Σήμερα ήταν η πρώτη μέρα των διακοπών, τελείωσα χτες την δουλειά και τα μαθήματα της ειδικής σχετικότητας και το πανηγύρισα δεόντως με ύπνο, 3 πλυντήρια, ύπνο, σκούπισμα, ξεσκόνισμα, μαγείρεμμα (!!!) ύπνο, και μελέτη στα χιλιάδες περιοδικά σπιτιού για το πως θα κάνω το καινούργιο μου μπάνιο και την καινούργια μου κουζίνα, α, και στα ενδιάμεσα ύπνο. Έφτιαξα κιόλας μία ωραία στοίβα με όλα τα βιβλία που θα πάρω μαζί μου στις διακοπές από Δευτέρα, για να διαβάζω στο κάμπινγκ όταν δεν θα κοιμάμαι. Την Δευτέρα δεν θα πάω στην δουλειά, αλλά θα πληρωθώ για αυτό! Γιούπι! Αυτό είναι ο ορισμός της επιτυχίας του υπαλλήλου ναούμ’.
Δεν μπορούσα κιόλας να περπατήσω καλά, γιατί προχτές έκανα 40 λεπτά στέπ μετά από πολύ καιρό και έχει πιαστεί η αριστερή μου γάμπα ΜΟΝΟ, πρέπει να έκανα κάτι πολύ λάθος, και περπατάω σαν τον Σαρκοζί στην σύνοδο κορυφής, δηλαδή σαν συγκαμμένη. Ξεκινάω πχ να πάω από τον καναπέ στο ψυγείο να πιω νερό κάνω ένα βήμα με το δεξί κανονικά, αλλά μετά η αριστερή μου γάμπα ζορίζεται από το βάρος μου και λυγίζει, με αποτέλεσμα να γέρνω από τα αριστερά, και μετά από τα δεξιά πάω κανονικά – ώπα κουστουμιά ο σακάτης – και είμαι να με κλαίνε οι ρέγγες. (I am to by crying by the herrings)
Α, το κάμπινγκ! Το δώρο των νομάδων στην ανθρωπότητα. Όταν ήμουν μικρή πηγαίναμε με τους γονείς μου ελεύθερο κάμπνιγκ παρακαλώ. Προχώ έτσι; Ναι, το ίδιο πιστεύω και εγώ! Είχαμε περάσει από παραλίες, αλλά και ραχούλες, δεν θα ξεχάσω ποτέ ένα καλοκαίρι στο Καρπενήσσι με την τροχοσκηνή. Να παίρνεις το ρολό χαρτί σου και να ξαμολιέσαι στο δάσος! Και όποιος ερασιτέχνης αναρωτιέται τι είναι η τροχοσκηνή, ιδού τα ντοκουμέντα.
Τροχοσκηνή Γαλλικής προέλευσης - κατασκευής 1983 |
Απ’ έξω εμφάνιση, από μέσα άνεση. Αυτό το κουκλί διαθέτει δύο διαφορετικούς χώρους ύπνου με στρώμα, έκαστος διθέσιος, χώρο για κουζίνα που χωρίζεται από το υπόλοιπο καθιστικό με ένα μοδέρνο λουλουδάτο παραβάν, και υπέροχες λουλουδάτες κουρτίνες, ότι πρέπει για να τινάξει τα μυαλά του στον αέρα ένας υπέρμαχος του μινιμαλισμού. Πέρυσι το καλοκαίρι την ανασύραμε από το υπόγειο των γονιών μου και αφού πληρώσαμε ένα καλό κουστουμάκι για τον κοτσαδόρο και την μεταβίβαση των πινακίδων ξεκινήσαμε για κάμπινγκ στο εξωτικό Παλούκι Ηλείας. Δύο εβδομάδες πρίν ξεκινήσουμε είχαμε επιχειρήσει να κλείσουμε θέσεις στο κάμπινγκ για 5 άτομα, αλλά ούτε μας επιβεβαιώνανε, ούτε μας απορρίπτανε. Όταν με τα χίλια ζόρια φτάσαμε εκεί, να σας θυμήσω την απεργία των βυτιοφόρων, και ενώ το κάμπινγκ ήταν πρακτικά άδειο, η κυρία που το είχε, στάνταρ ξαδερφή της Μέρκελ, μας κοίταξε από πάνω μέχρι κάτω και εμάς και την τροχοσκηνή, και είπε ότι πεγιμένει από την Γεγμανία σαγάντα τγοχόσπιτα και ζεν μπογεί να μας βάλει στις άδειες θέσεις μπγοστά στη θάλασσα, αλλά έχει κάτι ωγεότατες θέσεις πιο πίσω γκια να μην πεγπατάμε πολύ γκια την τουαλέττα και εμείς ελλείψη βενζίνης, που να τρέχουμε τώρα να βρίσκουμε αλλού, δεχτήκαμε!
