Του Βόλου τα εννιάμερα

Την καλή μου ανατροφή και την ευγενική μου φυσιογνωμία την έβαλα προχτές κατά λάθος στο πλυντήριο μαζί με τα λερωμένα, τ' άπλυτα, τα παραπεταμένα των εκλεγμένων των αυτοδιοικητικών εκλογών και άφρισε σαν το συντριβάνι στο Σύνταγμα. Δεν είναι να απορούμε που σε μια χώρα που έχει υποφέρει οικονομικά και ηθικά τα τελευταία χρόνια, εξακολουθεί να ανθεί η φαιδρά πορτοκαλέα. 

Κατ' αρχάς υπάρχει η λανθασμένη εντύπωση ότι η συγκέντρωση του κυβερνώντος κόμματος ήταν για την μάζα και ως εκ τούτου αφού δεν είχε κόσμο ήταν αποτυχημένη. Φυσικά και ό-χι. Η δεξίωση (περί αυτής πρόκειται) ήταν για λίγους και εκλεκτούς. Όχι για την πλέμπα. Ήταν για λίγους μεγαλοεπιχειρηματίες. Εκεί γύρω στα 1500 άτομα. Και επειδή το Κίνγκ Τζώρτζ δεν είχε κατάλληλη αίθουσα, το κάνανε παραδίπλα, με VIP θεωρεία, εκλεκτό catering, το χαβιάρι μαύρο και το κρασί παλιό. Μόνο που αντί για συντριβάνι με λιωμένη σοκολάτα, βάλανε συντριβάνι με νερό. Και τα κανάλια ορθώς είπαν ότι η εν λόγω συγκέντρωση ήτο μέγα πλήθος και κυρίως μέγα πάθος. Ενώ οι θειάδες που βλέποντας τηλεόραση κουνούσαν το κεφάλι τους πέρα δώθε και να μονολογούσαν "τσ, τς, τς, λαοθάλασσα" υπέπεσαν σε ένα συστημικό λάθος. Δεν ήτο λαοθάλασσα! Ήτο κεφαλαιοθάλασσα! 

Οι περισσότεροι ψηφοφόροι είδαν την εκπροσώπηση των ελληνικών συμφερόντων στην Ευρωβουλή (εδώ πάει ο τίτλος της ανάρτησης, πουθενά αλλού) ως συνέχιση ένδοξων αθλητικών στιγμών, μια στιγμή, μου ξανάρχονται ένα-ένα, χρόνια δοξασμένα. Εξ άλλου 29 σύνδεσμοι οπαδών του ΠΑΟΚ συνιστούν Ζαγοράκη. 

Εν τω μεταξύ λίγο πιο νότια ο νέος δήμαρχος Βόλου έχει αναλάβει να ξηλώσει το ύφασμα του πλασματικού πολιτισμού και της ψευτοκουλτούρας που μας δέρνει ολ'νούς και να αποκαταστήσει την δικαιοσύνη εν ονόματι της τέχνης. Δηλαδή της Πάολας, του Παντελίδη και του Καρρά. Και φυσικά κανένας δεν θα έδινε σημασία στα λόγια ενός υπόδικου παράγοντα τρίτης κατηγορίας, αλλά με ευαισθησίες, αν δεν τον είχε εκλέξει ο λαός με δόξα και τιμή! Και την ώρα που το συνειδητοποιείς αυτό, καταπίνεις το σάλιο που έχει στεγνώσει στο στόμα σου, γυρίζεις τις παλάμες σου προς το πρόσωπό σου, και ενώνεις την αριστερή πίσω από την δεξιά με ένα ηχηρό σκάσιμο σε μια χειρονομία που συνοδεύεται από την ιαχή "πάρτα επαναστάτη, που νόμιζες ότι αυτός ο κόσμος μπορεί κάποτε να αλλάξει" και καλείς το 1535 να κλείσεις ραντεβού στα τακτικά εξωτερικά ιατρεία για μια εθελοντική λοβοτομή, να μην παιδεύεσαι βρε αδερφέ από τις σκέψεις και τις ευαισθησίες σου. Στη χώρα που η "λαϊκή βούληση" είναι το άλλοθι για κάθε είδους χειραγώγηση, ο αγώνας για ελεύθερη σκέψη είναι κατάρα.

Ακόμα πιο νότια, σε άλλο ένα λιμάνι, τρελή που μ' έχει κάνει, όπως ο Πειραιάς, εκλέγεται ελέω Θεού, γόνος ευεργέτου. Τσικάγο γίναμε, Tσικάγο! (chicago) Ουπς, κοίτα να δεις που όντως γίναμε.

Θα ξαναπάμε βόρεια γιατί (αχ Παναζία μου!) κόντεψα να ξεχάσω το ομορφόπαιδο, τον Δήμαρχο Στυλίδας που μένει σε καμαρούλα μια σταλιά στη μαύρη την υπόγα, το παιδί του λαού, το καμάρι της επαρχίας, τον μπαλαμό, α τήρα α μάνα, τον Γκλέτσο!

βοσκήστε ήμερων λαών αγέλες...

Ω πολύπαθη και πολυβασανισμένη πατρίδα. Πώς αντέχουν οι άνθρωποι να θέτουν εαυτούς σε κατάσταση εθελούσιας αποποίησης της αξιοπρέπειάς τους;

Τα αγροτικά

Εκεί που στην Αθήνα φύεται το χτένισμα λάχανο στα κεφάλια υπέργηρων ψηφοφόρων, που καμαρωτές μέσα στη Μερσεντές κουπέ, δίπλα στον δικηγόρο γιο επιστρέφουν, περασμένο μεσημέρι πια, από την ψηφοφορία δημιουργώντας μια ελαφριά κίνηση στην Βασ. Σοφίας, στα χωριά της επαρχίας ξεσταχυάζει κουτόχορτο πρώτης ποιότητας. 

