Προσφυγικό

Μια θλίψη και ένα πένθος με πλακώνει απόψε. Μπορεί και κάποτε να νόμιζα πως ήμουν χριστιανή. Να έλεγα πως είμαι, να πίστευα πως είμαι. Είναι ευκολότερο να περάσει καμήλα από το κεφάλι μιας βελόνας από το να ξεχωρίσει χριστιανός την διαφορά ανάμεσα στην αυταπάτη και την πραγματικότητα.

Βαθιά μέσα μου ίσως πίστευα ότι το καλό θα νικήσει στο τέλος. Ότι η αλληλεγγύη, η αγάπη, το συναίσθημα είναι πάνω από τα φράγκα και τα κέρδη και το μίσος. Και αν γινόταν και στο όνομα του Ιησού Χριστού που ήταν τόσο λαμπρό παράδειγμα κατά τας γραφάς, δεν χάλασε και ο κόσμος. «ὅσοι γὰρ εἰς Χριστὸν ἐβαπτίσθητε, Χριστὸν ἐνεδύσασθε» (Γαλ. 3.27) Αν είναι κάποιοι να είναι καλοί από θρησκευτικό καθήκον και κάποιοι από ιδεολογία δεν κάνει διαφορά. Σημασία έχει να νικήσει η αγάπη. Έτσι δεν είναι;

Ακούστηκε ότι βάζουν μπροστά τα παιδιά τους για να τους λυπηθούμε. Και ήρθε η βάρκα που ξεχύλισε το ποτήρι. Φτωχοί και αδύναμοι άνθρωποι να βρίζουν πιο φτωχούς και πιο αδύναμους, λόγια χυδαία σε μια έγκυο γυναίκα. Αν ήμουν χριστιανή θα έλεγα ότι η Παναγία προστατεύει όλες τις γυναίκες με τα μωρά. Αυτοί που είναι χριστιανοί δεν το λένε. Γιατί να το πω εγώ?

Έχεις ανθρώπους κυνηγημένους από πολέμους και από φτώχια. «ἐπείνασα γάρ, καὶ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καὶ ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην, καὶ συνηγάγετέ με, γυμνός, καὶ περιεβάλετέ με, ἠσθένησα, καὶ ἐπεσκέψασθέ με, ἐν φυλακῇ ἤμην, καὶ ἤλθετε πρός με» (Ματθ. 25.35-36). Και γυρίζω τριγύρω το βλέμμα όλο ελπίδα, γιατί είναι τόσο σαφές διάολε, δεν μπορεί όλοι οι χριστιανοί το ξέρουν αυτό. Αυτοί που είναι χριστιανοί δεν το λένε. Γιατί να το πω εγώ;

«οὐκ ἔνι ᾿Ιουδαῖος οὐδὲ ῞Ελλην, οὐκ ἔνι δοῦλος οὐδὲ ἐλεύθερος, οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ·»(Γαλ. 3.28). Αυτοί που είναι χριστιανοί δεν το λένε. Γιατί να το πω εγώ;

Μην ψάχνετε τις βάρκες να βρείτε αυτούς που καταργούν την πίστη σας. Εσείς την καταργήσατε.