Νέο εκλογικό σύστημα

Δεν ξέρω εσείς πως τις βιώσατε τις εκλογές, αλλά εγώ πολύ τις φχαριστήθηκα! Μπορεί να σπάσαμε το κεφάλι μας να βρούμε τί στο καλό να ψηφίσουμε, αλλά χτες το μεσημέρι στο χωριό που καθήσαμε η οικογένεια γύρω από το τραπέζι έχοντας ψηφίσει και οι τέσσερις άλλο κόμμα ο καθένας, περάσαμε ένα από τα καλύτερα μεσημέρια της ζωής μας! (Τελικά η μαμά δεν ψήφισε Χρυσή Αυγή, έτσι λέει με φοβέριζε για να πάρει το αίμα της πίσω για τα χουνέρια που της έχω κάνει). Ωστόσο η αλήθεια παραμένει στο ότι σε αυτές τις εκλογές θα θέλαμε να έχουμε πάνω από μία ψήφο, (Να ‘χα χίλια μάτια, τα μάτια σου να βλέεεεεεπω) γιατί απλά δεν ήμασταν σίγουροι που να την ρίξουμε. Ένας γνωστός μου ήταν ανάμεσα στον Μάνο και στο ΚΚΕ που έχουν μεταξύ τους τόση σχέση όση έχουν τα τρόλει με τα μούσμουλα. Δεν θα έπρεπε κάτι να γίνει για αυτό; Και επειδή γίνεται λόγος για τον άδικο εκλογικό νόμο και την επικείμενη αλλαγή του, ως οικογένεια έχουμε να σας προτείνουμε την αρχή της φαντασμαγορικής αναλογικής. Το μοδέλο που θα αναπτύξω συνοπτικά είναι το προϊόν του brainstorming χτες στο μεσημεριανό και ένα παράδειγμα για το πως άνθρωποι με διαφορετικές πολιτικές επιλογές μπορούν να καταλήξουν σε κάτι πολύ πρακτικό και πάνω απ’ όλα εφαρμόσιμο. Να σας προειδοποιήσω ότι το αμπέλι του πατέρα μου βγάζει δυνατό κρασί!

Προτείνουμε διαχωρισμό της ψήφου σε 51 κβάντα, όπως Γιουροβίζιον, και θα δίνουμε 1,2,3 κλπ κβάντα σε διάφορα κόμματα. Πχ, 1 στο ΠαΣοΚ, 2 στους Κυνηγούς, 3 στους Τροτσκιστές, 4 στην Κοινωνία (όχι την άτιμη, ούτε την πουτ@ν@, την άλλη τους συνεχιστές του Καποδίστρια) and goes saying… Έτσι θα μοιράζουμε την βαρύτητα της ψήφου μας, ανάλογα με την προτίμησή μας, και αυτό το «δεν με εκφράζει απόλυτα» θα μεταφράζεται στο με εκφράζει τόσο, όσο το βάρος που του δίνω. Ε; Μεγαλοφυές; Η αποχή θα μηδενιστεί, το κράτος θα έχει άμεσα κέρδη από τα sms και από την πώληση του τηλεοπτικού χρόνου της μετάδοσης των αποτελεσμάτων και από τα εισιτήρια της βραδιάς των εκλογών και έμμεσα από την αυξημένη παράπλευρη κατανάλωση και άρα απόδοσης φόρων των εμπλεκόμενων επιχειρήσεων. Την δε βραδιά των εκλογών την φαντάζομαι κάπως έτσι:

Όλη η Ελλάδα είναι μαζεμένη σε παρέες στα σπίτια, οι ντελιβεράδες έχουν βάλει φωτιά στις εξατμίσεις, οι πίτσες, τα σουβλάκια και τα μπυρόνια είναι πάνω στα τραπεζάκια, ή καθ’ οδόν, και  όσοι δεν κατάφεραν να αγοράσουν εισητήριο για το Σύνταγμα βλέπουν ΝΕΤ. (Να τη η ανάπτυξη!) Μπροστά στην Βουλή είναι στημένη μία σκηνή, με φωτορυθμικά, μόνιτορ, ηχητικό εξοπλισμό κομπλέ, και προβολείς. Μετά τις ακριβοπληρωμένες διαφημίσεις (τα ταμεία του κράτους σιγά σιγά γεμίζουν), επιτέλους εμφανίζεται ο Κωστάλας χαμογελαστός, φορώντας μαύρο σμόκιν με παπιγιόν και μας προειδοποιεί με βαθιά αισθαντική φωνή ότι απαγορεύεται η λήψη φωτογραφιών ΜΕ, ή ΧΩΡΙΣ φλάασσσσςς. Το κοινό αδημονεί. Σε ειδικά διαμορφωμένα καναπεδοτράπεζα στον προαύλιο χώρο βρίσκονται τα επιτελεία των κομμάτων με τους αρχηγούς να φοράνε ραμμένα χαμόγελα και ειδικές πάνες βρακάκια γιατί έχουν χεστεί από την αγωνία τους, αλλά το παίζουν cool, αισιόδοξοι, σήμερα μιλάει ο κυρίαρχος λαός και άλλα τέτοια ωραία. Πρίν την παρουσίαση των υποψηφίων, όπως το απαιτεί η παράδοση, στην σκηνή ανεβαίνει ο απερχόμενος εκλεγμένος πρωθυπουργός, δηλαδή ο ΓΑΠ με το ποδήλατό του και το χαρακτηριστικό χαμόγελο της χαζομάρας καμουφλαρισμένης με απορία, πράγμα που αποδεικνύει ότι ο πατέρας του όταν συνελήφθη ήταν σε ακατάλληλη φαρμακευτική αγωγή. Αυτά είναι τα δράματα! Από τα μεγάφωνα ακούγεται: «Πρόβλημα, ( - πρόβλημα), πές μου πως το λύνεις; αστυνόμος (– αστυνόμος), αστυνόμος Σαϊνης!  Σχέδιο, (– σχέδιο) και αίσθημα ευθύνης, αστυνόμος (– αστυνόμος), αστυνόμος Σαϊνης! ΣΑΪΝΗΣ!» Το κοινό σκίζει τα ρούχα του, χτυπιέται, κοριτσάκια χαρακώνονται, η αστυνομία παρεμβαίνει και το ΕΚΑΒ διακομίζει τις λιπόθυμες στον Ευαγγελισμό.   