Ένας τόπος ευλογημένος. Με ελιές και αμπέλια και σιτάρια. Οι άνθρωποι απλοί και εργατικοί. Γραμμένο βαθιά στα γονίδιά τους να καλλιεργούν αυτή την ευλογημένη γη. Να την καλλιεργούν και να ψηφίζουν δεξιά! Από κύρη σε γιο και από μητέρα σε κόρη περνάει αυτό το πανάρχαιο και ισχυρό πρόσταγμα. Ο ιδρώτας είναι δικαίωμα και η υποταγή, υποχρέωση. Μόχθος για μια μπουκιά και ένα ποτήρι, αρκεί να μην χρειάζεται να σκέφτονται. Στη σάλα, πάνω σε καλοσιδερωμένα δαντελένια σεμεδάκια, μέσα σε κρυστάλλινο βαζάκι υπάρχουν οι καραμέλες υγείας "Η πατρίς" και βουτύρου "Η θρησκεία" ληγμένες, πολυκαιρισμένες και ταγκές. Και όχι ότι δεν τους φτάνει το μυαλό. Τετραπέρατοι άνθρωποι. Αλλά σαν να έχουν λάβδανο αυτές οι πολυκαιρισμένες καραμέλες και να μην μπορούν να δουν ότι πατρίδα είναι αυτή η γης που βγάζει τα στάχυα και ο ιδρώτας τους κομμάτι της. Και ότι ο Θεός είναι μόνος και αδύναμος και περπατάει αργά πάνω στον κόσμο βοηθώντας τον καθένα να σηκωθεί και δεν έχει μεσίτες να σου λένε τί να σκέφτεσαι και τί να ψηφίζεις.

Είναι ωραίες οι μέρες των εκλογών στο χωριό μου. Βγαίνουμε λιγάκι από την αδράνεια. Ενεργοποιούμαστε. Με την χαρά και τον ενθουσιασμό εκείνο, όπως όταν έρχεται κάποιος περιοδεύων θίασος, ή κάποιο τσίρκο. Αλλάζεις παραστάσεις. Βλέπεις τον γορίλα, την γκαμήλα, γελάς και ξαναγυρνάς στην πραγματικότητα στο καφενείο και το χωράφι. Έτσι και στις εκλογές. Μας θυμούνται οι βουλευτές και οι πολιτευτές. Οι Μαυρογιαλούροι και οι Σκουταρέοι της περιφερείας. Θα σας κάνουμε γεφύρια. Θα σας εξαφανίσωμεν! Και ο υφυπουργός του νομού δίνει χρίσμα και ευλογία στον εκλεκτό του και σαν να οσμίζονται φερορμόνες τα κοπάδια στο βουνό, πάνε όλα μαζί προς εκεί που προστάζει το πανάρχαιο ένστικτο. Και εγώ, γέννημα θρέμμα ενός τέτοιου κοπαδιού. Με θολό, καλοσυνάτο μάτι. Για τα ιδανικά της πατρίδας και της οικογένειας. Όλα και όλα. Οι επαρχιώτες μπορεί να κλέψουμε μισό μέτρο χωράφι από τον γείτονα, αλλά για την πατρίδα θα χύσουμε και το αίμα μας. Τόσο πολύ, που όταν μας πάνε για σφαγή οι δικοί μας, νομίζουμε ότι το κάνουμε για την πατρίδα. Σφάξε με αγά μ', ν' αγιάσω!

Παντρέψαμε τα μαλακοπίτουρα με τη σύγχρονη τεχνολογία

Και έρχονται ευρωεκλογές και λες δεν μπορεί, ευκαιρία να δείξουμε δυσαρέσκεια βρε αδερφέ. Δεν βγαίνει έτσι η ζωή. Λιτότητα, ακρίβεια, ατιμωρησία, αδικίες. Η οργή βράζει, φουντώνει, πετάει το καπάκι, και μετά ακούγεται η φωνή του πανάρχαιου ενστίκτου: "Τί πα να κάνεις ωρέ?" Και συγκλονίζεται ο αθώος και πιστός ψηφοφόρος. Δεν θα ψηφίσω εγώ το κόμμα μου; Ακόμα και χωρίς προσωπικό όφελος είναι πολλοί αυτοί που αισθάνονται "υποχρέωση" να το στηρίξουν για να μην μας βρει αποσταθεροποίηση, μουχρίτσα, δάκος και μελίγκρα. Και όταν τους ρωτάς αν αυτό που έχουμε τώρα είναι σταθεροποίηση, καταπίνουν τη γλώσσα τους. Και συνεχίζει μέσα τους η φωνή με echo "Οι κομμουνιστές είναι ενάντια στους έλληνες". Και όταν τους λες ότι ο Λάτσης που πήρε το Ελληνικό για 80€/τμ και ο Κόκκαλης που πήρε τον ΟΠΑΔ και ο επιχειρηματίας που πληρώνει τον εργάτη 400€/μήνα και αυτοί Έλληνες είναι και Έλληνες εκμεταλλεύονται, κατεβάζουν το βλέμμα. Είναι πολλά πράγματα οι αγρότες. Αλλά δεν είναι υποκριτές. Την αλήθεια θα την παραδεχτούν. Άσχετο το τί θα ψηφίσουν.

Δεν μπορείς να περιμένεις από έναν αγρότη που είναι συνδεδεμένος με την τηλεόραση όπως ο ασθενής με τον ορό να συμπεριφερθεί διαφορετικά από αυτό που του επιβάλει το φάρμακο. Και ας άκουσε μια λογική φωνή. Όλο τον υπόλοιπο καιρό ακούει ψέματα.

