Έφτασε και πάλι η εποχή των μουσώνων σε αυτό το σπίτι. Πιο συγκεκριμένα σε αυτό το γραφείο, εδώ που κάθομαι τώρα.
Συνήθως όταν διαβάζω βάζω μουσική. Τα πάντα, από Bach μέχρι Μελωδία FM. Εξαρτάται την στιγμή, εξαρτάται την διάθεση. Jazz πιάνο επίσης είναι πολύ ψηλά στην λίστα των προτιμήσεών μου. Μικρές συνεχόμενες νοτίστες να τρέχουν απαλά η μία δίπλα στην άλλη, σαν στραγαλάκια που κυλάνε την κατηφόρα.
Όταν όμως, όταν έχω ΣΟΒΑΡΟ διάβασμα για εξετάσεις, τότε που χρειάζεται να εντυπωθούν τα πάντα σωστά και με ακρίβεια laser, τότε καταφεύγω στον απόλυτο λευκό θόρυβο. Την βροχή! Ω, ναι, την βροχή. Αυτή την ομολογουμένως περίεργη συνήθεια την απέκτησα πέρυσι τέτοια εποχή (δείτε εδώ που έγραφα "βροχή παντί τρόπω") που διάβαζα για τα τρία τελευταία μαθήματα του πτυχίου μου και με δύο εννιάρια και ένα δεκάρι την θεωρώ εξαιρετικά επιτυχημένη μέθοδο. Ο αδερφός μου και η νύφη μου όταν κοιμίζουν την κόρη τους, για λευκό θόρυβο της βάζουν ήχο από τρένο που τρέχει σε ράγες (κι όλο μαζεύει η γραμμή, όλο τελειώνει). Το μωρό έχει φτάσει ίσα με το Μπαϊκονούρ. Εγώ με τόση βροχή πρέπει να έχω ποτίσει όλη την Σρι Λάνκα.
Επίσης ανάβω ένα κεράκι ρεσώ (παραξενιές και φρίκη) που μάλλον μου προσφέρει την ψευδαίσθηση της φωτιάς. Τώρα που το σκέφτομαι τίγκα στην ψευδαίσθηση αυτό το διάβασμα. Τί άλλο θα κάνω Θεέ μου για να καταφέρω να συγκεντρωθώ! Αν και θορυβούμαι ελαφρώς από τις πιθανές ψυχολογικές προεκτάσεις των παραξενιών μου, μάλλον μου αρέσουν. Σε κάποια φάση είχα πάρει από το ένα κατάστημα με είδη σπιτιού κάτι πανάκριβα αρωματικά κεράκια με άρωμα πράσινο τσάι που καθώς καιγόταν τσουρουφλιζόμουν και εγώ μαζί, και φυσικά δεν ξαναπήρα, αλλά για καλή μου τύχη μου έδωσε μια φίλη μου ένα κομματάκι σανδαλόξυλο το οποίο αν το ανάψεις λιγάκι, βγάζει μια γλυκιά μυρωδιά που μου θυμίζει δάσος, που σε συνδυασμό με την βροχή και το κεράκι είναι ά-παι-χτο. Δημιουργώ λοιπόν ένα (τεχνητό έστω) περιβάλλον βουνού, στο οποίο βρέχει και βροντάει, έχει φωτιά και μυρίζει καμένο ξύλο. Και φυσικά καφέ. Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εγώ όταν βρίσκομαι σε τέτοιο περιβάλλον θέλω να διαβάσω! Βουαλά!
Ε... χμμ... εντάξει, όχι μόνο, αλλά τέλος πάντων... την έχουμε τη βασική ιδέα! Το διάβασμα είναι το σημαντικό στην παρούσα φάση.
Μόλις ξεκίνησε και κανονική βροχή! Τί φάση; Το έκανα να βρέξει!?? Όπως και να έχει, μου φαίνεται ότι θα τυλιχτώ με το πάπλωμα και θα ανοίξω το παράθυρο να ακούω την βροχή!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Εμπρός ΘουΒού! Πές μας τί σκέφτεσαι!