Η προσευχή του τελώνη

Η κοινωνία έχει σοκαριστεί. Η αθώα, η αγνή, η άσπιλη κοινωνία. Οι αγαθοί οικογενειάρχες φτύνουν τον κόρφο τους και στεναχωριούνται για την "μικρή Άννυ" που την τεμάχισε και την έβρασε ο πα-τέρας της. Η κοινωνία φρίττει. Εκπομπές, άρθρα, αναλύσεις, κατακραυγή. Πάνω από όλα κατακραυγή. 

Και όταν μαζεύεται σπίτι της η κοινωνία, γονατίζει και προσεύχεται "Θεέ μου, σε ευχαριστώ που δεν είμαι σαν τους άλλους ανθρώπους,  ή σαν και αυτόν τον τελώνη". 

Βέβαια. Δεν είμαι σαν το τέρας. Είπα προχτές στο παιδί μου "καλά είσαι βλάκας;" Ναι, εγώ δεν το έβρασα, αλλά το έφαγα ζωντανό. Που τον παίζω στο youporn, αλλά την γυναίκα μου την πηδάω ιεραποστολικά μια φορά τον μήνα. Είναι μη-τέρα των παιδιών μου και δεν πρέπει να το ευχαριστιέται. Είμαι ισότιμο μέλος της κοινωνίας. Της κοινωνίας που κρύβει πίσω από τον πουριτανισμό της όλα της τα κόμπλεξ και τα απωθημένα. 

Εμείς που κλείνουμε την πόρτα μας και κάνουμε το σταυρό μας γιατί δεν είμαστε σαν τους μετανάστες. Δεν τους βουλιάξαμε τη βάρκα, αλλά τους βομβαρδίσαμε το σπίτι. Δεν κάναμε καψόνι στο φοιτητή -μεταξύ μας ήταν και τοιούτος, πω πω τη μάνα του λυπάμαι-, αλλά είπαμε φάλαινα την κυρία που ανέβηκε ιδρωμένη στο λεωφορείο, φορτωμένη σακούλες. Που διατυμπανίζουμε την διαφορετικότητά μας και το "δικαίωμα" να κάνουμε χρήση εξαρτησιογόνων ουσιών, αλλά δεν αναγνωρίζουμε το δικαίωμα στους άλλους να επιλέγουν τις μεταφυσικές τους ανησυχίες, το λέμε σκοταδισμό. Που θέλουμε το παιδί μας να είναι στέλεχος και να έχει μια καλοπληρωμένη δουλειά σε μια εταιρεία, αλλά δεν μας νοιάζει που ο εργάτης μετάλλου που ψήνεται στον φούρνο παίρνει 3,80€ την ώρα. Που ότι δεν ταιριάζει με την (αυθαίρετη) ηθική μας, είναι κατακριτέο. Μας χαλάει τη σούπα.

Εμείς είμαστε οι ηθικοί. Εμείς είμαστε εντάξει. Σύμφωνοι κοινωνία; Με παραδέχεσαι;

Με παραδέχεται.

Γεμίσαμε αγίους. 

Έκλεισε η πόρτα. Ωραία. Τώρα έμεινα μόνη εγώ, το τέρας μου. Εγώ που κατά βάθος ξέρω ότι είμαι όλα όσα κατακρίνω. Είμαι και επιθετική, και εγωΐστρια, και λαμόγιο, και τελώνης. Θα βάλω όμως φερετζέ και θα φαίνομαι καλή. Κανένας άλλος δεν θα το ξέρει, μόνο εγώ. Και σιγά σιγά θα πιστέψω ότι είμαι καλή και ηθική. Ένας καλός, ηθικός, Φαρισαίος.

Όχι κοινωνία! Την υποκρισία σου και την ηθική σου να την βάλεις στον κώλο σου! Μην τολμάς να κρίνεις όποιον δεν χωράει στα κουτάκια σου. Αυτόν που δεν πήρε πτυχίο στην ώρα του, που δεν έκανε παιδιά επειδή δεν ερωτεύτηκε, που δεν είναι καλό και χρήσιμο μέλος σου. Ξέρω ότι γουστάρεις κανιβαλισμό. Και το ξέρω από την αγορά, γιατί ο κανιβαλισμός πουλάει. Τα βιβλία για την κατασκευή παγοπέδιλων ας πούμε είναι στα αζήτητα. 

Να σε σπάσω θέλω και να σε κάνω κομματάκια.

Ονειρεύομαι έναν κόσμο που οι άνθρωποι ζουν ελεύθεροι, έχουν τις ανάγκες τους καλυμμένες, που μπορούν να ασχολούνται με τα πράγματα που τους παθιάζουν. Που ονειρεύονται. Που αγαπάνε τον εαυτό τους για αυτό που είναι, όχι για αυτό που μπορεί να γίνει. Που όλα τα σχολεία είναι τα καλύτερα. Που δεν με νοιάζει τί κάνεις, γιατί δεν έχω τίποτα να φοβηθώ από εσένα. Που νιώθω τις αδυναμίες μου, που παίρνω απόλαυση από το σώμα μου, που δεν νιώθω ανώτερος από κανένα. Που δεν με κρίνεις. Είσαι ο καλύτερος εσύ, και είμαι η καλύτερη εγώ και δουλεύουμε για έναν καλύτερο κόσμο και μεταξύ μας δεν υπάρχει ανταγωνισμός, μόνο συνεργασία και σεβασμός.

Αμήν!

λίγο αυτο-τρολάρισμα