"Μην είσαι κορίτσι μου και εσύ κουμουνίστρια;"

"Τί να σας πω, δεν ξέρω. Δεν έχω διαβάσει Μαρξ. Την αδικία βλέπω. Και τον μόχθο του πατέρα μου και του μπάρμπα μου. Το συμφέρον μου είναι με τους αδύνατους, γιατί εγώ είμαι αδύνατη. Και θέλω τις αποφάσεις μας, να τις παίρνουμε για το χωριό μας και τα σπίτια μας, και όχι για τα συμφέροντα του κάθε λωποδύτη που θα πουλήσεις τις ψήφους μας, στον υφυπουργό και τον πρωθυπουργό, που θα τις πουλήσει σε αυτούς που έχουν τα λεφτά".

Δεν λες την λέξη καπιταλιστής στο χωριό. Το άκουσμα αυτής της λέξης παράγει κερί και βουλώνει παραχρήμα τα αυτιά του συνομιλητή σου. Και του κάνεις μερικές ερωτήσεις και τον αφήνεις να σκεφτεί. Είναι μεγάλο πράγμα για έναν τίμιο αγρότη, η πίστη του σε μια ιδέα. Αυτό που εκείνος θεωρεί ιδέα. Δεν είναι εύκολο να αρνηθεί τον ίδιο του τον εαυτό. Αν και από ότι θυμάμαι από τα δικά μου τα καζάντια, η πρώτη φορά που δεν ψήφισα ΝΔ με πείραξε λιγάκι ηθικά. Η μάνα μου έλεγε ότι εγώ έφταιγα που παραιτήθηκε ο Καραμανλής. Μην ψάχνεις λογική. Από όλη την Ελλάδα, έφταιγα εγώ. Τώρα αισθάνομαι υπέροχα. Τώρα δεν ψηφίζουν ΝΔ ούτε οι γονείς μου. Και είμαι πολύ περήφανη για αυτό. Είμαι περήφανη που κάποιοι άνθρωποι έχουν την γενναιότητα, το σθένος, και την καθαρότητα, να ψάξουν, να μάθουν, να παραδεχτούν τις λάθος επιλογές τους και να τις αλλάξουν.

Όλοι μας, δεξιοί, αριστεροί και κομμουνιστές χρειαζόμαστε μεγάλη δύναμη να σπάσουμε τα στεγανά μας και να βγούμε από αυτά. Ξέρει ο καθένας από ποια αλυσίδα είναι δεμένος. Να προσπαθήσουμε να συλλογιστούμε και να πράξουμε ελεύθερα.

"Βοσκήστε ήμερων λαών αγέλες. Εσάς φωνή τιμής δεν σας ξυπνάει. Της λεφτεριάς το δώρο τί το θέλουν τάχατες τ' άβουλα κοπάδια; Σ' αυτά το σφάξιμο ταιριάζει και η κουρά του τομαριού τους μόνο. Και από γενιά τους σε γενιά κληροδοτούνε σκλαβιάς ζυγό, κουδούνια και καμτσίκι"

Α. Πούσκιν

Απολείπειν ο θεός Αντώνιον

Δεν ξέρω αν το έχετε καταλάβει, αλλά η Αγία Γραφή είναι πολύ της μόδας!

Άκουσα προχτές την βιβλική διαφήμιση της Νέας Δημοκρατίας εν όψει ευρωεκλογών και παραλίγο να καταπιώ το μανουάλι.

Το σενάριο βγαλμένο από το βιβλίο της Γενέσεως. Και είπεν ο Θεός, γεννηθήτω ανάπτυξη, και εγένετο ούτως. Κούνησα λίγο το κεφάλι μου πέρα-δώθε, κάτι θα κατάλαβα λάθος, δεν μπορεί! Αλλά η διαφήμιση συνεχιζόταν. Οϊμέ! Είπε.... και έγινε! Ανατριχίλα, ρίγη, σπασμοί. Ο Σαμαράς ο θεός ο μέγας έχει τη δύναμη ο Λόγος του να γίνεται σάρξ! Ποιός χριστιανισμός και τέτοιες δοξασίες, δεν χρειαζόμαστε θεό που να είναι μακριά. Τώρα είναι εδώ για μας, ο Αντώνης Σαμαράς! Είπε... και έγινε! Η μέρα έφυγε, έτσι έγινε μικρό μου, η νύχτα αρχίζει καιεεεε... είπε και έγινε! Το μόνο που μένει είναι να βγει ο Άνθιμος από άμβωνος να μας διαβάσει την νέα μετάφραση της Παλαιάς Διαθήκης, όχι τον εβδομήκοντα, αλλά πλέον αυτής των 152. 

