Το φυσάω και δεν κρυώνει

- Μάνα, αποφάσισες;  

- Σχεδόν παιδί μου. 

Οι γονείς μου ζούν στο χωριό, εγώ ζω και εργάζομαι στην Αθήνα, οπότε δεν τους βλέπω και τόσο συχνά και τους έχω αφήσει τα λουριά αμολητά και έχω χάσει τον πλήρη έλεγχο των κινήσεων τους. Με ανησυχεί ελαφρώς αυτό, αλλά τί στο καλό. Έχω εμπιστοσύνη στην παιδεία τους, δασκάλα η μάνα μου βλέπεις, τα ζυγίζει και τα κρίνει όλα. Είμαι πλέον πεπεισμένη ότι δεν θα ψηφίσουν κάποιο από τα μεγάλα κόμματα, οσφριζόμενη από ένστικτο τις αδιόρατες αποχρώσεις ενδείξεις που έχει η φωνή τους κάθε φορά που μουτζώνουν την τηλεόραση όταν βγαίνει ο Σαμαράς ή ο Βενιζέλος. Είχα ψιλοχαλαρώσει λοιπόν μέχρι την χτεσινή κουβέντα. 

- Κλίνω προς τον Καμμένο. 

- Ανάμεσα σε ποιούς, ρε μάνα, κλίνεις προς Καμμένο; 

Και εκεί πέφτει η ατάκα με ένα ελαφρώς υπεροπτικό ύφος 

- Είμαστε (αυτή και ο πατέρας μου) ανάμεσα σε Καμμένο, ΛΑΟΣ και Χρυσή! 

Ένας κουβάς με κρύο νερό πέφτει πάνω στο κεφάλι μου! Το αριστερό μου μάτι πεταρίζει ανεξέλεγκτα. 

- Τί εννοείς μάνα Χρυσή; Αυγή; 

- Ναι αμέ! (Θρίαμβος στη φωνή μιας μάνας που ξέρει ότι για πρώτη φορά έχει σοκάρει το παιδί της που την έχει ταϊσει το σόκ με το κουταλάκι). 

Για πρώτη φορά στην ζωή μου δεν έχω ατάκα έτοιμη να της πω. Θυμάμαι όταν ήμουν μικρή και έτρεχα στα λιβάδια και παίζαμε με τον αδερφό μου και οι γονείς μου καθόντουσαν σε μια κουβέρτα και μας κοιτάζανε και χαμογελούσαν. Ή όταν αριστούχος στο σχολείο ήμουν σημαιοφόρος, ή τότε που πέρασα στο πανεπιστήμιο. Τί έκανα λάθος; Πού απέτυχα σαν κόρη; Γιατί οι γονείς μου σκέφτηκαν την Χρυσή Αυγή ως πιθανή εναλλακτική επιλογή τους; Μήπως δεν τους αγάπησα αρκετά; 

- Μαμά; Της λέω και η φωνή μου τρέμει από την συγκίνηση. Αυτοί είναι φασίστες. 

- Μπα; Και οι άλλοι που μας κυβερνούσαν τόσα χρόνια, τί ήταν; (Μα πάντα έτοιμη να την έχει την ατάκα αυτή η γυναίκα;) 

- Άλλο να είσαι αυταρχικός σαν συμπεριφορά και άλλο να είσαι φασίστας. 

- Εκεί, να μάθουν! (φωνάζει από μέσα ο πατέρας μου), να βγεί η Χ.Α. και μετά θα αναγκαστούν αυτοί να πάρουν πιο συνετές αποφάσεις. 

Ζω σε ένα παράλληλο σύμπαν, δεν εξηγείται αλλιώς. Βλέπω πάλι κάποιο από αυτά τα παλαβά όνειρα που είμαι εγκλωβισμένη σε ένα μέρος που δεν το ξέρω και δεν μπορώ να βρω την πόρτα για να βγω και όλο γυρίζω από δωμάτιο σε δωμάτιο και όταν επιτέλους βρίσκω ένα αναλογικό τηλέφωνο δεν έχει καντράν για να κάνω κλήση. 

