Εγώ που είμαι από χωριό και ξέρω να ξεχωρίζω το καλό ελαιόλαδο, ξέρω ότι οι αγρότες κάνουν κρά να πουλήσουν τα προϊόντα τους όσο-όσο από το χωράφι γιατί έχουν στόματα να θρέψουν και δάνεια να ξεχρεώσουν και πουτάνες στα κωλόμπαρα να αγαπήσουν. (sic) Άρα λίγο δύσκολο να βρεθεί τέτοια εποχή αποθήκη με τόση επάρκεια. Άσε που το μέγεθος της θα πρέπει να είναι όσο όλα τα σιλό του Φαραώ τα χρόνια των παχιών αγελάδων. Να κοιτάξω στον δορυφόρο και το google earth, αλλά τέτοια αποθήκη στον τρισμέγιστο κάμπο του Νευροκοπίου δεν νομίζω να υπάρχει. Άρα η απλοϊκή μου και αθώα απορία καταλήγει σε ένα τρομακτικό συμπέρασμα. Μάλλον δεν πρόκειται άμεσα για παραγωγό, αλλά κάποιον μεσάζοντα έχει η φάβα!!! Άρα το χωρίς μεσάζοντες δεν παίζει. Εκτός και αν πας εσύ ο ίδιος στο χωράφι του μπαρμπα – Μητρούση να ξεμπήξεις τις πατάτες, δεν μπορείς να είσαι σίγουρος ότι δεν υπάρχουν μεσάζοντες. Κάτι σιγομουρμούρισε η συντρόφισσα Αλέκα για εκστρατεία εξαπάτησης του λαού, αλλά ποιός την χέζει την Αλέκα! Πές μαρξιανή μου: «ανοίξτε τα στραβά σας και σκεφτείτε αν είναι δυνατόν να μετακινηθούν τόσες πατάτες ΧΩΡΙΣ ΜΕΣΑΖΟΝΤΕΣ» και άσε τα τσιτάτα περί συγκυβέρνησης, γιατί πρώτον δεν σκαμπάζουμε και δεν σακουλευόμαστε τα ψιλά νοήματα και δεύτερον σε κοιτάμε σαν να είσαι εξωγήινη και στην τελική μας κάνεις να μην θέλουμε να σε ψηφίσουμε. Εκτός αν ούτε και εσύ θέλεις να σε ψηφίσουμε, σενάριο που γίνεται όλο και πιο πιθανό στο μυαλό μου.
Πατάτες τέλος! Πάμε τώρα στην παρέλαση.
Μικρό παιδί σαν ήμουνα και πήγαινα σχολείο, μικρό παιδί, είχα ένα όνειρο και έναν καημό – να σηκώσω την σημαία. Είχαν γίνει τα ματάκια μου αυγά από το διάβασμα και ο κώλος μου είχε πάρει το σχήμα της καρέκλας, το οποίο διατηρεί και ως της σήμερον έχω να σημειώσω. Μου σηκώνεται η τρίχα όταν ακούω τον εθνικό ύμνο και ήθελα να είμαι άξια να κουβαλήσω το εθνικό μας σύμβολο στην παρέλαση της εθνικής μας εορτής. Και ανυπομονούσα για την παρέλαση, όχι για να παρελάσω μπροστά στους επίσημους, αλλά για να αποδώσω τιμή στους ανθρώπους που, όποια και αν ήταν τα κίνητρά τους, οι πράξεις τους είχαν σαν αποτέλεσμα την απελευθέρωση της χώρας. Εξακολουθώ να πιστεύω ότι το ίδιο νόημα έχουν και σήμερα οι παρελάσεις, δηλαδή απόδοση τιμών στους ήρωες, οπότε σε αυτές δεν είναι σωστό να συμμετέχουν προδότες, καθίκια και κλέφτες. Τελευταία όμως οι παρελάσεις έχουν πέσει θύμα σφετερισμού διαφόρων «επισήμων» που τους φτύνουμε και αυτοί μας λένε βρέχει. Και δεν φτάνει που δεν χαμπαριάζουνε ότι τους φτύνουμε, αλλά θέλουνε σώνει και καλά να στηθούνε στην εξέδρα (συμβουλή του Πυθαγόρα: εγώ δεν θα ήθελα να ανέβω σε εξέδρα στην θέση σας, προσέχτε τί εύχεστε, για ρωτήστε και την Αντουανέτα), να κορδωθούνε και ονειρεύονται να περάσει από κάτω η παρέλαση να τους αποδώσει τιμές για το έργο τους και το πλήθος να χειροκροτάει εκστασιασμένο. Μιλάμε για τρίτο επίπεδο inception και βάλε! Πού πα, ρε Καραμήτρο! Τί την θες την εξέδρα πουλάκι μου; Κάτσε σπιτάκι σου και κάνε τουμπεκί γιατί δεν σε σώζει ούτε η προπαγάνδα του Πρετεντέρη, Τσίμα, Καψή και όλες οι διμοιρίες των ΜΑΤ με το πράσινο, καταραμένο Aroxol.
