Νηστικέ μου έρωτα

Ευτυχώς πέρασε και ο Άγιος Βαλεντίνος και είμαστε ακόμα ζωντανοί. Αυτή η γιορτή είτε είσαι ερωτευμένος, είτε όχι, είναι καταδικασμένη να στεφθεί με παταγώδη αποτυχία, γιατί εγείρει προσδοκίες που κανένας θνητός δεν είναι ικανός να φέρει εις πέρας. Εκτός και αν είσαι πραγματικά ΠΟΛΥ ερωτευμένος και δεν σου κάνει διαφορά αν είναι του Αγίου Βαλεντίνου, ή του προφήτη Ναούμ, άρα πάλι στο ίδιο σημείο καταλήγουμε. Να μην μιλήσω για την κοινωνική πίεση που δέχεσαι, όποια και αν είναι η συναισθηματική σου κατάσταση. Αν γιορτάζεις, τότε είσαι χαζοχαρούμενο, ρηχό πλάσμα της κατανάλωσης, αν δεν γιορτάζεις, είσαι νευρωτική ανέραστη. Lose – lose situation. Κάθεσαι υπομονετικά στα αυγά σου και περιμένεις να τελειώσει αυτή η μέρα. Έχει ακριβώς την ίδια διάρκεια με τις υπόλοιπες 364 μέρες του χρόνου, αλλά αυτή τη συγκεκριμένη μέρα θα μπεί σε εφαρμογή η θεωρία της σχετικότητας και θα την κάνει να περάσει τόσο σχετικιστικά αργά που θα σου κάνει τα νεύρα κρόσια/κορδέλες/δαντέλες και σαν γνήσιο, τρυφερό θηλυκό θα θες να βγεις στην βεράντα και πεταρίζοντας τα βλέφαρα σαγηνευτικά, με τρυφερότητα και ευαισθησία να φωνάξεις στο σύμπαν ότι τον παίρνει!

Την στιγμή που έκανα την ανάρτηση που έλεγε ότι είμαι αισιόδοξη για την δουλειά μου, ήξερα ότι κάτι θα στραβώσει. Και όντως στράβωσε αδερφάκι μου! Αλάνθαστο το ένστικτο μου γαμώτο, σαν το κανάτι της Βασιλειάδου! Οκ, προβλήματα στην δουλειά. Στο κάτω κάτω της γραφής δεν είναι η πρώτη μου φορά, που δέχτηκα χτυπήματα, μα τα ξεπέρασα και αυτά. Το μεγαλείο των ελληνικών cult λαϊκών τραγουδιών, βλέπε Μενιδιάτης, Γαβαλάς, Περπινιάδης κλπ, βρίσκεται στα κρουστά και στην φάρφισα. (Τούμπα, τούμπα, παραρά, τούμπα, τούμπα, παραρα ρα ρα) Από ερασιτεχνική διαστροφή προσέχω κάτι τέτοια, όπως τους αντιχρονισμούς που δίνουν σε ένα τραγούδι όλη του την προσωπικότητα.

Θα κάνω σήμερα ένα μικρό post Ballantine's (άντε, άσπρο πάτο) αφιέρωμα σε λαϊκά ερωτικά τραγούδια του καημού και του αναστεναγμού, παραφράζοντας τα ελαφρώς για να ταιριάζουν στην σημερινή πραγματικότητα, γιατί έτσι μας αρέσει! Απολαύστε ανεύθυνα:

«Στο κάτω κάτω της γραφής δεν είμαι και ο μοναδικός, που την δουλειά μου έχασα και ζω στον κόσμο άνεργος»

«Νηστικέ μου έρωτα, αχ, έρωτα ψητέ, ότι τώρα έφαγα, δεν έφαγα ποτέ!»

«Σε παρακαλώ απόψε την ΔΕΗ μου μπες και κόψε!»

«Είδα τα ρούχα σου σκισμένα καλή μου και ράγισε η ψυχή μου»

«Έφαγα τη γη με ένα κουταλάκι, σκίζω τα βουνά, με ένα ξυραφάκι»

(Προσευχή, Περπινιάδης)

«Δεν θέλω την κυλότα κανενός, φέρτε μου πίσω αυτή που μου’χουν πάρει»

(Αυτό αν ισχυρισθώ ότι είναι δικής μου έμπνευσης θα πέσει το ταβάνι να με πλακώσει. Τα πνευματικά δικαιώματα ανήκουν στον Χάρυ Κλυν)

αριστοτεχνικό και τσαχπίνικο σόλο farfisa στο 2.15 

«Να χα χίλια τζάκια, εσένα να θερμαίνω. Να χα εκατό αχλαδιές, να ζεσταινόμασταν και χθες. Γιατί μια μασιά που έχω, πια το ρίγος δεν αντέχω»

Ειδική αφιέρωση στους γνωστούς δημοκράτες της κυβέρνησης, τα ονόματα είναι περιττά, χωρίς πολλές παραφράσεις, αλλά μετά συντόμου ερμηνείας :

«Ααααα! Γιατί με διώχνεις (από το δημόσιο), άπονε, αχ και πάντα με πικραίνεις, αχ, ααααχ. Τί σου χω κάνει και με πληρώνεις σαν ζητιάνο. Είμαι φτωχόπαιδο, τί θέλεις να σου κάνω; Θέλεις να πεθάνω; Δεν έχω να σου δώσω παλάτια και λεφτά. Εσύ αν θέλεις φόρους, εγώ έχω απ’αυτά!» (φράση ακολουθούμενη από χαρακτηριστική χειρονομία)

«Όταν βγαίνεις απ’ το σαλόνι, τότε ο Δένδιας σε μαλώνει. Και αρχινάνε τα γκαζάκια και ψεκάζουν τα ΜΑΤ-άκια» 

«Σήκω πάνω, κάτσε κάτω, αγανάκτησα και βλαστήμησα την ώρα που δεν σε μαύρισα. Ώσπου έγινα θηρίο και επαναστάτησα!» (Τούμπου, τούμπου, ταπ, ταπ, ταπ) 

Αααχ η άτιμη, έτοιμη την έχω την ατάκα. Θα μπορούσα να κάνω καριέρα στην διαφήμιση, αλλά με κέρδισε η Φυσική!