Με τυχαία σειρά κατόπιν κλήρωσης, ένας ένας οι πολιτικοί αρχηγοί ανεβαίνουν στην σκηνή για να παρουσιάσουν το τραγούδι τους, ενώ οι σκηνοθέτες, χορογράφοι, παρακολουθούν από τις κουίντες και τις οθόνες με αγωνία. Αφού ολοκληρωθούν οι παρουσιάσεις ανοίγουν οι γραμμές, ο κόσμος ψηφίζει με μήνυμα και στους δέκτες μας παρακολουθούμε στιγμιότυπα από πορείες, ψηφοφορίες στην βουλή, δηλώσεις αρχηγών και το ρεφρέν του κάθε τραγουδιού και μετά αρχίζει η παρουσίαση των αποτελεσμάτων που γίνεται νομό – νομό σε απευθείας σύνδεση.

Good evening from Lamia! One point goes to Σύνδεσμος Εθνικής Ενότητας! Δύο πόντοι στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, τρείς πόντοι στην Χρυσή Αυγή (ήμουν μικρούλα και άπραγη και δροσερή και ωραία, πως το ‘παθα μανούλα μου και αγάπησα εκδορέα;) τέσσερις πόντοι στην Κοινωνική Συμφωνία, πέντε πόντοι στους Πειρατές κλπ, το κοινό χειροκροτεί, ο Σαμαράς δαγκώνει τα νύχια του, ο Βενιζέλος κοιτάζει μοχθηρά, αλλά όταν τον πιάνει η κάμερα το γυρίζει σε ένα βιασμένο χαμόγελο Τσαουσέσκου. Δέκα πόντοι στον Σύριζα και Δώδεκα πόντοι στον Καμμένο. Η κάμερα δείχνει το επιτελείο του Καμμένου που χτυπάει το στήθος του με γροθιές και κοιτάει προς τον ουρανό. Στην αντίστοιχη σύνδεση με Σάμο/Ικαρία, οι δώδεκα βαθμοί πηγαίνουν στο ΚΚΕ και στο επιτελείο ο Παφίλης κουνάει κόκκινα σημαιάκια, ενώ η Αλέκα κάνει ματιές στην κάμερα και στέλνει φιλάκια. Στον ΛΑΟΣ επικρατεί κατήφεια και σε ένα φευγαλέο πέρασμα της κάμερας ο Καρατζαφέρης κουνάει το χαρτί με την στήριξη του Πούτιν σε μία απέλπιδα προσπάθεια να κερδίσει την είσοδο στην Βουλή.  Τα μάτια του Βενιζέλου πετάνε σπίθες, και τα σφιγμένα χίλια του μου θυμίζουν την θεία μου την Κατίνα όταν θυμώνει με τα παιδιά της παίρνει ένα ύφος του τύπου: «αν κουνηθείς σε λιάνισα!» Στην Χρυσή Αυγή έχουν όλοι σηκωμάρες με την Βίκυ (Veni vidi Βίκυ ναούμ'). Του Τσίπρα γελάνε και τα αυτιά του, αλλά ο Παπαδημούλης δεν ξέρει αν καλώς κάθεται σε αυτό το επιτελείο, ή έπρεπε να πάει σε άλλο τραπεζάκι. Την τελευταία στιγμή αποφασίζει να κάτσει στα αυγά του, δεν ξέρεις στις επόμενες εκλογές μπορεί και να είναι υπουργός. Το σασπένς κορυφώνεται γιατί η πρωτιά συνεχώς αλλάζει, το ίδιο και τα χρώματα του Σαμαρά. (Ξυπνήσανε οι σκλάβοι Αντωνάκη!)

Οι έδρες κατανέμονται ανάλογα με τους συνολικούς βαθμούς που συγκεντρώνει το κάθε κόμμα. Στο τέλος το πρώτο (κόμμα) λαμβάνει εντολή σχηματισμού κυβέρνησης από τον Αλέξη Κωστάλα, που στο κάτω κάτω, έχει κάνει στην ζωή του περισσότερα από τον Παπούλια. Κλείνουμε τα άδεια κουτιά από τις πίτσες, ρευόμαστε και μία νέα μέρα ξημερώνει για την Ελλάδα!

*Στο πλαίσιο της συμμετοχικής διαδικασίας (σνίφ, είμαι πολύ συγκινημένη...) παρακαλώ να συμμετάσχετε σε αυτή την εορτή της δημοκρατίας και να καταθέσετε τις απόψεις σας για το πιο τραγούδι νομίζετε ότι εκφράζει καλύτερα το κάθε κόμμα. Το ρεπερτόριο είναι εντελώς ανοιχτό, από Ξανθή Περάκη μέχρι Sepultura. Το πιο εμπνευσμένο σχόλιο θα κερδίσει εύφημη μνεία σε επόμενη ανάρτηση. Αν είναι εξαιρετικά εγέρθητο και μας ξεσηκώσει θα κερδίσει εύθυμη μνεία!