Αυγή νέας χρονιάς

Με μουσική υπόκρουση το Unter Donner und Blitz της πρωτοχρονιάτικης συναυλίας της φιλαρμονικής ορχήστρας της Βιέννης χωρίς τον Κωστάλα (μα, χωρίς τον Κωστάλα; Τίποτα δεν έχει μείνει όρθιο σε αυτή την χώρα;) θα κάνω ποδαρικό στο blog για το 2012. Λίγο ο αφράτος μου καφές, λίγο τo pizzicato (τσιμπητά) των εγχόρδων λίγο πριν, που πολύ μου αρέσει σαν άκουσμα, αλλά και σαν αίσθηση, λίγο η πασπαλισμένη με άχνη και ποιός ξέρει τί άλλο βασιλόπιτα, λίγο το καινούργιο μου βιβλίο «Ο σατανάς, ο Cantor & το άπειρο»,  μου έχουν δώσει ένα ωραίο πρωτοχρονιάτικο πρωϊνό. Είναι η ψευδαίσθηση της καινούργιας αρχής που πασπαλίζει κάθε αρχή της χρονιάς με χρυσόσκονη αισιοδοξίας και διάθεση για ευχές. Και νομίζω ότι όλοι μας έχουμε την ελπίδας μίας καλύτερης αρχής και μία διάθεση αποποίησης του παρελθόντος χρόνου που ήταν, κατά γενική ομολογία, γεμάτος δεινά. Ακούω εξορκισμούς: «να φύγει και να μην ξανάρθει». Δεν πρόκειται να το αντιπαρέλθω με σφοδρότητα, έτσι και αλλιώς το βέλος του χρόνου είναι αμείλικτο και σίγουρα από φυσική νομοτέλεια, η περσινή χρονιά δεν θα ξανάρθει ποτέ, απλά θέλω να επισημάνω ότι αρκεί να σκεφτούμε μόνο μερικά δευτερόλεπτα και σίγουρα θα θυμηθούμε έστω κάποιες στιγμές που μας έκαναν πολύ χαρούμενους.  Έχω να αναπολήσω γεγονότα και ανθρώπους στην ζωή μου που έκαναν την χρονιά να αξίζει να την θυμάμαι. Δεν υπήρξε ούτε ένας άνθρωπος που συναναστράφηκα από τον οποίο δεν έμαθα κάτι. Ακόμα και όσοι με πίκραναν, μου έδωσαν μαθήματα. Οπότε αποχαιρετώ το 2011 γεμάτη πολύτιμες εμπειρίες και αναμνήσεις. Ένα ρητό λέει: «Όταν πετυχαίνεις αυτό που θέλεις γίνεσαι ευτυχισμένος, όταν δεν παίρνεις αυτό που θέλεις, γίνεσαι σοφός». Καλωσορίζω την σοφία που μου έδωσε το 2011 και ελπίζω στην ευτυχία που θα κερδίσω το 2012.

Small Pleasures

Θέλω να ευχηθώ σε όλους σας το 2012 να σας φέρει αυτό που λαχταράει η καρδιά σας και γαληνεύει την ψυχή σας και να ζείτε την κάθε μέρα σας, την κάθε στιγμή με πάθος και σαν να είναι η τελευταία.