"Εν ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ Θεὸς ο Σαμαράς την νέαν ελλάδαν και το κράτος. 2 το δὲ κράτος ἦν ἀόρατο καὶ ἀκατασκεύαστο, καὶ σκότος ἐπάνω του Ελληνικού, καὶ πνεῦμα Λάτση ἐπεφέρετο ἐπάνω τοῦ Ελληνικού. 3 καὶ εἶπεν ὁ Σαμαράς γενηθήτω κέρδος· καὶ ἐγένετο κέρδος. 4 καὶ εἶδεν ὁ Σαμαράς τὸ κέρδος , ὅτι καλόν· καὶ διεχώρισεν ο Σαμαράς τους φόρους, ὅτι καλόν· καὶ διεχώρισεν ὁ Σαμαράς ἀνὰ μέσου των επιχειρηματιών καὶ ἀνὰ μέσου των πολιτών. 5 καὶ ἐκάλεσεν ὁ Σαμαράς τους επιχειρηματίας επενδυτάς καὶ τους πολίτας ἐκάλεσε κορόιδα. καὶ ἐγένετο ἑσπέρα καὶ ἐγένετο πρωΐ, ἡμέρα μία. 6 Καὶ εἶπεν ὁ Σαμαράς· γενηθήτω φόροι και χαράτσια ἐν μέσῳ τοῦ του Υπουργείου Οικονομικών και του Στουρνάρα καὶ ἔστω διαχωρίζον ἀνὰ μέσον επενδυτών καὶ κορόιδων. καὶ ἐγένετο οὕτως. 7 καὶ ἐποίησεν ὁ Σαμαράς τας δηλώσεις των ευρωπαίων ηγετών και του Ομπάμεως ανά μέσον της μονταζιέρας του Μουρούτη, ὃς ἦν ὑποκάτω τοῦ γραφείου του πρωθυπουργού, καὶ ἀναμέσον τοῦ Βενιζέλου τοῦ ἐπάνω της Ελαίας. 8 καὶ ἐκάλεσεν ὁ Σαμαράς το μόρφωμα κυβέρνηση. καὶ εἶδεν ὁ Σαμαράς, ὅτι βολικόν, καὶ ἐγένετο ἑσπέρα καὶ ἐγένετο πρωΐ, ἡμέρα δευτέρα..."

Και μετά ο Σαμαράς γλίτωσε την Κλεοπάτρα από τους μνηστήρες και τον κατηραμένον όφιν και ζήσαμε εμείς καλά και αυτή (η Κλεοπάτρα) καλύτερα  

Αυταπάτες

Πω, πω! Είναι κάτι μέρες που νομίζεις ότι τα καταφέρνεις, ότι τα βγάζεις πέρα, ότι δεν τρέχει δα και τίποτα σοβαρό και μετά έχεις την ευκαιρία να έχεις πέντε λεπτά ησυχίας στο σκιερό σου δωμάτιο και ξυπνάς δύο ώρες αργότερα νομίζοντας ότι γύρισες από τον άλλο κόσμο.  Μετά από τέτοιον ύπνο/αποσύνδεση από τα εγκόσμια και ένα δροσερό ντουσάκι, έπεται παγωμένος φραπές (long live ο εφευρέτης του φραπέ, ή αν δεν live, να συγχωρεθούν τα πεθαμένα του!) Αλλά με τόση ζέστη, όταν ξυπνάς από τον λήθαργο, για λίγη ώρα, έχεις διαφορετική αίσθηση της πραγματικότητας από ότι συνήθως. Νομίζεις ότι έχεις αυταπάτες, παραισθήσεις...

Αυτές τις μέρες και λόγω εκλογών ο κόσμος είναι πιο επιρρεπής στις αυταπάτες. Όταν είσαι δύο χρόνια με το παλούκι καθέδρας ελπίζεις ότι κάποιος θα έρθει να σε απαλλάξει από αυτό. Απόλυτα φυσιολογικό μου φαίνεται. Είμαι σίγουρη ότι και ο Σίσυφος θα έλπιζε ότι η κάθε φορά που ανέβαζε την πέτρα στην πλαγιά, αυτή θα ήταν και η τελευταία. Έτσι έλπισε ο κόσμος το ’81 στην αλλαγή, το ’89 στην κάθαρση, το ’96 (την χρονιά των Ιμίων) στην ΟΝΕ and goes saying, επιλέγοντας τον διχρωματισμό. Στην παρούσα φάση, αφού είδαμε τα καζάντια των πρασινοβένετων, έχουμε εναποθέσει τις ελπίδες μας ως κοινωνία σε μία αριστερή αντιμνημονιακή κυβέρνηση. Δεν θα πω ότι δεν καταλαβαίνω τις ελπίδες και τον ενθουσιασμό των ανθρώπων, θέλω και εγώ να αποπαλουκοποιηθούμε, αλλά βλέπω με μεγάλο σκεπτικισμό την φετινή αυταπάτη. Κατ’ αρχάς με τον μηχανισμό είσπραξης φόρων να είναι σε safe mode και τα χρήματα να μην έρχονται από τα δάνεια (άκουσα κανέναν να μιλάει για μονομερή αθέτηση της δανειακής σύμβασης από την Τρόικα; Everybody in the house say: yeah!) το σίγουρο είναι ότι στα ταμεία δεν υπάρχει δεκαράκι τσακιστό.

Σενάριο Α: Αν την Δευτέρα κυβέρνηση είναι η ΝΔ μετά του ΠΑΣΟΚεως θα μας πουν ότι για να πάρουμε τα λεφτά θα συνάψουμε νέα σύμβαση που θα μας την πλασάρουν ως «επαναδιαπραγμάτευση», αλλά στην πραγματικότητα θα είναι πιο σκληρή, γιατί μετά από το καψόνι που κάναμε στην Ευρώπη και κοντέψαμε να την τινάξουμε στον αέρα, ΠΡΕΠΕΙ να τιμωρηθούμε για παραδειγματισμό. Ώρες είναι να ζητάει η Ισπανία και η Ιρλανδία καλύτερους όρους. Θεός φυλάξοι! (Που στο τέλος η Ευρώπη θα τιναχτεί, γιατί έχει γίνει φέουδο και εμείς υποτακτικοί, αλλά αυτό είναι μια άααααλλη κουβέντα)

Σενάριο Β: Αν την Δευτέρα κυβέρνηση είναι το ΣΥΡΙΖΑ, με Ανεξάρτητους Έλληνες και ολίγη από Κουβέλη, με πολύ καλές προθέσεις θα προσπαθήσουν την κατάργηση του μνημονίου, αλλά επειδή όπως είπαμε τα ταμεία είνα μεία, η οικονομία θα έχει καταρεύσει μέχρι το τέλος του μήνα, ο Πρετεντέρης θα τρίβει τα χέρια του, και κάτω από την κοινωνική πίεση θα οδηγηθούμε σε νέες εκλογές, ώστε να πραγματοποιηθεί το σενάριο Α.

