Existentialismus

Φυσάει αέρας απόψε και χιονίζει, κάνει κρύο και έξω, και μέσα μου. Ναι, ωραία, η εξεταστική τελείωσε και θέλω πραγματικά να βιώσω την ζενίλα, να πάψω να σκέφτομαι και να κοιμηθώ, αλλά το μυαλό μου προφανώς έχει ανακαλύψει ένα κρυφό εργοστάσιο αμφεταμίνης που βγάζει χάπια κατά βούληση. Και, αλήθεια σας λέω, προτιμώ την Φυσική, είναι απλή, κατανοητή και εύκολη. Και πάνω απ' όλα σταθερή. Όταν ασχολούμαι με την Φυσική, δεν υπάρχει τίποτα άλλο. Χάνομαι εγώ, χάνονται και τα προβλήματα. Xa Man Fu: Μανδαρίνος Βουδιστής, με αστρόβιλο πεδίο. Ο νόμος του Νεύτωνα, μπορεί να μην είναι απόλυτα ακριβής, αλλά είναι ο ίδιος στους αιώνες των αιώνων. Δεν υπάρχει περίπτωση να ψηφιστεί αύριο νέος νόμος που να περικόπτει την παγκόσμια σταθερά της βαρύτητας. Ξέρεις πού πατάς και πού βρίσκεσαι.

Στην «πραγματικότητα» που βιώνουμε τελευταία, εκτός του ότι δεν ξέρεις αύριο τί σου ξημερώνει, έχει αρχίσει να αμφισβητείται η κοινή λογική. Όλα είναι τόσο παράλογα. Η χώρα μου έχει χρέος και φταίω εγώ για αυτό, μου είπανε ότι εγώ τα έφαγα!  Όλη η υφήλιος λέει ότι είμαι τεμπέλα και ακαμάτα και ας δουλεύω περισσότερες ώρες και ας πληρώνω τους φόρους μου πιστά. Ο παγκόσμιος εξευτελισμός όμως της αξιοπρέπειάς μου δεν είναι αρκετός και χρειάζεται να ξεπουληθούν οι πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας μου μέχρι να μην έχει μείνει τίποτα να ξεπουληθεί. Τί ωραία που είναι η ζωή! Στο ελληνικό κοινοβούλιο, τον ναό της δημοκρατίας ψηφίστηκε η εν λόγω εκποίηση, από ανθρώπους εκλεγμένους από το χέρι μου, ανθρώπους παρεπιδημούντες στον τάφο του Αγνώστου Στρατιώτη! Α, ρε κακομοίρη, εσύ πέθανες τζάμπα! Ο παππούς μου έφαγε σφαίρα το 1940 στην Αλβανία, αλλά τουλάχιστον επέζησε και έτσι κανένας καραγκιόζης δεν θα καταθέσει στεφάνι στον τάφο του, κανένας ψεύτης δεν θα ωρύεται ότι ατιμάζεται η μνήμη του από τις πορείες και τις διαμαρτυρίες. Θα το κάνουν μόνο για το κορόιδο που πέθανε και μετά θα μπούν μέσα στον «οίκο» τους και θα ψηφίσουν την «αξιοποίηση» της κάθε πέτρας που βάφτηκε με το αίμα του Άγνωστου Στρατιώτη.

Μια φορά και έναν καιρό καθόμουνα με μία ψυχή σε μία παραλία και συζητούσαμε για την γαλλική επανάσταση και εγώ είχα φρικάρει με την ιδέα ότι την περίοδο της τρομοκρατίας οι επαναστάτες σκότωναν κόσμο εν ψυχρώ στο δρόμο, και χτυπιόμουνα «η ανθρώπινη ζωή είναι ιερή» κλπ και το επιχείρημα που άκουγα ήταν «μα Νάντια, δεν καταλαβαίνεις, ήταν πόλεμος!» και τότε κοιτούσα εκείνα τα μάτια, αλλά δεν μπορούσα να καταλάβω. Δεν μπορούσα να καταλάβω πώς ένας λαός δεν είχε εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση, στην δικαιοσύνη και έπρεπε να πάρει βάρβαρα τον νόμο στα χέρια του. Τώρα καταλαβαίνω. Δεν έχω τη δύναμη να το κάνω εγώ σήμερα, γιατί σήμερα είμαι κότα, αλλά συνεχίστε κύριοι δημοσιογράφοι να προσπαθείτε να με πείσετε ότι έχω άδικο που διαμαρτύρομαι για τα διόδια, ότι εγώ φταίω για το χρέος, ότι είμαι ηλίθια με περικεφαλαία που δεν λέω και ευχαριστώ στους ξένους τοκογλύφους, συνεχίστε να με τρομάζετε ότι αν τολμήσω να σκεφτώ κάτι διαφορετικό από το ποίημα που σας βάλανε να λέτε μπορεί η χώρα μου να καταστραφεί και θα φταίω εγώ για αυτό. Μια χαρά τα πάτε! Σήμερα είμαι κότα, αλλά αύριο μπορεί και να έχω ξυπνήσει...