Εκνευρίζομαι όταν:
Οδηγώ και κοιτάζω στο καθρέφτη και βλέπω ότι ο πίσω οδηγός δεν έχει βγάλει φλάς, αλλά γέρνει αριστερά στη θέση του με άβολο βλέμα. Τώρα εσύ θες να αλλάξεις λωρίδα, ή να κλάσεις;
Πάω σε γυναικείες τουαλέτες και είναι μουσκεμένο το κάθισμα. Ρε κορίτσια, αυτή την μανία να μουσκεύουμε την λεκάνη, την οποία χρησιμοποιούμε μόνο γυναίκες, δεν την καταλαβαίνω. Αν ο Θεός ήθελε να κατουράμε όρθιες, θα μας έδινε τσουτσούνι! Εκνευρίζομαι όταν προσπαθώ να ισορροπήσω στον αέρα σε στάση καράτε λευκού γερανού για να μην ακουμπήσω στην λεκάνη που έχει αφήσει καταμούσκεμη η προηγούμενη.
 |
| Είμαι τσατίλα |
Ακούω επιχειρήματα υπέρ της λιτότητας, της εργασιακής εκμετάλλευσης, της φορολογίας. Όχι από ανθρώπους που τα παίρνουν στο κρανίο, βρίζουν, βγάζουν καπνούς από τα αυτιά, αντιδρούν, αλλά κάτω από την πίεση τελικά υποκύπτουν και πληρώνουν το χαράτσι. Όχι, αυτοί δεν με εκνευρίζουν. Με εκνευρίζουν αυτοί που θεωρούν ότι με αυτή την κρίση είναι φυσιολογικό να δέχεσαι αδιαμαρτύρητα (εθελοντική) εργασία με (συμβολικό) μισθό. Και να πείθεις και τον εαυτό σου ότι βοηθάς την κοινωνία και την οικονομία. Τώρα βγάζω εγώ καπνούς, πιο πολλούς και από την καπέλα σιστίνα.
Ακούω συζητήσεις για επενδύσεις και πόσο αναγκαίες είναι για την «ανάπτυξη» και ότι δεν πειράζει να μολυνθεί αέρας/κοπούν χιλιάδες στρέμματα δάσους/ αρρωστήσουν κάτοικοι γιατί η επένδυση θα ωφελήσει. Δεν εκνευρίζομαι με αυτούς που τα λένε. Εκνευρίζομαι με αυτούς που τα πιστεύουν.
Χαίρομαι όταν:
Διαβάζω σε ένα blog που ανακάλυψα πρόσφατα (my lovable baby) ότι μία νέα μαμά έχει τις ίδιες αγωνίες με μένα που μπορεί να μην έχω παιδί, αλλά ανησυχώ για την άνιση μάχη με τον χρόνο και το βίωμα της στιγμής.
Αυτό που ξεκίνησα ως άσκηση, γίνεται τρόπος ζωής. Όταν πιάνω τον εαυτό μου να ζώ όντως την στιγμή, να είμαι ευχαριστημένη, να στηρίζομαι στον εαυτό μου, να απολαμβάνω τη ζωή, χωρίς να εξαρτάται αυτό από κανέναν άλλο, παρά μόνο από εμένα!
Βλέπω ότι υπάρχουν άνθρωποι που εξακολουθούν να αγωνίζονται με όλη τους την δύναμη σε μια μάχη καταδικασμένη!
Πολύ όμορφη ανάρτηση Νάντια! Και εγώ εκνευρίζομαι με όσα αναφέρεις. Και πολύ μάλιστα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ πολύ για την αναφορά :)
ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΥΧΡΑΙΜΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΜΙΑΣ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗΣ ΝΕΥΡΙΚΟΤΗΤΑΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάω σε γυναικείες τουαλέτες και είναι μουσκεμένο το κάθισμα. Ρε κορίτσια, αυτή την μανία να μουσκεύουμε την λεκάνη, την οποία χρησιμοποιούμε μόνο γυναίκες, δεν την καταλαβαίνω. Αν ο Θεός ήθελε να κατουράμε όρθιες, θα μας έδινε τσουτσούνι! Εκνευρίζομαι όταν προσπαθώ να ισορροπήσω στον αέρα σε στάση καράτε λευκού γερανού για να μην ακουμπήσω στην λεκάνη που έχει αφήσει καταμουσκεμένη η προηγούμενη.
Ἡροδότου Ἱστοριῶν Β΄ (Ευτέρπη):
35. (1) ἔρχομαι δὲ περὶ Αἰγύπτου μηκυνέων τὸν λόγον, ὅτι πλεῖστα θωμάσια ἔχει ἢ ἡ ἄλλη πᾶσα χώρη καὶ ἔργα λόγου μέζω παρέχεται πρὸς πᾶσαν χώρην τούτων εἵνεκα πλέω περὶ αὐτῆς εἰρήσεται. […] (3) […] οὐρέουσι αἱ μὲν γυναῖκες ὀρθαί, οἱ δὲ ἄνδρες κατήμενοι.
Ηροδότου Ιστορίαι εκ της παλαιάς εις την καθ’ ημάς εξηγηθείσαι υπό Α. Γ. Σκαλίδου, Τόμος Πρώτος, Εν Αθήναις 1874, Βιβλίον Δεύτερον Ευτέρπη:
35. Έρχομαι δε τώρα να ομιλήσω εκτενέστερον περί της Αιγύπτου, καθότι αύτη πλειότερον πάσης άλλης χώρας περικλείει θαυμάσια πράγματα και έργα άξια περιγραφής• διά τούτο λοιπόν θα ομιλήσω μάλλον εκτενώς περί αυτής. […] αι γυναίκες ουρούσιν όρθιαι, οι άνδρες καθήμενοι.
Περαστικός
Πώς φίλε Περαστικέ ουροίουν (συνηρημένος τύπος)αι γυναίκαι ορθαί;
ΑπάντησηΔιαγραφήΓενικά ο Ηρόδοτος χαρακτηρίζεται από υπερβολές και οι διηγήσεις/περιγραφές του κινούνται στα όρια του μύθου. Δεν τον διαψεύδω (ποιά είμαι εγώ να τα βάλω με τον Ηρόδοτο;), αλλά είμαι επιφυλακτική. Επί του πρακτέου, αν και ο άνδρας γίνεται να ουρήσει καθιστός, εγώ αδυνατώ. Μάλλον θα φταίει η έλλειψη καταλλήλου οργάνου κατεύθυνσης.