Θέλω να γίνει αντιμνημονιακή κυβέρνηση και να πετύχει; Σαν τρελή! Αποπαλουκοποίηση εδώ και τώρα λέμε! Απλά θεωρώ ότι το πρόβλημα θέλει διαφορετική αντιμετώπιση. Συστημική. Όταν ο υπολογιστής σου κολλάει συνέχεια με τα Windows, πρέπει να του αλλάξεις λειτουργικό. Δεν μπορείς να σκέφεσαι ότι το ίδιο λειτουργικό κολλάει μέν στους υπολογιστές των «φίλων» σου, αλλά δουλεύει τσάτρα-πάτρα ακόμα, οπότε να έχεις την παράλογη ελπίδα ότι μπορεί ξαφνικά όλα να διορθωθούν μαγικά και στον δικό σου. Άλλαξέ το το ρημάδι! Θα μου πείς ότι αυτός που πουλάει το Ubuntu είναι σαν ανάποδο γαμώτο και μιλάει ακαταλαβίστικα. Πώς να τον εμπιστευτείς; Σωστός! Από την άλλη εγώ αναρωτήθηκα μήπως τον βλέπω έτσι γιατί τον βλέπω και τον ακούω μέσα από τον παραμορφωτικό φακό των ΜΜΕ, αν δεν τον αφήνουν να σταυρώσει κουβέντα, πώς να βγάλω εγώ νόημα και συμπεράσματα; Εδώ σε θέλω κάβουρα. Αν σε ενδιαφέρει κυρά Νάντια να τραφείς με κάτι άλλο από τα εμέσματα του Καψή και της Τρέμη, πρέπει να ψάξεις αλλού την πληροφορία. Και επίσης αναρωτήθηκα αν με νοιάζει στο κάτω κάτω το πως φαίνεται, ή αν με ενδιαφέρουν περισσότερο αν εφαρμόζονται αυτά που λέει στην ζωή μου. Χμμ... Βρε λες;

Με ρωτούσε η μάνα μου τί θα ψηφίσω σε αυτές τις εκλογές. Λες και επειδή αποφάσισε αυτή να αλλάξει, πρέπει να το κάνουμε όλοι μας. Αν πω ότι δεν με γοητεύει η ιδέα της αριστερής, αντιμνημονιακής κυβέρνησης, θα πω ψέματα. Τελικά όμως αποφάσισα να παραμείνω στην αρχική μου επιλογή, κυρίως γιατί δεν έχουν αλλάξει οι λόγοι για τους οποίους την έκανα αρχικά. Έριξα πολύ σκέψη, κατανάλωσα αρκετή φαιά ουσία και  χρόνο σε παραγωγικές συζητήσεις, δεν πρόκειται να τα αφήσω να πάνε χαμένα. Εννοείται ότι δεν συμφωνώ σε όλα (not even close), εξάλλου για να αρχίσεις να καταλαβαίνεις περί τίνος πρόκειται (αν αυταπατώμαι) χρειάζεται δουλειά, κυρίως νοητική και αλλαγή τρόπου σκέψης – από εκεί έχω μόλις αρχίσει – είπαμε είναι άλλο λειτουργικό σύστημα.  Έχει bugs; Ουούού, αμέ! Στην παρούσα φάση δεν τα ξέρω και ούτε θέλω να τα μάθω, το παλούκι μου γάρ με απασχολεί περισσότερο. 

Εν κατακλείδι η αυταπάτη που έχω επιλέξει είναι πιο ιδεαλιστική, αλλά ταυτόχρονα και πιο ρεαλιστική από όλες τις άλλες αυταπάτες που κυκλοφορούν στην πιάτσα/κάλπη. Τουλάχιστον έχει τους πιο καλοπροαίρετους συναυταπατώμενους.  


--
Εσύ θ'  αγωνιστείς για ν' αλλάξεις τη ζωή, εσύ θ' αγωνιστείς για να σβήσεις το κοπριασμένο στίγμα απ' το χάρτη, εσύ χωρίς άλλο θ' αγωνιστείς για να λείψει το αίσχος...

Συνειδητότητα και ελευθερία σκέψης

Έχω σταματήσει εδώ και μέρες να γράφω, γιατί διαβάζω. Στην παρούσα φάση μου φαίνεται πολυτέλεια η ενασχόληση με ελαφριά και εύπεπτα θεματάκια που μου αρέσουν και με χαλαρώνουν μεν, με αποσπούν από άλλα σοβαρά δε. Με ώθηση την απόφαση που πρέπει να λάβω εν όψει εκλογών διαβάζω, ακούω, ενημερώνομαι για ότι περισσότερο μπορώ. Και επειδή έχω πλήρη συναίσθηση της κρισιμότητας της κατάστασης, προσπαθώ να απαλλαγώ, όσο αυτό είναι δυνατόν, από περιορισμούς της σκέψης που μου εισάγει αναπόφευκτα η προσωπική μου οπτική και θεώρηση της ζωής. Η αντικειμενικότητα δεν είναι κάτι που επιτυγχάνεται και όποιος λέει το αντίθετο ψεύδεται ασυστόλως. Με την παραδοχή λοιπόν της υποκειμενικής αντίληψης των πραγμάτων περιδιαβαίνω σκέψεις και ιδέες άλλων ανθρώπων προσπαθώντας να βρώ... Η σκέψη και οι προβληματισμοί είναι πολύ ωραία διαδικασία, εμένα μου φαίνεται ότι όλοι οι άνθρωποι ασχολούνται με αυτή, αλλά μάλλον κάνω λάθος. Όλοι έχουν την δυνατότητα να ασχοληθούν με αυτή. Αναλογιστείτε. Πότε ήταν η τελευταία φορά που σκεφθήκατε πραγματικά;