- Για να τρομάξουν οι άλλοι δηλαδή εσείς θα ψηφίσετε τους φασίστες, αυτούς που μιλάνε για άρια φυλή, που είναι σατανιστές; (Χα! Εδώ σε έχω!) 

- Ναι, αυτούς! (Σοβαρά επιχειρήματα δεν λέω..) 

- Αν τους ψηφίσεις ισχυροποιείς την βία, τον αυταρχισμό. Δεν είναι υπέρ της Ελλάδας αυτό. 

- Αυτοί είναι πατριώτες! 

- Τί λέτε βρε; (Ποιός τους άλλαξε τα μυαλά θα ήθελα να ξέρω. Αυτοί οι δύο κάποτε ήταν πολύ λογικοί και μυαλωμένοι). Πατριώτης ήταν ο παππούς που πολέμησε το '40 στην Αλβανία και έφαγε μία σφαίρα να σου θυμήσω. Ενάντια σε αυτούς που πας τώρα να ψηφίσεις πολέμησε!  

Μου γελάει αμήχανα. Η άτιμη, ξέρει ότι με βρίσκει κάθετα αντίθετη αυτή η άποψη, ποιός ξέρει από που την ξεπατίκωσε, και μου την τρίβει στα μούτρα. Ξέρει ότι ξέρω ότι αυτά που λέει είναι παράλογα, αλλά θριαμβολογεί περισσότερο επειδή κατάφερε να με σοκάρει και λιγότερο από την ιδέα ότι έχει δίκαιο. Γνήσιο οχτάχρονο. Ά ρε, θα ανέβω στο χωριό και θα μου χέσω τον πατέρα! Τσιμπηματάκια δαγκώνουν την καρδιά μου, δεν νιώθω καλά. Αναλύω τις επιλογές μου. Να τους εκβιάσω, να επικαλεστώ το συναίσθημά τους και την αδυναμία που μου έχουν; Τί να κάνω; Αποφασίζω ότι θα κάνω χρήση στυγνής και τετράγωνης λογικής. 

- Καλά, περίμενε να έρθω στο χωριό και θα τα πούμε εμείς! 

- Τί θες να σου μαγειρέψω που θα έρθεις; 

- Κουτοχορτόπιτα! 

Μπορεί να έχω φάει τόσο καιρό στην σκέψη και δώστου φιλοσοφίες για την συνειδητότητα, και την υπευθυνότητα και την σπουδαιότητα της ψήφου, αλλά επειδή ποτέ δεν ξέρεις από που μπορεί να σου έρθει ο νταμπλάς, αποφάσισα να επιμορφώσω τους γονείς μου και τους ανθρώπους του περιβάλλοντός μου. Εγώ έκαψα ό,τι κύτταρα είχα και δεν είχα στο να σκέφτομαι πoια είναι η καταλληλότερη επιλογή μέχρι να αποφασίσω και αυτοί πάνε αβάδιστα και τον ρίχνουν όπου βρούν;  Είχα σκοπό να περάσω ένα ήρεμο ΣΒΚ διαβάζοντας Έσσε και Αλιέντε, αλλά άλλαξαν τα σχέδια. Μέχρι να ακούσω την υπέρτατη κουλαμάρα από τους γονείς μου ήμουν της άποψης ότι ο κάθε άνθρωπος είναι ικανός να κρίνει. Εξακολουθώ να πιστεύω ότι έχει δικαίωμα να πιστεύει ό,τι θέλει. Ότι έχει το αυτεξούσιο να αποφασίζει για την μοίρα του. Απλά τώρα αποφάσισα να επέμβω στην διαμόρφωση αυτής της γνώμης. Έτσι και αλλιώς το ραδιόφωνο, η τηλεόραση (καλά θα την κάψω την στιγμή που θα περάσω από το κατώφλι της πόρτας) είναι όργανα προπαγάνδας που σκοπό έχουν να εξαπατήσουν, ανάλογα με τα συμφέροντα που στηρίζουν. Συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες. Προστατέψτε το μυαλό σας και το μυαλό των αγαπημένων σας.