Η Φράου Μέρκελ έκανε γύρους με το ποδήλατό της κάθε πρωί και κάθε απόγευμα για να σιγουρευτεί ότι όλα έβαιναν καλώς στο camp συγκέντρωσης. Κάθε, μα κάθε φορά που πήγαινα στις τουαλέτες έβλεπα την καθαρίστρια να τις γλύφει και πήγαινα συχνά γιατί τα βλήτα που πήρα βρασμένα από το σπίτι σε ταπεράκι την δεύτερη μέρα στο ψυγειάκι του πάγου ξινίσανε ελαφρώς και εγώ έκανα πως δεν το κατάλαβα, ΜΕΓΑ ΛΑΘΟΣ, και σε συνδυασμό με τον φραπέ και τα σταφύλλια με είχανε ταράξει στα δρομολόγια. Οι μέρες κυλήσανε με ξάπλωμα στην αιώρα κοιτάζοντας τα φύλλα να κουνιούνται, διάβασμα στην παραλία, τάβλι, επιτραπέζια και βουτιές. Σε ένα από τα βιβλία που διάβασα στην παραλία, την ηρωίδα την λέγανε Νάντια! Ναι, επιτέλους ένα βιβλίο για μία Νάντια. Πρίν προλάβω ωστόσο να χαρώ, διαπίστωσα ότι η Νάντια ήταν εκτός από περιβαλλοντολόγος ΚΑΙ Ρωσίδα πουτάνα. Όχι ρε γαμώτο! Πάει το ίμαντζ! Και πού να δείς πόσο ξενέρωσα όταν αυτήν και τον ήρωα τους κυνηγούσαν στην λίμνη Βαϊκάλη και τελικά την πιάσανε και της φυτέψανε μία σφαίρα στο κεφάλι. Ο ήρωας την γλίτωσε. Το έριξα στις βουτιές για να ξεχάσω το πόνο μου.
Η Φράου Μέρκελ έκανε γύρους με το ποδήλατό της κάθε πρωί και κάθε απόγευμα για να σιγουρευτεί ότι όλα έβαιναν καλώς στο camp συγκέντρωσης. Κάθε, μα κάθε φορά που πήγαινα στις τουαλέτες έβλεπα την καθαρίστρια να τις γλύφει και πήγαινα συχνά γιατί τα βλήτα που πήρα βρασμένα από το σπίτι σε ταπεράκι την δεύτερη μέρα στο ψυγειάκι του πάγου ξινίσανε ελαφρώς και εγώ έκανα πως δεν το κατάλαβα, ΜΕΓΑ ΛΑΘΟΣ, και σε συνδυασμό με τον φραπέ και τα σταφύλλια με είχανε ταράξει στα δρομολόγια. Οι μέρες κυλήσανε με ξάπλωμα στην αιώρα κοιτάζοντας τα φύλλα να κουνιούνται, διάβασμα στην παραλία, τάβλι, επιτραπέζια και βουτιές. Σε ένα από τα βιβλία που διάβασα στην παραλία, την ηρωίδα την λέγανε Νάντια! Ναι, επιτέλους ένα βιβλίο για μία Νάντια. Πρίν προλάβω ωστόσο να χαρώ, διαπίστωσα ότι η Νάντια ήταν εκτός από περιβαλλοντολόγος ΚΑΙ Ρωσίδα πουτάνα. Όχι ρε γαμώτο! Πάει το ίμαντζ! Και πού να δείς πόσο ξενέρωσα όταν αυτήν και τον ήρωα τους κυνηγούσαν στην λίμνη Βαϊκάλη και τελικά την πιάσανε και της φυτέψανε μία σφαίρα στο κεφάλι. Ο ήρωας την γλίτωσε. Το έριξα στις βουτιές για να ξεχάσω το πόνο μου.
Και ναι, επιτέλους έφτασε και πάλι αυτός ο καιρός. Φέτος βέβαια, η παρέα ομόφωνα απέριψε το Παλούκι-λούκ στην άγρια στύση και ψήφισε Βόρεια Εύβοια. Στην Βόρεια Εύβοια λοιπόν μας περιμένουν νέες περιπέτειες...
(συνεχίζεται....)
Διαβάζοντας στην παραλία Επιχείρηση Κιότο - Jose Rodrigues Dos Santos - Εκδόσεις Λιβάνη |
Τεράστια η τροχοσκηνή πάντως! Τα πάντα φαίνεται να χωράει. Όσο δύσκολο κι αν είναι γιατί δεν έχω ματαδεί άλλη σκηνή σαν αυτή, αυτό που δεν μπορώ να πάρω τα μάτια μου είναι η αιώρα. Ήδη σαν να'χω μπεί μέσα και πλέω σε πελάγη ευτυχίας. Πρέπει να πάρω μια αιώρα ρε γαμώτο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ταλαιπωρημένη, τρελαμένη, χωρίς διακοπές φιλενάδα σου απο Κύπρο!