Όοοοοοχι, τώρα δεν τους φτάνει πια απλά να ψεκάζουν τον κόσμο, τώρα θέλουν να μας πείσουν ότι η οργή του κόσμου όπως ετοιμάζεται να εκδηλωθεί την 25η Μαρτίου είναι ατιμασμός της μνήμης του Καραϊσκάκη, του Κολοκοτρώνη κλπ. Αν ήξερε ο Κολοκοτρώνης ότι κάποια στιγμή θα είχε για συνήγορο τον Pretender-η, θα καθόταν να τον σουβλίσει ο Δράμαλης στα Δερβενάκια. Και αν τους καίει τόσο πολύ η μνήμη των ηρώων γιατί δεν παρελαύνουν οι ίδιοι, πολιτικοί, δημοσιογράφοι, κομματόσκυλα, υπουργοί, πρωθυπουργοί; Θα είναι πραγματικά μία μεγαλειώδης παρέλαση και την φαντάζομαι κάπως έτσι: (άκουσέ το θα εκπλαγείς)
"Σε θέλω, σε σκέφτομαι και απλώς ονειρεύομαι... εγώ που δεν βρίζω, που αυτοπεριορίζομαι, που ψάχνω μες στην γλώσσα μιαν αρχαία πηγή"
Στον ρόλο του εθνικού, να βάλουμε τον τέως αρχηγό; Θα έλεγα κι άλλα, αλλά δεν θέλω να το χοντρύνω!
Σημείωση του συγγραφέα: Σε περίπτωση που δεν το τόνισα αρκετά, το τραγούδι είναι για να ακουστεί, είναι όλα όσα θέλω να πω και αυτοπεριορίζομαι....
Κάποια στιγμή μου είχες ζητήσει να σχολιάσω τις σκέψεις σου. Νομίζω ότι ήρθε η ώρα να το κάνω. Μου αρέσει πολύ ο τρόπος που γράφεις γιατί είναι άμεσος και έχεις την ικανότητα να εκφράζεσαι με έναν σατυρικό, γλαφυρό αλλά και καυστικό λόγο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣχετικά με τους μεσάζοντες, φυσικά και υπάρχουν και πάντα θα υπάρχουν, εξάλλου όπως και να το κάνουμε είναι ένας κρίκος στην αλυσίδα του εμπορίου. Το θέμα είναι η αισχροκέρδειά τους και πως αυτή μπορεί να περιοριστεί. Ένας απλός τρόπος που μου έρχεται στο μυαλό είναι η ενεργή συμμετοχή των αγροτικών συνεταιρισμών (οι οποίοι δυστυχώς ποτέ δεν λειτούργησαν όπως θα έπρεπε) σε αυτή την αλυσίδα.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση πιστεύω πως οι αγρότες από τη μία επεδίωκαν να πιέσουν τους μεσάζοντες για καλύτερη μεταχείριση και από την άλλη ήθελαν να πουλήσουν τα προϊόντα τους που αλλιώς μπορεί να κατέληγαν στη χωματερή. Πράγματα που κατά τη γνώμη μου είναι θεμιτά.
Όσο για τη συντρόφισσα Αλέκα, έχω την εντύπωση ότι πολύ θα ήθελε να είχε οργανώσει το ΚΚΕ αυτή την κίνηση, αλλά επειδή δεν ξεκίνησε από αυτούς και δεν την έλεγχαν, τάχθηκαν ενάντια. Βέβαια αυτού του είδους οι συμπεριφορές είναι σύνηθες για αυτό το κόμμα (βλέπε ότι κάνει πάντα μόνο του πορείες).
Ας αφήσουμε όμως τις πατάτες και ας πάμε στις παρελάσεις.
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου στο ότι αυτοί που κάθονται στην εξέδρα της παρέλασης αντιπροσωπεύουν και πολλές φορές είναι οι ίδιο το σάπιο σύστημα που μας έχει φέρει εδώ που βρισκόμαστε σήμερα. Εκεί που έχω μια μικρή αντιρρησούλα είναι στο κατά πόσο η παρέλαση, ως μια μιλιταριστική εκδήλωση που είναι, θα πρέπει να χρησιμοποιείται από τη πολιτεία για να τιμήσει τους ήρωές της και πολύ περισσότερο στα παιδιά. Η απόδοση τιμής και η διατήρηση της ιστορικής μνήμης μπορούν κάλλιστα να γίνουν μέσα από πολλές άλλες εκδηλώσεις, πολύ πιο ουσιώδεις για τα παιδιά (θέατρο, συζητήσεις, επισκέψεις σε ιστορικούς χώρους κλπ).
Όσο για το τραγούδι είναι από τα αγαπημένα μου και έχει πραγματικά πολύ πετυχημένους στοίχους!
Keep writing Νάντια…
Το σιγανό ποταμάκι