Έχουμε πολύ λιγότερο χρόνο από ότι νομίζουμε. Ο κλοιός σφίγγει γύρω μας, μέτρα καταστολής, παρακολούθησης, εισβολής προσωπική μας ζωή, παραβίασης της προσωπικότητάς μας, γενετικά τροποποιημένα τρόφιμα, απαγόρευση χρήσης γης για καλλιέργεια μή «πιστοποιημένων» ποικιλιών, υποχρεωτική φύτευση μόνο των υβριδίων που έχουν παραχθεί από τις μεγάλες εταιρείες και άρα έλεγχος του πληθυσμού και ποιός ξέρει, των διαθέσεών του; Της σκέψης του; Μία πολύ μεγάλη εταιρεία βιογεωργίας διακυρήσει ότι σκοπός της είναι η βελτίωση της ζωής των ανθρώπων. Πόσες εταιρείες χρησιμοποιούν αυτό το σλόγκαν και ποιός είναι πραγματικά ο σκοπός τους; Το πάω μακριά; Μπορεί. Έχω πολύ μεγάλη φαντασία, δυστυχώς. Μπορεί το μέλλον να μην είναι τόσο ζοφερό και τόσο κοντά, αλλά ο μόνος τρόπος να το αποτρέψουμε είναι να ενημερωθούμε και να δράσουμε. Πρώτο βήμα οι εκλογές σε δύο εβδομάδες.

Πόσο συνειδητοί είμαστε απέναντι στην άσκηση του δημοκρατικού μας δικαιώματος; Τόσα χρόνια η κυβέρνηση κάνει ό,τι θέλει. Πόση νομιμοποίηση θα παράσχουμε στην συνέχιση της ίδιας πολιτικής; Ή μήπως θα ταμπουρωθούμε πίσω από το «Τους έχω σιχαθεί όλους, να πάνε να κόψουν το λαιμό τους, δεν ψηφίζω!» και θα το χρησιμοποιήσουμε σαν άλλοθι στην τεμπελιά μας να βάλουμε λιγάκι το νιονιό μας να δουλέψει; Μήπως τελικά όλα είναι θέμα τεμπελιάς; Ακόμα και το δήθεν επαναστατικό «θα τους δείξω εγώ, θα ψηφίσω Χρυσή Αυγή, να ψάχνονται» είναι η απόλυτη άρνηση να σκεφτούμε πώς θα χρησιμοποιήσουμε το «απόλυτο όπλο» μας, λέγε με ψήφο, για να βελτιώσουμε τον κόσμο που ζούμε; Ναι, ξέρω κυκλοφορεί το σλόγκαν: «Αν οι εκλογές άλλαζαν κάτι, θα ήταν παράνομες» αλλά για μία φορά, μόνο μία φορούλα, στην ιστορία του έρμου τούτου τόπου ίσως να μπορούμε να αιφνιδιάσουμε το σύστημα που περιμένει ότι θα ψηφίσουμε όπως συνήθως. (Καλά, δεν νομίζω ότι υπάρχουν πολύ που μπορούν πια να ψηφίσουν για να τακτοποιηθούν αυτοί ή τα παιδιά τους, είναι μια παραμύθα τόσο χοντρή που ούτε η 9χρονη βαφτιστήρα μου δεν την χάφτει, όχι μεγάλοι νοήμονες άνθρωποι). Ίσως για πρώτη φορά να προλάβουμε να τους χαλάσουμε την συνταγή πρίν προλάβουν να ανασυνταχθούν. Είναι τόσο καλή ευκαιρία... Το σκέφτομαι και ανατριχιάζω. Και μετά με σφίγγει η ευθύνη. Εδώ σε θέλω μανδάμ! Τί θα ψηφίσουμε; Και ακούω τη φωνή του Λάμπρου Κωσταντάρα «το νού σας ρεμάλια!»

Επειδή ακόμα δεν έχω κατασταλάξει, το ψάχνω. Το ψάχνω αρειμανίως. Γιατί δεν βλέπω να υπάρχει στον πολιτικό ορίζοντα η απόλυτη λύση, ή αυτό που με εκφράζει πλήρως. Από την άλλη... (γαμώτο σταματάω, κοιτάζω το βουνό και κάνω σκέψεις και συνειρμούς και όταν φτάσω σε κάτι που μου αρέσει δεν ξέρω πως να γυρίσω πίσω για να σας το γράψω).  Δεν χρειάζεται να εστιάζουμε σε αυτά που διαφέρουμε. Ποτέ δεν θα συμφωνήσουμε σε όλα. Μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε αυτά που μας ενώνουν και να τα πράξουμε για το κοινό συμφέρον. Και κάτι άλλο που θέλω να πω είναι ότι μην προσπαθείτε να βρείτε έτοιμες μασημένες σκέψεις. Κάντε τις δικές σας. Οι οποίες φυσικά δεν θα είναι απολύτως δικές σας, αλλά επηρεασμένες από αυτά που διαβάσατε, ακούσατε, σας είπαν οι φίλοι σας στις συζητήσεις σας. Αλλά αυτή είναι η μαγεία του ανθρώπινου νού. Να αναλύει αυτά που προσλαμβάνει και να συνθέτει δικά του. Στέκομαι με δέος μπροστά σε αυτό το θαύμα. Του άπιστου Θωμά σήμερα. Ο άπιστος Θωμάς είχε την ειλικρίνεια να παραδεχτεί ότι δεν πίστευε ότι ο Χριστός είχε αναστηθεί και τελικώς προσκλήθηκε να αγγίξει το Αναστημένο Σώμα. (*Ακόμα και αν δεν είστε «της εκκλησίας» μην κατεβάζετε ρολά στο άκουσμα Βιβλικών παραπομών. Ένας ειλικρινής αναζητητής δεν απορρίπτει ένα παράδειγμα που προέρχεται από την Βίβλο, όπως δεν θα απέρριπτε έναν μύθο του Αισώπου. Δεν λέω ότι για μένα αυτά τα δύο έχουν την ίδια βαρύτητα, αυτό που λέω είναι ότι μπορούμε να διδαχθούμε από παντού). Πολύ με εκφράζει αυτή η βιβλική προσωπικότητα. Δεν μπορώ να πιστέψω εύκολα, θέλω αποδείξεις και τις ψάχνω.

