Ένα κλωναράκι δυόσμο

Τον 19ο αιώνα η καταχνιά προκαλούσε στις γυναίκες πονοκέφαλο. Επιδημίες μαζικού πονοκεφάλου μάστιζαν τα θυλικά μέλη των ανώτερων κοινωνικών στρωμάτων. Τώρα όποιος με ξέρει για πάνω από 5 λεπτά, γνωρίζει πόσο πολύ μου αρέσει η βροχή. Είχα την τύχη και την χαρά να ζήσω ένα 10ήμερο οδοιπορικό στη Βόρεια Ισπανία παρέα με 37 υπέροχους ανθρώπους. Ακόμα και όταν ζορίστηκα, κάτι καλό έμαθα. Προσκύνημα στη χώρα της απαλής βροχής. Στη χώρα μιας μοναδικής στον κόσμο γλώσσας, της εουσκέρα. Στη χώρα που γέννησε επαναστάτες. Στη χώρα που παραδίδει από γενιά σε γενιά αυτή τη γλώσσα και ένα... δέντρο. Στον ίσκιο του να αναπτυχθούν οι καινούργιοι, να γύρουν να δροσιστούν, να πάρουν μια ανάσα όσοι παλεύουν σήμερα, να ξεκουραστούν οι παλιοί. Στη χώρα που προβάλει την διαφορετικότητα. Λαογραφία, ιστορία, μυθολογία, δοσμένα με χιούμορ και τρυφερότητα. Πόσες λεπτομέρειες μπορεί να έχει προβλέψει ένας αρχηγός; Πόσο πάθος και πόση αγάπη για αυτό που κάνει για να οδηγεί, να συντροφεύει και να εμπνέει τόσους ανθρώπους; 

Το ταξίδι ήταν από την αρχή σχεδιασμένο σαν μια αναζήτηση και προσκύνημα σε ό,τι έχει ο καθένας ιερό. Για μένα ήταν μια κατάδυση στην εσώτερη Νάντια, μια συντρόφευση του ύψους και του βάθους μου, ώστε να σιγουρευτώ ότι τα βήματά μας είναι κοινά. Αυτό που φαίνεται και εξωτερικεύεται, να είναι ακριβώς το ίδιο με αυτό που υπάρχει κάτω από το πουκάμισό μου. Για μένα αυτό είναι το ιερότερο. Η συνέπεια του ποιά είμαι, με το τί αισθάνομαι. Και μπορεί να ζορίστηκα λιγάκι, αλλά τελικά το εντόπισα. Στο δρόμο είμαι. Και τα ταξίδια σε βοηθούν να έχεις συναίσθηση του δρόμου. Του καθημερινού δρόμου. Του αγώνα της καθημερινότητας. Και ήταν όλοι οι συνοδοιπόροι μέρος αυτής της δοκιμασίας και ο καθένας απλά και μόνο με την ύπαρξή του, βοήθησαν την αναζήτηση και το προσκύνημά μου. Τον φίλο Γιάννη που το οραματίστηκε και το υλοποίησε, τα κορίτσια που κάναμε παρέα, τους γείτονες που «τυχαία» γειτονέψαμε και στο ταξίδι, αυτούς που γειτονέψαμε και στην ψυχή μας, ένα απόγευμα σε ένα βουνό με καταχνιά και ψιλόβροχο. 

Κάθε αστείο, κάθε τραγούδι, κάθε μπουκιά, κάθε γουλιά, κάθε βήμα, κάθε αναπνοή...

Σας τιμώ και σας ευχαριστώ όλους!