Ναί, σε όλα

Βρέθηκα χτες στο πρώτο νεκροταφείο και εντελώς τυχαία, στρίβοντας σε μία γωνιά πέρασα από έναν σεμνό τάφο, τον τάφο του Θ. Κολοκοτρώνη. Δεν είναι μουράτος και δεν βρίσκεται στην πλέον περίοπτη θέση. Περιττό να αναφέρω ότι πλάνταξα διαβάζοντας την επιγραφή: «Σιγά διαβάτη. Εδώ κοιμάται ο Γέρος του Μοριά. Τον ύπνο του μην του ταράξεις». Και κλάααααμα η κυρία πάνω από το ιερό χώμα. Έχοντας πολύ πρόσφατη την φόρτιση των ημερών, τις ογκώδεις διαδηλώσεις, τον θάνατο διαδηλωτή, τον τραυματισμό τόσων άλλων, την ταπεινωτική θέση της χώρας, μου πέρασε από το μυαλό ότι ο άνθρωπος που δεν φοβήθηκε τίποτα, παρά μόνο το προσκύνημα, μάλλον άδικα αγωνίστηκε. Άδικα θυσιάστηκε αυτός και τόσοι άλλοι. Η Ελλάδα είναι γεμάτη προσκυνημένους που έπιασαν όλα τα πόστα. Αλλά πάλι, όχι, μου θυμίζω ότι κάποιοι υπήρξαν άξιοι αυτής της θυσίας. Ακόμα και αν τώρα δεν μου’ρχονται στον νού. Δεν μπορεί! Κάποιος Έλληνας θα πρέπει να ήταν άξιος να ‘ναι λέφτερος. Δεν μιλάω για τον επαναστάτη της θεωρίας, που άλλα λέει και άλλα κάνει. Μιλάω για τον άνθρωπο της πράξης που ζεί την επανάσταση στην ζωή του κάθε μέρα. Που είναι συνεπής με αυτά που πιστεύει. Να είσαι κότα είναι εύκολο, να είσαι άνδρας είναι δύσκολο. (Θυμήθηκα τώρα έναν θεολόγο που την πρώτη μέρα μπήκε στην τάξη και ζωγράφησε στον πίνακα ένα Α μέσα σε έναν κύκλο. Και δήλωσε ότι η μεγαλύτερη επΑνάσταση είναι η Ανάσταση, αλλά αυτό είναι μία άλλη κουβέντα).

Συγχωρήστε μου την απαισιοδοξία, αλλά πραγματικά δεν έχω τίποτα να είμαι χαρούμενη. Ακούω χαζοχαρούμενα τραγουδάκια στο ραδιόφωνο και τους παραγωγούς να μας προτρέπουν να μην είμαστε κατηφείς, αλλά να βρούμε πράγματα να χαιρόμαστε. Με τις πορδές δεν βάφεις αυγά, έλεγε η γιαγιά μου η Κωστάντω! Δεν μπορώ να είμαι χαρούμενη όταν τα πάντα γύρω μου καταρρέουν. Δεν χαίρομαι όταν λαμβάνουν άλλοι αποφάσεις για την ζωή μου. Όταν πάμε με πανηγυρίζοντας στον γκρεμό. How do we sleep when the beds are burning?

Τελικά οι άνθρωποι κρινόμαστε από τις πράξεις μας. Ο Μεταξάς, που ήταν και δικτάτορας, εξέφρασε την λαϊκή συνείδηση και είπε «Όχι». Ο Παπανδρέου, o δημοκρατικά εκλεγμένος πρωθυπουργός (λέμε τώρα), αντίθετα με την λαϊκή ετυμηγορία είπε «Ναι». Και μην ξεχνάμε ότι ο Μεταξάς δεν πήγε τους Έλληνες εκδρομή. Σε πόλεμο τους πήγε! Θα μου πείς, γιατί ο ΓΑΠ πού μας πάει; Σε λοιμοκτονία! Και άδικο δεν θα έχεις. Μην ξανακούσω κανέναν να λέει «έλα μωρέ, ο δικτάτορας δεν μπορούσε να κάνει και αλλιώς, αφού όλος ο κόσμος ήθελε να πάει σε πόλεμο, δεν έκανε και τίποτα σπουδαίο, ένα όχι είπε». Τίποτα σπουδαίο; Ανατρέξτε στα πρακτικά της βουλής, συνεδρίαση της ολομέλειας, Πέμπτη 20/10/2011, ψήφιση πολυνομοσχεδίου, Γ.Α. Παπανδρέου «Ναί, σε όλα!».

Done!

  

Say no to conformism