Τα πράγματα δεν είναι εύκολα, είναι σκούρα. Μας έχουν μάθει να σκεφτόμαστε και να δρούμε με έναν τρόπο και θέλει αφύπνιση και προσπάθεια να βγούμε από εκεί. «Όποιος ελεύθερα συλλογάται, συλλογάται καλά». Και μετά έρχεσαι αντιμέτωπος με ακόμα πιο δύσκολα θέματα, όπως η προσωπική δράση, η ευθύνη απένταντι σε αυτόν που δεν έχει ακόμα αφυπνισθεί και το οδυνηρό βίωμα της ύπαρξης μέσα σε έναν κόσμο σκλαβιάς.

Welcome to the world of real!

Και αν έχετε κουράγιο και όρεξη

----------

"Εσύ θ'  αγωνιστείς για ν' αλλάξεις τη ζωή, εσύ θ' αγωνιστείς για να σβήσεις το κοπριασμένο στίγμα απ' το χάρτη, εσύ χωρίς άλλο θ' αγωνιστείς για να λείψει το αίσχος..." Πάμπλο Νερούδα, "Εσύ θα παλέψεις"

Η αιώνια ισημερία ενός σκοτισμένου μυαλού

Τώρα που έρχεται η εαρινή ισημερία και θα τον μεθύσουμε τον ήλιο -Σιγουράνε, αναγεννιέται το ΠΑΣΟΚ που δεν είναι, σου λέει, τα ηγετικά του στελέχη, αλλά είναι η βάση του, οπότε ζήτω η άνοιξη, ζήτω η δημοκρατία, ζήτω οι εκλογές του ΠΑΣΟΚ.  Μωρέ, ναι, εκλογές... χμ... εκλέγω,  <εκ + λέγω> , ήδη αρχ. οι σημ. <διαλέγω , επιλέγω - αποφασίζω> ,(Γ.Μπαμπινιώτης Ετυμολογικό Λεξικό).  Εκλογές σημαίνει ότι επιλέγεις, δεν το λέω εγώ, το λέει κοτζάμ μέλος της κυβέρνησης και δή υπουργός Παιδείας βεβαίως-βεβαίως.  Το δίλημμα, όπως και να το κάνεις είναι μεγάλο. Βαγγέλης ή Βαγγέλης; Πρέπει να εκλέξουμε. Σήμερα λοιπόν είναι η μέρα που η δημοκρατικοί θεσμοί της βάσης θα εκφραστούν εκλέγοντας τον καλύτερο Βαγγέλη που θα βάλει πρώτα τον πολίτη (στα τέσσερα) και θα οδηγήσει το κίνημα στην ανοιξιάτικη ανανέωση. Αυτό μανάρι μου δεν είναι Βενιζέλος, αυτό είναι ο Άδωνις, ο Απόλλωνας και ο Βάκχος σε συσκευασία δώρου. «Αν έρθεις και φίλος δηλωθείς, αν έρθεις και στην κάλπη μου τριφτείς, αν έρθεις και λοβοτομηθείς, ένα να ξέρεις, δεν θα προδοθείς! Παρα παπι, πάρα -  παρά πίπα, πίπα πήρα – στα ξαφ-νι-κά!» Τώρα, το πού βρεθήκανε τόσοι ψηφοφόροι, την στιγμή που είναι πιθανότερο κάποιος να παραδεχτεί ότι πίνει νερό από την λεκάνη της τουαλέτας παρά ότι ψηφίζει ΠΑΣΟΚ, είναι μία άαααλλη ιστορία. Τους κόβω με κανένα πούλμαν να γυρνάνε οι ίδιοι από κέντρο σε κέντρο και να ψηφίζουν  Βενιζέλο μονοκούκι!

Εγώ έχω ένα κακό. Μεγάλο κακό! Όταν κάτι μου λένε, προσέχω και μετά θυμάμαι τί έχω ακούσει. Και στο σχολείο όταν κάναμε Στοιχεία Δημοκρατικού Πολιτεύματος, πρόσεχα η ρουφιάνα και δεν έλυνα σταυρόλεξα, ούτε χαζολόγαγα, ούτε καν την εποχή που ήμουν φούλ ερωτευμένη. Πρόσεχα και θυμάμαι ότι οι κάλπες είναι για μυστικές ψηφοφορίες, όταν δεν ξέρεις ποιος θα βγεί από την κάλπη. Όταν ξέρεις ποιό θα είναι το αποτέλεσμα, τί στο καλό την θές την κάλπη μανδάμ;  Επίσης όταν ο υποψήφιος είναι ένας, τότε αυτό δεν το λες δημοκρατία, δεν πα να έχεις ισημερία, ηλιοστάσιο, μεσημβρινό του Greenwitch, τροπικό του Αιγόκερω και Ποσειδώνα στον Υδροχόο. Συνελόντι ειπείν, δεν πα- να κωλοχτυπιέσαι από καταής, δημοκρατία ΔΕΝ ΤΟ ΛΕΣ. Χαίρομαι που το διευκρινήσαμε!

