Arbeit macht frei

Και η εργασία ελευθερώσει υμάς, αμήν! 

Αμήν, να λέτε εν Σαμαρά ημών αδερφοί! Καθότι ο πρωθυπουργός έχει βάλει αμέτι μουχαμέτι (ερωτηματικό: η λέξη είναι μουχαμέτι, άρα ψάχνουμε να βρούμε τί σημαίνει ολόκληρο το μουχαμέτι, ή είναι μου (εί)χα μέτι – όπως λέμε μου χε μούτρα – και ψάχνουμε απλά το μέτι;), το έχει βάλει πείσμα βρε αδερφέ να μας καθαγιάσει διαμέσου των μαρτυρίων, των φόρων, της κοροϊδίας, και της αιθαλομίχλης. Έχει μετατρέψει την βασική ανάγκη των ανθρώπων να ζεσταίνονται, σε πολυτέλεια. Την βασική ανάγκη των ανθρώπων για αμειβόμενη εργασία, σε ψυχοθεραπεία. 

Στρατόπεδο Συγκέντρωσης Sachsenhausen

Σήμερα θα επιλέξω να μην αναφερθώ ούτε στις βίλες των καταλήψεων ανά την Αθήνα και τον τεράστιο ντόρο που έχει ξεσπάσει, ούτε για τις επιθέσεις εναντίον εισόδων πολυκατοικιών δημοσιογράφων. Ανακουφίστηκε η φορβάς εν τω άλω! Δεν βλέπω να τρέχει τίποτα στο γύφτικά όταν μαλώνουν μεταξύ τους μαφιόζοι. Τώρα πού είναι η διαφορά; Βέβαια καταλαβαίνω προς τί ο κουρνιαχτός. Πέρασε ο Μάθιου Νίμτς από την χώρα, αλλά εμείς ούτε που το ακούσαμε μέσα στο υστερικό κυνήγι της αποταγής της βίας – απεταξάμην – και άλλα ωραία και γραφικά για να βοσκάνε οι ήμερες των λαών οι αγέλες. Έχει γίνει πικρό αστείο.. Προφανώς είναι βία η «επίθεση» παρακρατικών στα γραφεία της νέας Δημοκρατίας, αλλά όχι βία να μένουν όλοι οι γνωστοί μου σε σπίτια χωρίς θέρμανση. Τσατίζομαι, αλλά τί να κάνω; Το παιχνίδι είναι στημένο και όποιος παίζει το γνωρίζει. Και δεν έχω πάρει ακόμα απόφαση αν θα μπω να παίξω, γνωρίζοντας την έκβαση, ή αν θα γυρίσω πίσω στα αυγά μου (σιχτίρ) μέχρι να φτάσει και σε μένα η παλίρροια και με πάρει στον διάολο. Γιατί, προς το παρόν, δεν είμαι άνεργη, δεν είμαι άστεγη και η πολυκατοικία μου έχει θέρμανση, και έχω να πληρώσω τα κοινόχρηστα και αισθάνομαι ένοχη για αυτό! Μέσα απ’ τα κύματα πιάνω τα σήματα που με φωνάζουν να μπω στο στημένο παιχνίδι και να φάω τα μούτρα μου. Προσπαθώ να ακούσω μέσα μου το Θερμοπυλιώτικο αίμα μου, και προστάζει να δώσω τη μάχη, όσο ανέλπιδη και να είναι και ας φοβάμαι πάνω μου ότι θα καταλήξω επί τας με τα κρεμμυδάκια, αλλά ταυτόχρονα παγώνω γιατί ΞΕΡΩ ότι είμαι μία ανίσχυρη, μηδαμινή μονάδα, ανίκανη να προκαλέσω οποιαδήποτε αλλαγή μέσα στο χάος της βίας "απ' όπου και αν προέρχεται".