Κουτάκια και φούγκα

Μου αρέσει να διαβάζω μπρούμυτα στον καναπέ. Να κρατάω το βιβλίο απέναντι μου και να ακουμπάω το μάγουλό μου σε ένα μικρό μαξιλάρι. Όταν ήμουν μικρούλα καθόμουν μπρούμυτα κάτω από την τραπεζαρία, πάνω στη φλοκάτη, κοίταζα τα κρόσια από το τραπεζομάντηλο της μάνας μου και σκεφτόμουνα και αφαιρούμουν...

Σήμερα έβαλα να ακούσω το «καλώς συγκερασμένο κλειδοκύμβαλο». Το έβαλα επίτηδες. Στα 20 μου το μισούσα και το βαριόμουν απίστευτα. Σήμερα το έβαλα επίτηδες. Έχει έναν ρυθμό και μια απόκοσμη ασφάλεια. Ακόμα και τα γρήγορα μέρη του είναι μελαγχολικά. Μου θυμίζουν ψυχαναγκαστικό διάβασμα μουσικής Σάββατο πρωί πριν το Ωδείο. Και το έχω ανάγκη...  Το Ωδείο, όχι τον ψυχαναγκασμό. Μια επανάληψη των πραγμάτων που μου αρέσουν, χωρίς τους ψυχαναγκασμούς αυτή τη φορά. Τότε που νόμιζα ότι η Βιέννη είναι ο Παράδεισος.

Bach - Prelude & Fugue No.2 in C minor

Αυτός ο Μουρακάμι θα με ξεκάνει. Είναι λίγο αλλόκοτος και μη ρεαλιστικός. Αλλά διαβάζω αχόρταγα, καθώς παίζει το κλειδοκύμβαλο, καλώς συγκερασμένο πάντα. Τάκα, τάκα, αργό, ή γρήγορο πάντα αυστηρά και επακριβώς μέσα στον ρυθμό. Κουτάκια, δίπλα το ένα στο άλλο. Δεξιοτεχνικά κουτάκια, ακούγονται ωραία και αρμονικά. Κουτάκια, κουτάκια, κουτάκια, τέλεια ορθογώνια κουτάκια με λίγο ριταρτάντο πριν την πτώση. Και μετά μια αργή φούγκα σε ντο ελάσσονα να ξαναβρούμε την αναπνοή μας.

Ρουφάω μια γουλιά καφέ, έχει κρυώσει ελαφρώς, ίσα που προλαβαίνω να τον απολαύσω πριν σταματήσει να μου αρέσει πια. Λιακάδα, πηγαίνω προς το παράθυρο με το φλυτζάνι στο χέρι και κλείνω τα βλέφαρά μου στον ήλιο. Τα κουτάκια συνεχίζουν να διασκορπίζονται σε όλο το δωμάτιο. Κάτω από το παράθυρο έχω ακουμπισμένο ένα κάδρο. Γιατί δεν κρεμάω άραγε τα κάδρα και τις αφίσσες μου; Οι αφίσσες μου αγορασμένες από διάφορα μουσεία περιμένουν υπομονετικά στους κυλίνδρους τους, και εγώ φαντάζομαι τις άπειρες δυνατότητες κοιτάζοντας τους άδειους τοίχους. Όταν θα τις κρεμάσω, αυτές οι δυνατότητες θα χαθούν σε μία, μοναδική και ίσως παντοτινή πραγματικότητα. Ταυτόχρονα οι άδειοι τοίχοι με αγχώνουν. Θέλω να φτιάξω μια σύνθεση καρτ ποστάλ για τον διάδρομο και να κορνιζώσω τις αφίσσες μου. Ο ήλιος στα βλέφαρά μου σαν να ενεργοποιεί μια αποφασιστικότητα μέσα μου. Ήρθε η ώρα τα κουτάκια και οι κύλινδροι να ανοίξουν..