Τώρα έχω πάθει μία εμπλοκή από την χαρά μου και δεν ξέρω πιο βιντεάκι να πρωτοβάλλω για να πλαισιώσει επαξίως την μεγάλη ημέρα που ζήσαμε και την νέα εποχή που ξημερώνει, αλλά νομίζω ότι τελικώς το βρήκα. 

Ο Εθνικός Στάρ τραγουδάει για το ΠΑΣΟΚ

Προσέξτε πως η νέα ελπιδοφόρα ηγεσία συμβολίζεται μέσα από μία κραυγή εσωτερικού βιμπράτο "Σιγουράνεεεεεε" και η φωνή ραγίζει από την συγκίνηση. Θέλω να το ακούω και να το ξανακούω, μέχρι να ματώσουν τα αυτιά μου, αν και χαζά-χαζά μου φαίνεται ότι ο «ερμηνευτής» και αυτοί που τον πλαισιώνουν είναι πολύ πιο αξιοπρεπείς από τον νεοεκλεγέντα αρχηγό και την κομπανία του. Καλύτερα να είσαι χαζός, παρά κακός.

Γκόρτσος!

Σκεφτόμουνα αρχικά αυτή η ανάρτηση να έχει θέμα «Πυρηνική Φυσική», αλλά μία πρόχειρη έρευνα αγοράς που διεξήγαγα σήμερα, έδειξε ότι μόνο το 2,3% των αναγνωστών θα ήθελε να διαβάσει κάτι τέτοιο, το υπόλοιπο 97,7% θέλει κάτι ελαφρύ και ευκολοχώνευτο και επειδή προσπαθώ να εδραιωθώ στην αγορά, άντε θα σας κάνω το χατίρι. Πρέπει να αφουγκράζομαι το κοινό μου. Nantia delivers! Τώρα το θέμα είναι τί παραδίδω, μην αρχίσουμε τις ελεγχόμενες εκρήξεις εδώ και φτάσουμε σε κατάσταση κόκκινου συναγερμού. Κατόπιν λοιπόν απαιτήσεως πολλών αναγνωστών είπα να βάλω και λίγη ποίηση στο blog. Ιδού:

Ανέβηκα στην πιπεριά να κόψω ένα πιπέρι

Κ’ η πιπεριά τσακίστηκε και μού κοψε το χέρι!

Τώρα που είπα μού κοψε το χέρι τί θυμήθηκα! Τις εκλογές! Σας έχει τύχει να πάτε να ψηφίσετε και μετά να βγεί αυτός που ψηφίσατε και δεν θα το πω ακριβώς πανηγυρίζατε, αλλά μία χαρά την πήρατε; Και μετά να περάσει καιρός και να σκέφτεστε ότι καλύτερα να το κόβατε το χέρι σας, παρά να την ρίχνατε την ρημάδα την ψήφο; Ε; Εγώ το έχω σκεφτεί! Και επειδή δεν θέλω να αυτοακρωτηριαστώ κάθησα και το σκέφτηκα αυτή τη φορά πιό ψύχραιμα. Εννοείται ότι δεν θα απέχω από την εκλογική διαδικασία, όσο και αν είναι σοβαρό επιχείρημα το ότι κάποιοι υποψήφιοι δεν είναι καθόλου αξιόλογοι, ειδικά στον μικρό επαρχιακό δήμο που έχω τα εκλογικά μου δικαιώματα. Πιστεύω όμως ότι είμαστε απόλυτα υπεύθυνοι για τους ανθρώπους που εκλέγονται, είτε εν τη παρουσία, είτε εν τη απουσία μας και οπωσδήποτε δεν θέλω να γίνεται η εκλογή ανθρώπων που είναι υπεύθυνοι για την μοίρα του τόπου μου εν τη απουσία μου.  Αυτός που ζώ είναι ο κόσμος μου και αν δεν του δώσω εγώ σχήμα, θα το κάνει κάποιος άλλος. Και δεν γουστάρω να το κάνει άλλος βρέ αδερφέ, γιατί τους κάνει τους κόσμους τετράγωνους και εμένα μου αρέσουν οι ελλείψεις! Δεν μπορώ να κλαίγομαι ότι χρειάζονται πράγματα στον τόπο μου και να μην κάνω κάτι για αυτό. Πρέπει να διεκδικήσω αυτά που θέλω, one way or another. Βέβαια ο νύν δήμαρχος καμαρώνει γιατί λέει θα έρθουν Άραβες να κάνουν τουριστικές επιχειρήσεις στην περιοχή. Λές να γίνουμε Ντουμπάι; Γκόρτσος! Γκόρτσος!  Ας θυμηθούμε λιγάκι και τις αντίστοιχες ελληνικές ταινίες κύριε Ντάντη μου (ο Ντάντης, του Ντάντεως) και να ψηφίσουμε κατά συνείδηση.

Και κάπου εδώ τελειώσαμε για σήμερα κυρίες και κύριοι, γιατί πρώτον μετά από 10 ώρες στην δουλειά δεν είναι εύκολο να διαβάζει κανείς βαριά πράγματα, κατανοητόν, και δεύτερον έχω μία πελώρια λαχτάρα για κινέζικο που λέω να κατευνάσω με φίλους και μοσχάρι σετσουάν με κάσιους.