλά, μόλις έφαγα, λέω να κλείσω λίγο για ένα λεπτούλι τα ματάκια μου στον καναπέ, να απολαύσω το κρύο και το ψιλόβροχο και το απόγευμα να φτιάξω ρυζόγαλο, να το κανελώσω και να το φάω!