Παρακολουθώ τον προσυνεδριακό διάλογο του ΚΚΕ όπως παρατηρεί ένας φυσικός μία μαύρη τρύπα, δηλαδή διακριτικά και από απόσταση. Και ενώ υποπτεύομαι ότι μέσα από τον ορίζοντα των γεγονότων της μαύρης τρύπας γίνεται το σύστριγγλο, αυτό που φτάνει σε εμένα, τον εξωτερικό παρατηρητή είναι ένας κομψός πίδακας σωματιδίων. Όπως ένα πολύ καλό άρθρο του Ν. Μπογιόπουλου για τον προσυνεδριακό διάλογο. (Μπορείτε να διαβάσετε το άρθρο "Λάθος Πορεία" εδώ). Τώρα όχι επειδή έχω διαβάσει το βιβλίο του και το κατάλαβα, αλλά αυτός ο άνθρωπος καταρρίπτει όλα τα στερεότυπα περί «ξύλινης γλώσσας», που καταλογίζουν στο ΚΚΕ. Άσε που διαβάζω σχεδόν καθημερινά τα άρθρα του και πάλι τα καταλαβαίνω (!!!). Κοίτα να δεις που τελικά δεν μιλάνε όλοι σε αυτό το κόμμα σουαχίλι! Και εκτός από το ότι τα καταλαβαίνω, μου αρέσουν κιόλας. Μέσα στην απλοϊκότητα και την ασχετοσύνη μου, με βρίσκουν σύμφωνη. Ένας γνωστός μου, μου είπε ότι μου αρέσουν γιατί εγώ είμαι συναισθηματική και τα άρθρα του Μπογιόπουλου είναι επίσης συναισθηματικά! Μπρόνξ? Τρίβω τα αυτιά μου για να διαπιστώσω αν ακούω καλά, γιατί είμαι και γνωστό κουφάλογο. Ποιό συναίσθημα; Μιλάει για αριθμούς και για ποσοστά! Just the facts ma’am! Συντάσσομαι μαζί του ταξικά.
Κυριακή 31 Μαρτίου 2013
ΚΚΕ από το τηλεσκόπιο
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Εμπρός ΘουΒού! Πές μας τί σκέφτεσαι!