Λοιπόν, σήμερα που βρήκα χρόνο να γράψω, δεν έχω έμπνευση τί θέμα να πραγματευτώ. Στην διάρκεια της εβδομάδας μου είχαν έρθει ένα σωρό λαμπρές ιδέες, πού αλλού, στην τουαλλέτα, όταν είχα λίγες στιγμές χαλάρωσης για τον εαυτό μου, αλλά δεν προλάβαινα να τις επεξεργαστώ και κάτι ξαφνικό και αναπάντεχo συνέβαινε και τρέχε Νάντια να μπαλώσεις τις τρύπες, να παίξεις ξύλο και να μαζέψεις τα ασυμάζευτα. Παίζει να μην έχω ξαναζήσει τέτοια εβδομάδα στην ενήλικη ζωή μου! Αλλά σήμερα ΔΕΝ θα γκρινιάξω! Απολαμβάνω τον ζεστό μου καφέ, σταυροπόδι στον καναπέ και ξεκουράζομαι, αλλά το ριμάδι το μυαλό δεν λέει να κλείσει γαμώτο. Συγνώμη, είπαμε όχι γκρίνια, ο χαρισματικός (!!!) μου εγκέφαλος βρίσκεται σε υπερδιέγερση και αυτό είναι κάτι που θα ήθελα να ελέγχω (όπως τα πάντα) κατά βούληση! Μόνο μία ώρα μέσα στην εβδομάδα έχω καταφέρει να απομονώνω τα προβλήματα έξω, να χαλαρώνω τις άμυνές μου και να διασκεδάζω ανυπόκριτα. Και είναι αστείο, γιατί μου προέκυψε αναπάντεχα.
Πω, πω δεν έχω καθόλου, μα καθόλου έμπνευση. Συγνώμη παιδιά, αλλά δεν πρόκειται να κάψω την παρουσίαση του τελευταίου καταφυγίου του μυαλού μου σήμερα. Αυτό που όταν το κάνω δεν σκέφτομαι τίποτα άλλο, και όχι δεν μιλάω για αυτό που νομίζετε και μην γελάτε πονηρά. Θα σας το παρουσιάσω μία άλλη μέρα για να του αποδώσω την δικαιοσύνη που του αξίζει, γιατί πιστέψτε με είναι εκπληκτικός αναστολέας των εγνοιών. Ανυπομονώ για τις Τετάρτες.
Ευχαριστώ όλους σας που μπήκατε στο blog μου αυτή την εβδομάδα που δεν έγραψα τίποτα. Ευχαριστώ ιδιαίτερα όλους όσους με έχετε ενθαρρύνει να συνεχίσω να γράφω γιατί σας αρέσει το ύφος μου. Η ηθική υποστήριξη είναι πολύ σημαντική για εμένα! Θα σας παρακαλούσα επίσης να το εκφράζετε με τα σχόλιά σας. Δεν χρειάζεται να είναι επαινετικά, ακόμα και τα επικριτικά σχόλια είναι ευπρόσδεκτα. Είναι ωραίο στο τέλος της ημέρας, που ας το παραδεχτούμε, όλοι είμαστε κουρασμένοι και ενίοτε απογοητευμένοι με τα γεγονότα της ημέρας, να βλέπεις σχόλια που καταδυκνύουν ότι κάποιοι έχουν ασχοληθεί με την κατάθεση της ψυχής σου. Το κόβω εδώ γιατί αρχίζω να το γυρνάω στο συναισθηματικό και το γλυκανάλατο και αρχίζω να μην μου αρέσω. Φχαριστώ!
Υ.Γ. Ο τίτλος, για να μην ψάχνεστε, είναι από ένα τραγούδι που άκουγα στο ραδιόφωνο κάποια στιγμή κατά την συγγραφή του παραληρήματος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Εμπρός ΘουΒού! Πές μας τί σκέφτεσαι!